یک گفتگوی ویدیویی عالی در کلاس آنلاین

برای اینکه اشتباهات افراد تازه‌کار را تکرار نکنید، یک بار برای امتحان، برنامه را اجرا کنید، وسایلی مثل هدفون و میکروفن را امتحان کنید و یک بار دیگر، رفتار درست در کلاس‌های آنلاین را با کودکتان مرور کنید. اگر فکر می‌کنید آموزش آداب حضور در کلاس‌ به کودکانتان دشوار است، تلاش کنید همۀ آن نکته‌ها را به زبانی بیان کنید که با گفت‌وگوی تصویری آنلاین مرتبط باشد. نکته‌هایی مثل «موقع صحبت کردن به چشمان طرف مقابل نگاه کن!» و «بازیگوشی و لودگی نکن!» را یادآوری کنید. بسیاری از ما وقتی می‌خواهیم آداب استفادۀ صحیح از برنامه‌هایی مثل زوم[1]، فیس‌تایم[2]، اسکایپ[3] و دیگر برنامه‌های گفت‌وگوی تصویری را که کودکان برای مدرسه‌ نیاز دارند، به آن‌ها آموزش دهیم، با چالش مواجه می‌شویم. این مسئله کار دشواری نیست اما به چند کار مقدماتی نیاز دارد: اجرای آزمایشی برنامه، بررسی وسایل و تجهیزات، توافق بر سر قواعد و چند نکته هوشمندانۀ دیگر که به موفقیت کودکان کمک می‌کند.

مقدمات را بچینید

 اگر کلاس کودکانتان به‌طور آنلاین برگزار می‌شود، مطمئن شوید که آن‌ها با تمام روند کار آشنا هستند. مرورکردن دوبارۀ همۀ جزئیات فنّی، به کودکان کمک می‌کند در مورد این کار و استفاده ابزار جدید احساس اعتماد ‌به ‌نفس بیشتری داشته باشند. علاوه بر این، حضور در این کلاس‌ها بدون مشکل فنّی، مانع اتلاف وقت می‌شود و به دیگران نشان می‌دهد که فرزند شما برای وقت دیگران احترام قائل است و از ارزش آن آگاه است. تعیین کنید که چه می‌خواهید: اگر ممکن است، مشخص کنید که قرار است فرزندتان از کدام برنامۀ جلسۀ تصویری استفاده کند. گوگل هنگ‌اوتس[4]، اسکایپ و زوم از پرطرفدارترین برنامه‌ها در این زمینه‌اند. ممکن است کودکانتان به بیش از یک برنامه نیاز داشته باشند؛ پس در همۀ برنامه‌ها ثبت‌نام کنید و از آن‌ها بخواهید اطلاعات ورود به برنامه را یادداشت کنند تا هنگام شروع کلاس، برای ورود به آن آماده باشند. امکانات برنامه را مرور کنید: هر برنامۀ جلسۀ تصویری‌ای به شکلی متفاوت کار می‌کند. مطمئن شوید که فرزندتان کارکرد‌های اولیۀ برنامه‌ را بلد است، یعنی چیزهایی مثل: پاسخ به تماس تصویری، شروع تماس تصویری، شرکت در یک جلسه با استفاده از لینک یا اطلاعات ورود به برنامه، متوقف کردن ویدیو، بستن صدا، استفاده از گفت‌وگوی متنی (در صورتی که برنامه از این امکان پشتیبانی می‌کند)، اشتراک‌گذاری صفحه‌نمایش خود برای فعالیت گروهی، ضبط کردن کلاس و دیگر امکانات برنامه. یک تقویم درست کنید: اگر اکنون فرزندتان از یک تقویم اینترنتی استفاده نمی‌کند، برایش درست کنید. گوگل انتخاب خوبی است اما شاید مدرسۀ فرزندتان از تقویم دیگری استفاده کند. به فرزندتان کمک کنید برنامۀ کلاس‌هایش را به تقویمش اضافه کند و برای کلاس‌هایش زنگ هشداری تنظیم کند تا زمانی که لازم است برای شرکت در کلاس آماده شود، هشدار دهد. صدا و ویدیو را تنظیم کنید: مطمئن شوید که دوربین روشن است و به‌خوبی کار می‌کند. میکروفن را امتحان کنید تا مطمئن شوید درست کار می‌کند. می‌توانید دوربین و میکروفن را روی سیستم خود امتحان کنید اما بهترین کار این است که این تنظیمات را درون برنامۀ نشست تصویری‌ای که قرار است از آن استفاده کنید، انجام دهید و آن‌ها را ذخیره کنید. وسایل لازم را فراهم کنید: ممکن است فرزندنتان به هدفون، میکروفن و کاغذ و قلم برای یادداشت‌برداری نیاز داشته باشد. به تکالیفشان نگاه کنید تا ببینید آیا به وسایل دیگری هم برای کلاس آنلاینشان نیاز دارند یا خیر. وارد برنامه شوید و دیگر برنامه‌ها را ببندید: جلسۀ تصویری نیروی زیادی از سخت‌افزار رایانه می‌گیرد، پس بهتر است که دیگر برنامه‌ها را ببندید تا رایانه همۀ نیرویش را صرف اجرای جلسۀ تصویری کند. اگر ممکن است به‌جای وای‌فای، رایانه را مستقیماً با استفاده از کابل، به مودم متصل کنید تا جلوی قطع و وصل شدن را بگیرید. یک جلسۀ آزمایشی برگزار کنید: اجرای یک جلسۀ آزمایشی راه خوبی برای آماده کردن فرزندتان برای محیط کلاس تصویری آنلاین است. اگر دو رایانه دارید، می‌توانید خودتان وارد برنامه‌ای شوید که قرار است از آن استفاده کنند یا اینکه از برنامۀ فیس‌تایم[5] استفاده کنید و طوری رفتار کنید که گویا معلم‌ هستید و دارید کلاس را اداره می‌کنید و فرزندتان را برای پیوستن به کلاس دعوت کنید. به فرزندتان بگویید که انتظار دارید در مقابل دوربین چطور رفتار کنند: روبه‌روی صفحه‌نمایش بنشین، وقتی صحبت نمی‌کنی میکروفُنت را خاموش کن، وقتی آمادۀ صحبت‌کردن بودی میکروفنت را روشن کن، وقتی می‌خواهی دماغت را با دستمال بگیری یا موقع کارهای شبیه به این، دوربینت را خاموش کن و... .

کمکشان کنید اما مدام دوروبرشان نباشید!

 اگر فرزندتان کم‌سن است یا به‌تازگی دارد گفت‌وگوی تصویری را تجربه می‌کند، خوب است که حواستان به او باشد اما اگر خیلی کوچک نیست و قواعد این کار را با او مرور کرده‌اید، بگذارید به‌تنهایی کارش را بکند، دقیقاً شبیه یک روز عادی در مدرسه. بچه‌های کوچک‌تر: رایانه یا لپ‌تاپ را جایی قرار دهید که بتوانید مراقب باشید که در این گفت‌وگوی تصویری مشکلی برایش پیش نمی‌آید و برای رفع مشکلات فنّی احتمالی، در دسترس باشید. اگر دیدید فرزندتان از توجه به کلاس طفره می‌رود، تذکر بدهید تا حواسش را جمع کند. بچه‌های بزرگ‌تر: بگذارید کمی حریم خصوصی داشته باشند. آن‌ها نیاز دارند که بتوانند بدون نگرانی از دخالت و گوش‌ایستادنِ شما، در کلاس شرکت کنند، پس بگذارید رایانه را در جایی قرار دهند که به‌ آن‌ها کمی آزادیِ عمل دهد. همیشه بعداً هم می‌توانید بر کارشان نظارت داشته باشید.

قوانین مسیر

در مورد رفتار مناسب در گفت‌وگوی تصویری آنلاین، با فرزندانتان به نقطۀ اشتراک برسید. پس‌زمینۀ خنثایی انتخاب کنید: شرکت در کلاس آنلاین از اتاق‌خواب، زیادی صمیمی و خودمانی است! اما اگر مجبورند، کمکشان کنید فضایی فراهم کنند که بتوانند در آرامش به کلاسشان گوش دهند و در عین حال اسباب و اثاثیۀ شخصیشان هم چندان مشخص نباشد. لپ‌تاپتان را به دستشویی نبرید: به‌تازگی ویدیویی از یک دانش‌آموز که لپ‌تاپش را با خودش به دستشویی می‌برد در اینترنت پخش شد و دست‌به‌دست شد. مطمئن شوید که فرزند شما هم همان اشتباه را نکند! درست مثل یک کلاس عادی در مدرسه، قبل از کلاس به دستشویی بروید. اگر خیلی ضروری است، مطمئن شوید که فرزندتان می‌داند چطور موقتاً دوربین و میکروفن را خاموش کند و بعداً‌ دوباره همه‌چیز را به‌ حالت اول برگرداند. این کار را تمرین کنید، نیاز به قطع و وصل کردن دوربین و میکروفن بیش از آنچه که فکر کنید لازم می‌شود. به دیگران احترام بگذارید: حتماً شما هم می‌خواهید که فرزندتان با معلمان و دیگران مؤدب باشد. بر این نکته تأکید کنید که اکنون برای هر کسی، زمانی غیرمعمولی است و رفتار درست در کلاس آنلاین کمک بسیار بزرگی به معلمانی است که درگیر مشکلات کلاس‌های آنلاین هستند. از امکانات و فناوریِ موجود به‌درستی استفاده کنید: در برنامه‌های گفت‌وگوی آنلاین، کودکان با ابزار جذاب بسیار زیادی آشنا خواهند شد و گاهی تمایل دارند که از آن به‌طرز نادرستی استفاده کنند. این مسئله حتی باعث شده کلمۀ جدیدی به‌وجود بیاید: «زوم بومبینگ[6]»! این کلمه برای اشاره به مواقعی است که افراد در بخش گفت‌وگوی کلاس، تصاویر نامناسبی می‌فرستند یا صفحه‌نمایش خود را در حالی که تصویر نامناسبی دارد، به‌اشتراک می‌گذارند یا عمداً‌ با ابزارهای موجود در این برنامه‌ها خرابکاری می‌کنند تا سرگرم شوند و سربه‌سر معلمشان بگذارند. اگر لینک ورود به جلسه به‌صورت عمومی منتشر شده باشد، افراد متفرفه هم می‌توانند وارد کلاس شوند و خرابکاری کنند. معلمان می‌توانند با استفاده از مقالۀ «مراقب نشست‌های خود باشید»‌ جلوی این اقدامات را بگیرند. حواس‌پرتی‌های را کم کنید: حیوان خانگی خود را معرفی نکنید، با اسباب‌بازی‌هایتان بازی نکنید و موقع کلاس‌های تصویری آنلاین، لباس‌های خاص و عجیب و غریب نپوشید، مگر اینکه معلمتان شما را به این کار تشویق کند. امن و سالم بمانید: یادتان باشد شرکت‌کنندگان در کلاس می‌‌توانند گفت‌وگوی تصویری زنده را ضبط کنند. مهم نیست چه جلسه‌ای باشد، مهم این است که کودکان در فکر این باشند که صدا و تصویرشان می‌تواند توسط دیگران ضبط شود، پس لازم است که همیشه رفتار مناسبی از خود نشان دهند.     [1] Zoom [2] FaceTime [3] Skype  Google Hangouts [4] [5] FaceTime [6] Zoombombing   پی‌نوشت: این مقاله را Caroline Knorr در Common sense media نوشته و «کدومو» آن را به فارسی ترجمه کرده‌است.