نقد و بررسی بازی MindEye (MindsEye)

MindsEye شامل خشونت شدید است که بخش اصلی گیم‌پلی سوم شخص تیراندازی را تشکیل می‌دهد. بازیکن در نقش جیکوب دیاز، سرباز سابق، با استفاده از سلاح‌های متنوع (تفنگ، بلستر انرژی) و پهپاد شخصی با دشمنان انسانی، ربات‌ها و سربازان Red Sands مبارزه می‌کند. صحنه‌های تیراندازی، انفجارها و درگیری‌های نزدیک با خونریزی و اجساد گرافیکی همراه‌اند، که برای افراد زیر 18 سال آزاردهنده است. مأموریت‌ها شامل کشتن دشمنان، تخریب پایگاه‌ها و حتی سکانس‌های حساس مثل نجات گروگان‌ها هستند که خشونت را تشدید می‌کنند. در برخی کات‌سین‌ها، شخصیت‌هایی مثل شهردار شیوا وگا یا مارکو سیلوا تیر می‌خورند، که لحن تاریکی به داستان می‌افزاید. این سطح خشونت با بازی‌هایی مثل GTA مقایسه شده، اما فاقد عمق احساسی است که خشونت را معنادار کند. این بازی شامل تصاویری از قتل بی‌دلیل چندین شخصیت انسانی بی‌گناه است. بازیکنان می‌توانند به NPCهای بی‌گناه در حالی که در خیابان راه می‌روند شلیک کنند. وقتی مورد اصابت قرار می‌گیرند، خون از بدنشان پاشیده می‌شود و فریاد درد آنها به طور واضح شنیده می‌شود.

بازی مضامین ناهنجاری اجتماعی مثل فساد سیاسی، جاسوسی شرکتی و خیانت را برجسته می‌کند. داستان حول رقابت مارکو سیلوا (مدیرعامل Silva Corp) و شهردار شیوا وگا می‌چرخد، که با دسیسه و طمع برای قدرت، ارزش‌های منفی را نشان می‌دهند. دیالوگ‌ها شامل الفاظ ناشایست و اشاره به رفتارهای غیراخلاقی (مثل فریب و معامله‌های کثیف) هستند که ممکن است برای زیر 18 سال نامناسب باشد. شخصیت‌ها، مثل هکر «رابین هود» یا سرهنگ لمری، کلیشه‌ای و فاقد عمق‌اند، که باعث می‌شود رفتارهای غیراخلاقی‌شان سطحی به نظر برسد.

بازیکن در نقش جیکوب دیاز، با استفاده از سلاح‌ها و پهپاد، مأموریت‌هایی مثل تعقیب خودرو، تیراندازی و نجات گروگان‌ها را در شهر رد راک انجام می‌دهد. این مأموریت‌ها به دلیل هوش مصنوعی ضعیف دشمنان (که اغلب بی‌حرکت‌اند یا رفتار غیرمنطقی دارند) و سیستم نشانه‌گیری خودکار شبیه GTA، نسبتاً آسان‌اند، اما باگ‌های فنی مثل افت فریم و گیرکردن در پوشش، گاه چالش‌های ناخواسته‌ای ایجاد می‌کنند. بازی برای مرگ دائمی سخت‌گیری ندارد، زیرا سلامتی به‌سرعت پر می‌شود، که آسانی را برای تازه‌کارها افزایش می‌دهد. بازی درجه‌بندی سختی ندارد و فقط حالت عادی ارائه می‌دهد، که با هوش مصنوعی ضعیف، برای اکثر بازیکنان ساده است. مراحل آموزشی در دقایق ابتدایی، از طریق کات‌سین‌ها و دستورات صوتی (مثل صدای رئیس جیکوب) مکانیک‌های تیراندازی، رانندگی و پهپاد را معرفی می‌کنند، اما کوتاه و ناکافی‌اند. راهنمایی‌ها محدود به مینی‌مپ و نشانگرهای GPS هستند، که در حالت آزاد (Free Roam) به دلیل نبود نقشه بزرگ، گمراه‌کننده‌اند.

جهان باز بودن و قرار گرفتن در فضای شهر رد راک با آسمان‌خراش‌ها، بیابان‌ها و سیستم آب و هوای پویا برای افرادی که به دنبال گشت و گذار در جهان بازی هستند جذاب است اما نکتۀ جهان باز بودن بازی این است که بازیکن در یک جهان وسیع اما نسبتاً خالی قرار می‌گیرد. همچنین افرادی که به دنبال طی کردن بخش داستانی بازی هستند نیز، روایت نسبتاً جذابی را ارائه می‌دهد و بازی به بازیکن در ازای پیشبرد مراحل بازی، جوایزی را اهدا می‌کند، اما همۀ این موارد زمانی محقق می‌شود که باگ‌های موجود در بازی برای شما آزاردهنده نباشد.