نقد و بررسی بازی linn: path of the orchards (linn: path of the orchards)

بازی linn یک عنوان معمایی است که علاوه بر تفکر و حل معما، نیازمند واکنش سریع بازیکنان است. بازی مرز بین واکنش سریع و تفکر را به صورت دقیقی حفظ کرده است و بازیکن باید در یک زمان مناسب،یک تصمیم درست را برای حل کردن پازل‌های موجود در بازی اجرا کند. بازی از هیچ‌گونه محتوا و معیار منفی برخوردار نیست، نکته‌ای که حائز توجه است، این است که والدین باید اجازۀ اجرای بازی را به کودکان، بدون دسترسی به اینترنت دهند؛ به این دلیل که در صورت دسترسی بازیکنان به بازی، تبلیغات درون‌برنامه‌ای و پیشنهاد خرید درون‌برنامه‌ای به بازیکن داده می‌شود. بازی باعث تقویت مهارت حل مسئله در بازیکن می‌شود و از طرف دیگر مهارت واکنش سریع و هماهنگی اعضای بدن را حین اجرای بازی در بازیکن تقویت می‌کند.

بازی داستان چندان مهم و قابل وصفی را دربر نمی‌گیرد و با اینکه چنین محیط‌های زیبایی می‌توانست میان‌پرده‌های جذابی را به خودش اختصاص بدهد، اما خب سازندگان خیلی روی این بخش مانور نداده‌اند و تمرکز خود را فقط به طراحی مراحل متنوع و چالش‌برانگیز معطوف کرده‌اند که نتیجه‌اش هم خوب از آب درآمده است. گیم‌پلی بازی متشکل از اِلمان‌هایی است که کنترل برخی از آن‌ها به عهده شماست و برخی دیگر طبق الگویی خاص هدایت می‌شوند. کل هدف شما در بازی این است که با حرکت دادن کاراکتر خود به سمت یک دروازه مشخص، مرحله را با موفقیت به اتمام برسانید. اصلی‌ترین هدف و کلید ورود شما به مراحل بعدی فقط در همین یک ماموریت خلاصه می‌شود، اما خب در این بین چند کار وسوسه‌کننده دیگر هم هستند که شاید کل لذت بازی به انجام آن‌ها است. اول از همه آیتم‌های جمع‌کردنی و پس از آن هم به پایان رساندن مراحل با کم‌ترین حرکت ممکن، چالش‌هایی هستند که در بازی باید بتوانید از پسشان بربیایید تا هر مرحله را در بهترین شکل ممکن به اتمام برسانید. قبل از توضیح هر کدام از این‌ها، می‌خواهم به یکی از نقاط منفی بازی اشاره کنم که دقیقا به همین چالش‌ها مربوط می‌شوند. با اینکه سازندگان توانسته‌اند از یک فرمول و الگوی خاص، مراحل بسیار متنوع و پرتعدادی را ایجاد کنند، اما خواسته‌های آن‌ها از شما برای پشت سر گذاشتن این مراحل تغییر نمی‌کند و این چیزی است که روند کلی بازی را کمی سمت تکرار می‌کشاند. در واقع بازی سعی نمی‌کند با تغییراتی که در محیط و مراحلش ایجاد می‌کند، کارهای جدیدی را هم از شما بطلبد، چیزی که اگر در ساخته استودیو کرسنت‌مون وجود داشت می‌توانست تنوع آن را به مراتب بیشتر از چیزی که هست نشان بدهد. به زبان ساده‌تر، در حال حاضر تمام تنوع بازی به تغییر محیط‌ها و الگوهای حرکتی اجزای محیط خلاصه می‌شود که خب یعنی سازندگان فقط از یک بعد از پتانسیل‌های موجود به خوبی بهره برده‌اند.