اینستاگرام چگونه فرزندانمان را خودشیفته می کند؟

این روزها خانواده‌های زیادی هستند که با شبکه‌های اجتماعی از جمله اینستاگرام در ارتباطند. برای اشتراک‌گذاری عکس و ویدئو در اکتبر 2010 اینستاگرام متولد شد و این اپلیکیشن برای کاربران امکان گرفتن عکس و دادن طرح‌های مختلف روی عکس‌ها و  اشتراک‌گذاری آن‌ها را فراهم می‌کند و کاربران می‌توانند از طریق کامنت و لایک واکنش نشان دهند.

خانواده‌ها بعد از ورود فرزندانشان به اینستاگرام، شاهد تغییرات خلقی و شخصیتی در آن‌ها هستند که دوست دارند علت این تغییرات و چگونگی ایجاد شدن آن‌ها را بدانند تا بهتر بتوانند به فرزندان خود کمک کنند. یکی از این تغییرات و مشکل‌هایی که خانواده‌ها نگران آن هستند، خودشیفتگی فرزندانشان است.

خودشیفتگی و ویژگی‌های آن

روانشناسان خودشیفتگی را اختلالی می‌دانند که مهم‌ترین ویژگی آن «خودمهم انگاری» است و از ویژگی کسانی که دچار این اختلال شده‌اند موارد زیر را نام می‌برند:

• خود را صاحب قدرت و دارای جذابیت خاص می‌دانند.
• خود را بی‌مثال در توانایی و استعدادهایشان می‌دانند.
• فکر می‌کنند هرچه خودشان انجام می دهند، درست است.
• از دیگران انتظار دارند تا نقشه‌ها و عقاید آنها را بپذیرند.
• فاقد درک عواطف و احساسات دیگران هستند.
• به راحتی برای رسیدن به موفقیت دروغ می‌گویند.
• از دیگران به عنوان نردبان ترقی، استفاده می‌کنند.
• انتقادات نسبت به خود را بر نمی‌تابند و فرد منتقد را نادان و حسود می‌پندارند.

 

اینستاگرام  بستری برای خودشیفتگی

مطالعاتی که در سال‌های اخیر انجام شده است نشان می‌دهد بین فعالیت‌های گسترده در شبکه‌های اجتماعی و ابتلا به این اختلال شخصیتی، رابطۀ مستقیم وجود دارد. در تجزیه و تحلیل این رابطه، رفتارهایی مانند تلاش برای جذب فالور و لایک بیشتر از کاربران، انتشار حوزه‌های شخصی زندگی، انتشار تصاویر و جوانب مثبت زندگی روزمره از مواردی است که می‌تواند از ویژگی‌های فرد خودشیفته در این شبکه اجتماعی باشد.

[caption id="attachment_4277" align="aligncenter" width="586"] اختلال خودشیفتگی در دنیای شبکه‌های اجتماعی در میان گروه سنی نوجوانان و جوانان بیشتر دیده می‌شود و هرچه این وابستگی به شبکه اجتماعی افزایش یابد، احتمال بروز خودشیفتگی در میان آنها نیز بیشتر می‌شود.[/caption]

اختلال خودشیفتگی در دنیای شبکه‌های اجتماعی در میان گروه سنی نوجوانان و جوانان بیشتر دیده می‌شود و هرچه این وابستگی به شبکه اجتماعی افزایش یابد، احتمال بروز خودشیفتگی در میان آنها نیز بیشتر می‌شود. یکی از روانشناسان به نام لوسی کلاید، معتقد است که این اختلال و گرایش به خودشیفتگی در میان همۀ مردم وجود دارد و محققان هنوز نتوانستند به درستی میزان تشدید این اختلال در شبکه‌های اجتماعی را به دست بیاورند. آنچه برای محققان روشن است تأثیرات قابل ملاحظه‌ای است که در شبکه‌های اجتماعی، تعاملات مجازی و دور شدن از دنیای واقعی برای مخاطبان خود دارد.

کلاید در این خصوص می‌گوید: «در زمینه بروز خودشیفتگی به عنوان یک اختلال شخصیتی، من نمی‌توانم بگویم که شبکه اجتماعی عامل اصلی این اتفاق محسوب می‌شود ولی روی این مسئله تاکید فراوان دارم که شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ای تاثیر زیادی را برای بروز هر چه بیشتر خودشیفتگی بر جای می‌گذارند.»  اگر شما از نظر روان‌شناسی جزو افرادی طبقه‌بندی شوید که به اختلال شخصیتی خودشیفتگی مبتلا باشید، به دنبال آن خواهید بود تا بازخوردهای مثبت را از محیط پیرامون خود دریافت کنید.

| بیشتر بخوانید: به نوجوانان کمک کنید صفحات شبکه‌های اجتماعی‌شان را پاکسازی کنند.

در این شرایط دنیای پیرامون به آیینه‌ای تبدیل می‌شود که فقط جوانب مثبت شما را نمایان می‌کند و به صورت مداوم دنبال آن هستید تا از محیط پیرامون خود مورد تایید قرار بگیرید. این مسئله موجب می‌شود زندگی شما از روال عادی خارج شود. شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ای دقیقا چنین بستری را فراهم می‌کنند و همۀ امکانات لازم را در اختیار شما می‌گذارند تا به دنبال بازخوردهای مثبت از محیط پیرامون بگردید. با توجه به اینکه شبکه اجتماعی به شما امکان می‌دهد شخصیت واقعی خود را بروز ندهید و پشت دیوار مجازی یک شخصیت ایدئال برای خود درست کنید، این مسئله می‌تواند روی خودشیفتگی اثر قابل ملاحظه‌ای بر جای بگذارد و موجب شود شما در این مسیر پیش بروید.»

نقش والدین در کنترل خودشیفتگی

بنابراین شبکه‌های اجتماعی بستری را فراهم می‌آورند که خودشیفتگی در میان نوجوانان و جوانان بروز پیدا می‌کند و حضور دیگران در بستر زندگی روزمرۀ آنها تشدید می‌شود. پدیده‌هایی همانند تلاش برای گرفتن سلفی از امکان‌هایی است که اینستاگرام در میان کاربران خود به وجود آورده تا آنها عکس‌هایی را به اشتراک بگذارند که در بهترین حالت گرفته می‌شوند و مورد توجه دیگران قرار بگیرند تا خود را در معرض ابتلا به خودشیفتگی قرار دهند. دختران نیز به خاطر توجه بیشتر به زیبایی و ویژگی‌های بصری و جمعیت قابل ملاحظه‌ای که در این شبکه اجتماعی فعال هستند، می‌توانند بیشتر در معرض این اختلال خودشیفتگی قرار بگیرند.

والدین می‌توانند با برقراری رابطۀ عاطفی مناسب با فرزندانشان، تمایلات خودنمایی آنها را تعدیل کنند. برای تقویت رابطه عاطفی‌مان با فرزندانمان می‌توانیم:

• هرشب، با فرزندانمان در مورد اتفاقات و احساساتی که در طول روز تجربه کرده اند صحبت کنیم.
• متناسب با سن فرزندمان، در مورد موضوعات مختلف و تصمیماتمان  با آن‌ها مشورت کنیم.
• وقتی فرزندمان در مرحله‌ای از زندگی دچار بحران شد، با او همدردی کرده و به او بگوییم که در تمام سختی‌های این مسیر با او همراه هستیم.
• دوستان نزدیک فرزندمان را بشناسیم .

اختلال خودشیفتگی با خانواده‌درمانی می تواند کنترل شود. والدین با دنبال کردن صفحات فرزند نوجوان خود و گفتگو پیرامون مطالب و فعالیت‌های فرزندشان در این شبکه، از آسیب‌های احتمالی و ابتلا به اختلال خودشیفتگی بکاهند و در صورت مشاهدة این اختلال می توان از متخصصان و مشاوران کمک گرفت.

  منابع:

اختلال شخصیت خودشیفتگی، اشرفی، منصور، 3، فلسفه و کلام، اسفند 1390، شماره 610

اینستاگرام آن بخش خودشیفته شخصیتتان را دوست دارد،  فیش ویک،کارمن،2و1، ترجمان