هر زمان که فرزند شما آنلاین باشد، این نگرانی وجود دارد که محتوای نامناسبی تماشا کند.گاهی این مناسب نبودن عمومیت دارد. یعنی در فضای مجازی محتوایی وجود دارد که به طور کلی برای کودکان نامناسب است. مانند محتواهای جنسی. اما گاهی یک محتوا صرفا با محدودیتهای خانوادگی شما(مثلا محدودیتهای فرهنگی) تتناسب ندارد. مثلا شاید شما در خانوادهتان قرارگذاشته باشید که برنامه یا صفحهی خاصی را هرگز دنبال نکنید. فرقی نمیکند! به هرحال محتوای نامناسب باید شناسایی شود. این مقاله سعی میکند به شما کمک کند تا بدانید زمانیکه فرزندتان محتوای نامناسبی میبیند، چه کاری میتوانید انجام بدهید.
در فضای مجازی کنترل چندانی برای انتشار محتوا وجود ندارد. هرکسی که کاربر فضای مجازی باشد میتواند محتواهای مختلفی در قالب عکس و فیلم، موسیقی، متن و ... منتشر کند. محتواهای نامناسب میتواند هر کدام از موارد قبل را شامل شود، اما ویژگی مشترک آنها این است که باعث ایجاد نگرانی و آسیب در گروههای حساس و والدین میشود. حال سوال این است که اگر فرزند من محتوای نامناسبی دید چه کاری باید انجام بدهم؟ در این جا به چند مورد مهم اشاره میکنیم:
اگر شما کودکتان را در حال تماشای محتوای نامناسب ببینید یا از طریق دیگری متوجه این مساله شوید، طبیعتا احساسات مختلفی را تجربه میکنید. شما ممکن است به شدت نگران و ناراحت شوید که نکند کودک من آسیب دیده باشد؟ شاید نسبت به کودک خود احساس بیاعتمادی کنید یا حتی احساس عصبانیت به شما دست بدهد. تمام این واکنشها طبیعی هستند اما این مساله بسیار مهم است که سعی کنید آرام باشید. تا بتوانید از کودکتان حمایت کنید. اگر احساسات شدیدی را تجربه میکنید؛ مدتی به خودتان استراحت بدهید تا آرام شوید. میتوانید با والدین دیگر در این مورد مشورت کنید و از تجارب آنها استفاده کنید.
تاثیر دیدن محتوای نامناسب روی کودکان، از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. برخی از کودکان با دیدن این محتواها ناراحت و نگران میشوند و برخی دیگر نه. برخی از کودکان ممکن است احساس سردرگمی کنند و نتوانند آنچه را که دیده اند یا تجربه کردهاند پردازش کنند. برخی از کودکان ممکن است کنجکاو باشند و بخواهند بیشتر بدانند. اگر کسی مستقیماً چیزی برای آنها ارسال کرده باشد، ممکن است احساس خطر یا ناراحتی کنند. به این فکر کنید که چقدر ممکن است برای فرزندتان سخت باشد که در مورد آنچه اتفاق افتاده است با شما صحبت کند. آنها ممکن است برای گفتن به شما مشکل داشته باشند، زیرا احساس گناه میکنند، به خصوص اگر به طور تصادفی به مطلبی برخورد کرده باشند. این میتواند باعث شود که آنها از آنچه دیدهاند احساس خجالت کنند.
بسیاری از والدین نگران هستند که حرفهای نادرستی به فرزندشان بگویند و بنابراین اصلاً چیزی نمیگویند. سعی کنید ابتدا زمانی را برای فکر کردن در مورد آنچه میخواهید بگویید، پیدا کنید و لحظهی مناسب را پیدا کنید. با فرزند خود در مورد آنچه دیده است و اینکه چه احساسی در وی ایجاد شده صحبت کنید. لحظهی مناسب زمانیاست که احساس میکنید هردوی شما آمادهی گفتگو هستید. برای روشن شدن حقایق به آنچه میگویند گوش کنید. آیا به طور تصادفی به محتوا برخورد کرده است؟ آیا آنها صرفا کنجکاو بوده و خودش محتوا را جستجو کرده است؟یا کسی آن را برای او ارسال کرده؟ اگر تصادفی بود، به او اطمینان دهید که تقصیر از او نیست و نشان دهید که درکش میکنید. اگر خودش به دنبال محتوا رفته است، یک گفتگوی صادقانه در مورد اینکه چرا احساس نیاز کرده، داشته باشید. اگر کسی محتوای نامناسب را برایش ارسال کرده است، توضیح دهید که این مسالهی بزرگی نیست و میتوانیم اقداماتی انجام بدهیم که دسترسیهای آن فرد محدود شود. به عنوان مثال میتوانیم اکانت(صفحهی شخصی) آن فرد را به پلتفرم مورد نظر گزارش کنیم.
اگر فرزندتان نمیخواهد با شما صحبت کند و شما هنوز واقعاً نگران هستید، تسلیم نشوید. بار دیگر دوباره امتحان کنید یا راه دیگری برای شروع مکالمه پیدا کنید. به آنها یادآوری کنید، اگر نمیخواهند با شما صحبت کنند، میتوانند با بزرگسال مورد اعتماد دیگری صحبت کنند.
راجع به اینکه در حال حاضر چه اقدام مناسبی باید انجام شود، با فرزندتان مشورت کنید. این اقدام باید در جهت آرامتر شدن او باشد، نه اینکه احساس کند به خاطر اتفاقی که افتاده است دارد مجازات میشود. ممکن است دوست داشته باشید تا تمام دسترسیهای مجازی فرزندتان را قطع کنید. اما به عواقب این کار فکر کنید. محتملترین پیامد چنین اقدامی این خواهد بود که فرزند شما از ترس جدا شدن از زندگی آنلاین خود دیگر با شما در مورد مشکلات آینده صحبت نکند. در مورد کارهایی که او می تواند انجام دهد تا ایمنتر باشد و احتمال تکرار آن را کاهش دهد صحبت کنید. برای مثال به او اطمینان بدهید که در فضای مجازی راهحلهایی برای کنترل بیشتر والدین روی محتواهایی که به آن دسترسی دارند وجود دارد.
بیشتر پلتفرمها این امکان را فراهم میکنند که محتواهای نامناسب را به آنها گزارش دهید. بهتر است این کار را در حضور فرزندتان انجام دهید. این به فرزند شما کمک میکند تا احساس کند که بر آنچه اتفاق افتاده است کنترل دارد.
پس از اولین مکالمه، ضروری است که به اقدامات خود برای حمایت از فرزندتان ادامه دهید. مرتبا جویای احوال او باشید تا مطمئن شوید که فرزندتان خوب است. البته این ممکن است برای تمام کودکان مناسب نباشد. کودکان مستقلتر احتمالا احساس تنگنا خواهند کرد. پس این مساله بسیار مهم است که نیاز فرزند خودرا بشناسید. ممکن است زمان ببرد تا آنها با آنچه دیدهاند یا تجربه کردهاند کنار بیایند. به آنها کمک کنید تا احساساتی که ممکن است داشته باشند را درک کنند. به آنها یادآوری کنید که در صورت نیاز کمک شما در دسترس است. فراموش نکنید که در مورد تجربیات مثبت آنها نیز صحبت کنید. به یاد داشته باشید که بیشتر اوقات فرزند شما از آنلاین بودن لذت میبرد.
به دنبال حمایت بیشتر باشید. فرزند شما یا حتی خود شما ممکن است به کمک و حمایت بیشتری نیاز داشته باشید. برای مثال، اگر نگران رفتارهای جنسی نامناسب با سن آنها هستید، میتوانید نگرانیهای خود را با معلم فرزندتان یا فردی که مسئولیت مشاوره و بهداشت روان را در مدرسه او را بر عهده دارد، در میان بگذارید.
این متن ترجمه و تلخیص از مقالهای با همین عنوان است در سایت thinkuknow.co.uk است. اگر در مورد مواجهه شدن فرزند خود با محتوای ناخواسته دغدغهمند هستید، کدومو مطالعه مقاله شلیک محتوای ناخواسته به چشم فرزند من را هم به شما پیشنهاد میکند.
1 دیدگاه