راهکارهایی برای مدیریت بازی های آنلاین

بازی های آنلاین و ویدئویی سال‌های سال است که جای خود را در میان خانواده‌ها پیدا کرده‌اند. امروزه کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که با این مقوله درگیر نباشد. اما آیا چیزی که اکنون فرزندان ما تحت عنوان «بازی‌های ویدئویی» در حال تجربه هستند، همان چیزی است که ما 20 سال پیش دیدیم؟ آیا همچنان همه چیز همانند قبل است؟ و باید تنها مراقب آسیب‌هایی باشیم که قبلا خود در معرض آن‌ها قرار گرفتیم؟

خیلی چیزها در بازی‌ های آنلاین عوض شده

پاسخ سوال بالا یک «نه» قاطع است. تقریبا صفر تا صد صنعت بازی‌های ویدئویی از زمان ما تا اکنون که فرزندانمان در حال تجربه آن هستند، متفاوت شده است. ما همه عادت داشتیم که به مغازه‌ی سی دی فروشی برویم و بازی بخریم، اکنون فرزندانمان با دلار و به صورت آنلاین بازی می‌خرند. ما عادت داشتیم که در بازی در نقش هرکولس، علاءالدین یا یک ابرقهرمان باشیم که داستانی خیالی را روایت می‌کرد. امروز فرزندانمان در حال ترور قاسم سلیمانی و استخراج اطلاعات سپاه قدس هستند. ما عادت داشتیم که بازی را بخریم، دور هم جمع شویم و با هم بازی کنیم. اکنون فرزندان‌مان روزانه با صدها نفر غریبه از سرتاسر جهان به صورت آنلاین بازی می‌کنند که اصلا معلوم نیست طرف مقابل چه فرهنگ و چه خصوصیاتی دارد!

در کنار پیشرفت تکنولوژی و اهداف سیاسی، یک مورد وجود دارد که بازی‌های ویدئویی را بیش از پیش متفاوت و خطرناک میکند: اینترنت.

اینترنت و ما ادراک اینترنت

بازی های آنلاین و ویدئویی با بهره‌گیری از اینترنت، امکانات بسیار زیادی را به بازیکن ارائه دادند که البته بعضی از آن‌ها پتانسیل خطرات احتمالی متنوعی نیز دارند. بسیاری از بازی‌های آنلاین اکنون دارای چت صوتی هستند. فرزند شما در طول بازی با کسی هم تیمی یا دشمن می‌شود که معلوم نیست از کدام کشور هست، چه فرهنگی دارد یا حتی با چه قصد و نیتی از بازی می‌کند. چه بسیار کودکانی بوده‌اند که در همین بازی‌های آنلاین و از طریق چت صوتی، اطلاعات مختلف و شخصی خود یا خانواده‌شان را افشا کرده‌اند و این قضیه بعدها برای آن‌ها مشکل ایجاد کرده است.

مساله مهم‌تر از افشای اطلاعات است.

اگر حتی بحث افشای اطلاعات نیز نباشد، بحث دریافت اطلاعات است. فرض کنید کودکی 10 ساله دارید. چنین کودکی زمانی که در بازی‌های آنلاین میان هم تیمی‌های 20 یا 25 ساله باشد، چه حرف‌ها و الفاظی می‌شنود؟ حرف‌هایی که برای این سن مناسب نیست و آگاهی از این موارد چه پیامدهای غیر مترقبه‌ای برای او خواهد داشت؟

بگذارید قضیه را کمی‌ سخت‌گیرانه‌تر نگاه کنیم. چه بسیار افرادی هستند که به قصد سوء استفاده از کودکان، خود را در فضای آنلاین به عنوان دوست و آدمی معتمد معرفی می‌کنند. اعتماد فرزندتان را جلب کرده و در نهایت قصد دارند به هدف شوم خود برسند. باور کنید که این اتفاق‌ها رخ داده، می‌دهد و اگر آگاهی‌سازی انجام نشود، در آینده نیز رخ خواهد داد.

از کجا شروع کنیم؟

اگر قرار بر این است که همه چیز چنین گسترده‌تر، در دسترس‌تر و متفاوت باشد، ما نیز باید راهکارهای جدیدتر و مناسب‌تر پیش بگیریم. تا در حد توان، این صنعت رو به پیشرفت را برای فرزندانمان ایمن کنیم. اما از کجا شروع کنیم؟

بیایید ابتدا از انواع بسترهای بازی های آنلاین شروع کنیم. اولین نوع از بازی‌های آنلاین که اکنون چندان پرطرفدار نیستند، بازی‌های تحت وب بودند. در این بازی‌ها بازیکن باید از طریق وب سایت خاصی، به بازی وصل می‌شد.

دسته‌ی دوم و سوم که اکنون بیشترین میزان بازیکن و محبوبیت را دارند، بازی‌های کنسولی و موبایلی هستند. بازیکن بازی را برروی کنسول یا گوشی همراه خود نصب میکند، به اینترنت وصل میشود و سپس به تجربه بازی می‌پردازد. اینجا است که بحث خرید آنلاین بازی، چت صوتی و ... به میان می‌آید و باید حواسمان را جمع کنیم.

نکته‌ی قابل توجه برای این دسته از بازی‌های ویدئویی، روش‌های بازاریابی آن‌ها است. بسیاری از بازی‌های آنلاین را همین الان می‌توان نام برد که به صورت کاملا رایگان در اختیار بازیکن قرار می‌گیرد. یعنی شما برای تجربه‌ی بازی، نیاز به پرداخت 1 ریال نیز ندارید. اما پس سود این قضیه برای سازنده‌ی بازی کجا است؟ بازی لباس‌های مختلف، اسلحه‌های متنوع یا حتی مراحل جذاب را تنها در صورتی در اختیار بازیکن قرار می‌دهد که هر یک را جداگانه خریداری کند.

شاید تصور کنید که می‌توان به راحتی به همان بازی اصلی و رایگان بدون هیچ خرید اضافه‌ای قناعت کرد. ولی خود را در کفش فرزند 10 ساله‌تان بگذارید. وقتی تمام دوست‌های دیگرتان فلان لباس بسیار جذاب و زیبا را در بازی دارند، وقتی تمام دوستانتان فلان اسلحه را دارند و شما هنوز با یک لباس زشت و اسلحه‌ای خیلی ساده در بازی هستید، آیا به سراغ خرید نمی‌روید؟ وقتی عاشق یک شخصیت کارتونی هستید و در بازی این شخصیت فقط با پرداخت پول برای شما آزاد می‌شود، آیا به سراغ خرید نمی‌روید؟ وقتی همه چیز را از چشم‌های فرزند کوچکتان ببینید، تازه متوجه قضیه و وسوسه‌برانگیز بودن این خریدهای درون برنامه‌ای میشوید.

راهکارهای ایمنی در بازی های آنلاین چیست؟

بعد از شناخت مساله سوال مهم این است که راهکارهای ابتدایی برای ایمن نگه داشتن فرزندانمان در چنین فضایی چیست؟ در ادامه این متن 7 راهکار برای مخافظت از کودکان در برابر خطرات احتمالی را مرور خواهیم کرد.

توجه به رده بندی

برروی تمامی بازی‌های ویدئویی آنلاین (و البته آفلاین)، رده بندی سنی وجود دارد. این رده بندی سنی بی حکمت و تنها برای زیبایی و دکور نیستند. لطفا به آن‌ها توجه کنید. راجع به بازی‌ها تحقیق کنید و اگر امکانش را دارید، قسمتی کوتاه از بازی را در اینترنت مشاهده کنید. این کار شاید در نهایت از شما 1 ساعت وقت بگیرد، امنیت روانی فرزند شما ارزش 1 ساعت از وقت شما را ندارد؟

آموزش حفظ اطلاعات شخصی

به فرزندتان یاد بدهید که به هیچ وجه اطلاعات شخصی خودش و خانواده‌اش را در فضای آنلاین فاش نکند. همچنین می‌توانید در صورتی که فرزندتان کمی بزرگ‌تر شده و توانایی درک مسائل مختلف را دارد؛ از خطرات احتمالی افشای اطلاعات برایش صحبت کنید تا بتواند به خوبی از اطلاعاتش محافظت کند.

محدودیت زمان استفاده

زمان بندی مناسب و شرط سالم برای بازی کردن فرزندتان بگذارید. با توجه به سن و سال فرزندتان، زمانی را برای او مشخص کنید. مطمئن شوید که بیشتر از آن زمان بازی نمی‌کند. همچنین برای اجازه‌ی بازی، شرطی سالم و مفرح برای او بگذارید: خواندن 10 صفحه کتاب، ورزش کردن برای مدتی مشخص و ...

دنیای بازی هم مثل دنیای واقعی

به فرزندتان یاد دهید که همانند دنیای واقعی، باید تا حد امکان از انسان‌هایی که بدزبانی می‌کنند یا رفتاری ناشایست دارند، دوری کند. به او یاد دهید که خیلی محکم بتواند «نه» بگوید. همه چیز را حتی اگر خجالت آور است، برای شما توضیح دهد و تعریف کند.

استفاده از بلاک، ریپورت و میوت

به فرزندتان یاد دهید که چگونه می‌توان کسی را بلاک، ریپورت یا میوت کرد. بسیاری از مواقع نیاز نیست تا بازخورد خیلی خشنی نشان داد. اگر کسی از نظر شما مناسب نیست، به راحتی او را بلاک کنید، صدایش را قطع کنید یا در صورتی که به اذیت کردن ادامه داد، اکانت او را ریپورت کنید تا شرکت سازنده‌ی بازی اکانت او را برای همیشه مسدود کند.

بی توجه نباشید.

حواستان به حساب بانکی و موبایلتان باشد. شاید فکر کنید کاری از دست بچه‌ها بر نمی‌آید، ولی فرزندان شما بسیار باهوش و آشنا به تکنولوژی هستند. از طرفی هیجان و علاقه‌شان نسبت به بازی و خریدهای درون برنامه‌ای، ممکن است آن‌ها را مجاب به خرید بدون اجازه و اطلاع شما کند.

اعتماد کردن ممنوع

اعتماد در فضای بازی و آنلاین، بزرگ‌ترین اشتباهی است که یک کودک می‌تواند مرتکب شود. به فرزندتان آموزش دهید که هر فردی، هر چقدر مهربان و هرچقدر خوب، نمی‌تواند مورد اعتماد باشد.

منابع و پیشنهاد کدومو

اگر به موضوع بازی‌های رایانه‌ای علاقه مند هستید پیشنهاد میکنیم مقاله چرا والدین نباید از بازی‌های ویدئویی وحشت کنند؟ را هم مطالعه کنید.