با ایدههای ذیل زمان و مکانهایی را در خانه تنظیم کنید که صفحات نمایشی مانند تلویزیون، کامپیوتر و مبایل در دسترس نباشند. با رسیدن به یک توافق رسانهای خانوادگی و الگوبرداری از عادات سالم دیجیتالی میزان زمان تماشای این صفحات نمایشی را کنترل کنید.
ما هر روز با والدینی صحبت میکنیم که نگران تأثیر تماشای صفحات نمایشی در سلامت اجتماعی، عاطفی و جسمی فرزندانشان هستند. وقتی بچهها کوچک ترند، نگرانیها در مورد ایجاد تعادلی در زمان صرف شده آنها جلوی تبلت یا تلویزیون با فعالیتهای دنیای واقعی است. اما وقتی بزرگتر می شوند نگرانی های والدین حول این محور ها می چرخد: رفتن آنها به سایت ویدیویی یوتیوب، پیام دادن به افرادی که خوب نمیشناسند، درخواست برای اضافه کردن افراد غریبه به حساب های اینستاگرامشان و صحبت با افراد ناشناس. ساعاتی که ما آرزو میکردیم بچه هایمان صرف خواندن کتاب می کردند، یا بیرون از خانه بازی می کردند یا به صحبت (حتی تماس چشمی) با ما می گذراندند به جای چسبیندن به صفحات نمایشی.
طبق تحقیقات ما، زمان تماشای صفحات نمایشی در میان کودکان آمریکایی به شکل تعجب آوری بالاست، به طوری که در کودکان 0 تا 8 ساله به بیش از دو ساعت در روز رسیده است. 4.5 ساعت برای بچههای 10 تا 12 ساله و بیش از شش ساعت برای بچه های سنین 13 تا19 سال. (اما قبل از اینکه این دستگاهها را از آنها بگیرید، این را در نظر داشته باشید که بزرگسالان 9 ساعت در روز به صفحات نمایشی خیره می شوند). دادهها نشان میدهد که زمان استفاده از صفحات نمایشی خواب را مختل می کند، باعث تنش در خانواده می شود و حتی می تواند بر سلامت اجتماعی و عاطفی بچه های آسیب پذیرتر تأثیر بدی داشته باشد.
نگران نباشید، (احتمالاً) حق با بچه هاست و راههای ساده ای برای صحت آن هم وجود دارد. از خودتان بپرسید آیا آنها:
به اندازه کافی می خوابند؟
از سلامت جسمانی برخوردارند؟
ارتباط اجتماعی با خانواده و دوستان دارند؟
مشغول کارهای مدرسه هستند و موفقند؟
دنبال علایق و سرگرمی هاشون هستند؟
اگر پاسخ شما به تمام سوالات فوق مثبت بود، نگران میزان زمان تماشای صفحات نمایشی آنها نباشید. اما به سوالاتی که به آن جواب "منفی" دادید توجه کنید و در نظر داشته باشید که آیا تماشای این صفحات بخشی از مشکل است یا خیر.
به یک توافق در مورد میزان تماشای صفحات نمایشی در خانواده برسید. بچه ها در تصمیم گیری در مورد قوانین تماشای صفحات نمایشی واکنش مثبت نشان می دهند. هنگام معرفی یک توافقنامه خانوادگی به بچه ها و نوجوانان، از فرصت استفاده کنید و تحقیقات و نگرانیهای خود را با آنها به اشتراک بگذارید. این به منطقی بودن توافق کمک می کند.
امروزه برای هر دستگاهی از الکسا گرفته تا آیفون و سوییچ، کنترلهای والدینی وجود دارد. آنها به شما کمک میکنند تا میزان زمانی که بچهها در این دستگاه ها صرف می کنند را نظارت کنید. سایت بازدید آنها و کارهایی که میتوانند انجام دهند (یا چیزهایی که می توانند بخرند) را محدود کنید. میتوانید تعاملات آنها را نیز محدود کنید و خیلی چیزهای دیگر. تنها اخطار این است که اجازه ندهید این کنترلهای والدینی مانع از تربیت فرزندانتان شود.
لپ تاپ یا تلفن همراه را به اتاق خواب نبرید. بعد از ساعت 8 شب پیام ارسال نکنید. موبایلتان را در طول شب در آشپزخانه شارژ کنید. هیچ دستگاهی را سر میز غذا نیاورید. بچه ها نظم را دوست دارند و اغلب از اینکه دستگاههای خود را ساعات معینی کنار بگذارند احساس راحتی می کنند ( تماشای این صفحات به طور دایم استرس زا است). تنها راه موفقیت این کار این است که شما از همین قوانین پیروی کنید.
وقتی فردی وارد اتاقتان می شود و یا با شما صحبت میکند، دستگاه را متوقف کنید و یا موبایلتان را به زمین بگذارید. این رفتار صحیح است و به بچه ها نیز آموزش میدهد که روابط انسانها بر دیدن صفحات نمایشی اولویت دارد.
اگر بچه شما از دستگاه خود برای ساختن سوناتها استفاده می کند یا با آن فیلم های مستندی که برنده جایزهای شدهاند می بیند یا با آن بازیهایی که استراتژی خاصی را آموزش میدهند تماشا میکند، ممکن است دلیلی برای گرفتن این دستگاهها از آنها وجود نداشته باشد. بدست آوردن تجارب باارزش (در مقابل وقت تلف کردن) در صفحات نمایشی کلید و صرف زمان و استفاده درست از این دستگاه هاست.
تحقیقات نشان میدهد بچههایی که بیش از حد در صفحات نمایشی وقت صرف میکنند بچه های خوشحالی نیستند، بهویژه آنهایی که از قبل هم افسردگی یا اضطراب داشتهاند.
اما تحقیقات همچنین نشان می دهد بچههایی که کاملاً بدون دستگاه هستند نیز ناراضی هستند. چه بخواهیم چه نخواهیم، این دستگاهها جایی هستند که بچهها بخشی از زندگی اجتماعی خود را در آن سپری میکنند. این نحوه برقراری ارتباط، بازی و یادگیری گسترش دنیای آنهاست. بنابراین گرفتن این دستگاهها از آنها میتواند عواقب منفی داشته باشد.
فناوری به عنوان یک تقویت کننده عمل میکند: یعنی میتواند یک بچه شاد را شادتر و یک بچه غمگین را افسردهتر کند. پس مشخص میشود که بچهها به میزان متفاوتی به این دستگاهها نیاز دارند. به عنوان والدین، چالش ما این است که بفهمیم این مقدار چه میزانی است.
چیزی که امروز به شما و خانواده تان کمک کرده شاید فردا موثر واقع نشود و راه حلی که برای یک بچه جواب داده ممکن است برای بچه دیگر مفید نباشد. نیازهای خانواده خود و طبیعت فرزندتان را در نظر بگیرید تا قوانینی را که بهترین جواب را به شما میدهد پیدا کنید. با بررسی راه حلها با همدیگر، میتوانیم خانوادههای سالمتر و شادتری داشته باشیم.
این مطلب ترجمه مقالهای با همین عنوان در سایت کامن سنس مدیا است. اگر به موضوع کنترل والدین علاقه مند هستید کدومو مطالعه مقاله "ده دلیل برای استفاده از کنترل والدین" را نیز به شما توصیه میکند.
1 دیدگاه