راهکارهای واقعی برای اینکه سلامت بازی کنیم!

بازی‌های دیجیتال، یک رسانه هستند و استفاده از آنها مثل سایر رسانه‌های جدید از قبیل اینترنت، تلویزیون و ... به واسطه یک دستگاه الکترونیک ممکن می‌شود که بخش‌های مختلفی از بدن ما را درگیر خود می‌کند. استفاده نامناسب از ابزارهای بازی‌ دیجیتال باعث به وجود آمدن نگرانی‌هایی در مورد سلامت بازیکنان شده است. مخصوصا که معمولا این آسیب‌ها به سرعت خود را نشان نمی‌دهند و در بلند مدت ظهور می‌کنند و این باعث غفلت افراد و توجه به سلامتی‌شان می‌شود. به ویژه استریمرها و بازیکنان ورزشکار بیشتر در معرض چنین خطراتی هستند. در ادامه سعی می‌کنیم با محوریت اندامی که هنگام بازی‌کردن درگیر هستند، توصیه‌های عملی کنیم. با انجام این توصیه‌ها، حین یا بعد از بازی کردن، بازیکن دچار عوارض کمتری می‌شود.

نکته‌ای که در ابتدا باید به آن توجه کرد این است که بازیکنان هنگام بازی، غرق در دنیای بازی می‌شوند و در ابتدای کار، اطرافیان باید با دادن تذکرهایی در مورد زمان انجام نرمش‌ها، به بازیکن کمک کنند تا به این نرمش‌ها عادت کند. فاصله بین نوبت بین بازی‌ها، زمان خوبی برای انجام این نرمش‌هاست.

چشم

• بدون اینکه گردن حرکت کند، 10 بار بالا و پایین و 10 بار چپ و راست را نگاه کنند.
• چشمان را بسته و لحظاتی کف دست را روی آن قرار دهند. دست‌ها را فشار ندهند و حداقل‌المقدور دست‌ها تمیز باشد. هدف ایجاد فضایی تاریک برای آرامش چشمان است.
• پلک زدن فراموش نشود! پلک زدن از خشکی چشم و آلوده شدن چشم جلوگیری می‌کند.
• هر 20 دقیقه چشم خود را 20 ثانیه از بازی بردارند و به دورترین جای اتاق که بهتر است رنگ ملایم و یکدستی داشته باشد، نگاه کنند.
• 10 تا 15 ثانیه به یک جسم دور از خودشان نگاه کنند. سپس چشمان را 10 تا 15 ثانیه بسته و دوباره باز کنند و به آن جسم نگاه کنند. این تمرین مانع از اختلال در قوه‌ی فوکوس چشم می‌شود.
• رو به روی مانیتور و صفحه‌ی نمایش باشند. از پاین یا بالا یا طرفین به صفحه‌ی نمایشگر خیره نشوند.
• فاصله چشم با تلفن همراه حداقل باید 30 سانتی متر باشد. فاصله بین چشم تا مانیتور نیز باید به حدی باشد که اگر فرد دستش را دراز کرد، کف دست به صفحه‌ی مانیتور نرسد. در مورد تلویزیون با توجه به تفاوت ابعاد آن، فاصله‌های متفاوتی پیشنهاد شده است. بین یک و نیم تا سه متر، حداقل فاصله پیشنهادی ست.
• بهتر است نور، مخصوصا نور خورشید به صفحه‌ی نمایشگر نتابد.

  بیشتر بخوانید: چگونه عادت‌های اشتباه فرزندمان در مواجهه با بازی های دیجیتال را اصلاح کنیم؟  

ستون فقرات و کمر

• بازیکن خود را جمع نکند و جمع ننشیند. این یکی از شایع‌ترین آسیب‌ها هنگام بازی با موبایل و کنسول‌هاست.
• بازیکن باید به ازای هر نوبت بازی یا 15 دقیقه از جا بلند شود و دقایقی نرمش‌های کششی انجام دهد.
• صاف بنشیند و از صندلی استفاده کند که پشتی و تکیه‌گاه داشته باشد. پشتی که گودی کمر و حالت عادی کمر را حفظ کند.
• بهتر است زیر پا، چیزی وجود داشت باشد تا پا آویزان نباشد و زاویه 90 درجه زانو حفظ شود.

دست

• حداقل بعد از بازی، بازیکن دستان خود را با آب گرم شسته و مفاصل خود را ماساژ دهد.
• قلنج نگیرند! معمولا افراد با شکستن قلنج حس بهتری دارند در حالیکه این حرکت تبدیل به یک عادت شود، آسیب جدی به مفاصل وارد می‌کند و باید از آن پرهیز شود.
• بازیکن، مشت خود را به آرامی باز و بسته کند.
• دستان را از مچ شل کرده و 10 تا 15 ثانیه بلرزاند.
• از آنجایی که گوشی، دسته‌ی بازی و کیبرد به شدت آلوده هستند، بازیکن حتما باید بعد از بازی، قبل از تماس با چشم و قبل از غذا خوردن دستان خود را بشوید.
• عادت افراد مختلف از جمله بازیکنانی که با رایانه بازی‌ می‌کنند، این است که برای حرکت موس (موشواره) دست خود را از مچ حرکت می‌دهند که به خاطر استمرار داشتن این عادت، آسیب‌های فراوانی به مچ وارد می‌کند. موس را از مچ حرکت ندهید. تمام دست را حرکت دهید.
• پا (زانو) و آرنج را در حالت 90 درجه قرار دهید. بهتر است صندلی تان جا برای قرار دادن آرنج داشته باشد و مخصوصا اگر با رایانه کار می‌کنید، یک زیرپایی قرار دهید، تا پاهایتان حس آسوده‌تری داشته باشند.

شانه و گردن

• اگر بازیکن با گوشی، تبلت یا نینتندو سوئیچ بازی می کند، گردن را روی آن خم نکند. بسته به زاویه‌ی که گردن دارد، از 12 تا 27 کیلوگرم فشار تحمل می‌کند که باعث ایجاد بیماری به اسم گردن پیامکی شده است. خم ماندن گردن را جدی بگیرید.
• شانه‌ها را، در همان حالت نشسته به آرامی بالا بیاندازند و حرکت دهند.
• بدن را ثابت نگه دارد و گردن را به جهت‌های چهارگانه خم کند ولی خیلی فشار نیاورد. در هر جهت 15 تا 30 ثانیه نگه دارد.

همانطور که دیدید، این تمرین‌ها تمرین‌های کوتاهی هستند که در زمان بارگذاری بازی و سایر زمان‌های کمی که بازیکنان در دنیای بازی به دست می‌آورند، قابل انجام است اما نیاز به تذکر و یادآوری دارد. به همین خاطر از خانواده‌ها خواهش می‌کنیم، در این مورد با فرزندان خود گفت و گو کنند، با آنها قرارهایی در این مورد بگذارند و در ابتدای راه، با تذکرات ملایم و مهربانانه‌یشان، به آنها کمک کنند تا به این نرمش‌ها عادت کنند.