بازیهای ویدیویی تبدیل به یکی از رسانههای اصلی تجربه، تعامل، یادگیری و حتی شکلگیری هویت در نسل جدید شدهاند. کودکان و نوجوانان، بهواسطهی بازیها، نهتنها مهارتهای شناختی و فنی کسب میکنند، بلکه ارزشها، نگرشها و الگوهای رفتاری مشخصی را نیز جذب میکنند. یک بازی خوب میتواند ذهن را درگیر کند، مهارت حل مسئله را تقویت کند، خلاقیت را به جریان بیندازد و همکاری و استراتژی را بیاموزد. اما در مقابل، محتوای نامناسب—اعم از خشونت بیشازحد، فضای رقابتی ناسالم، یا موضوعاتی فراتر از درک سنی—ممکن است باعث بروز اضطراب، پرخاشگری یا انزوای اجتماعی شود. در جهانی که دسترسی به بازیهای مختلف آسانتر از همیشه است، انتخاب و نظارت بر بازیها، دیگر یک انتخاب شخصی نیست؛ بلکه بخشی از مسئولیت تربیتی والدین محسوب میشود.
ما در کدومو همراه خانوادهها هستیم تا با بررسی دقیق، رتبهبندی محتوایی، و ارائهی راهنمای انتخاب، به شما کمک کنیم بازیهایی را برگزینید که هم لذتبخشاند و هم سازنده—متناسب با سن، توانایی و نیاز فرزندانتان.
سلام مامان و بابا!
من عاشق بازی کردنم! بعضی بازیها انقدر هیجانانگیزن که حس میکنم توی اون دنیا هستم؛ با آدمای جدید دوست میشم، چیزای تازه یاد میگیرم و کلی خوش میگذره. ولی بعضی بازیها هم هستن که منو میترسونن، یا اونقدر سختن که فقط حرصم درمیاد.
من بازیهایی رو دوست دارم که:
یه وقتایی هم بازیها چیزایی نشون میدن که نمیفهمم، یا نمیدونم درسته یا نه... اون وقتا دوست دارم شما کنارم باشید و کمکم کنید.
میشه بازیهایی برام انتخاب کنید که هم خوشحالکننده باشن، هم بهم چیزی یاد بدن؟ و لطفاً... بعضی وقتا بیاید باهام بازی کنید، قول میدم قلقش رو یادتون بدم!
مامان، بابا... یه چیزی رو روشن بگم:
بازی کردن برای من فقط وقتگذرونی نیست.
خیلی از بازیها باعث شدن فکر کنم، یاد بگیرم، تصمیم بگیرم، با دوستام کار تیمی کنم یا حتی احساساتمو بهتر بشناسم. پس لطفاً بازی کردن رو با "وقت تلف کردن" اشتباه نگیرید.
بله، بعضی بازیها خشنن یا اعتیادآورن، قبول دارم. ولی همهی بازیها اینطوری نیستن. بعضی بازیها تجربهی هنریان، بعضیاشون مثل یه رمان تعاملی، و بعضی دیگه هم مهارتی و منطقی.
به جای اینکه بگید «این بازی رو نکن»، بهتره:
من دارم یاد میگیرم تعادل داشته باشم—و اگه ببینم شما بازیها رو میفهمین و منو قضاوت نمیکنید، راحتتر میتونم به تعادلم برسم.
1 دیدگاه