نقد و بررسی بازی journey (Journey)

Journey در برخی لحظات حس اضطراب خفیف ایجاد می‌کند، عمدتاً به دلیل دشمنان محیطی و فضاهای خاص. موجودات سنگی پرنده (Guardians) در بخش‌های زیرزمینی بازی، که با نور قرمز و حرکات تهدیدآمیز ظاهر می‌شوند، می‌توانند برای کودکان زیر 10 سال ترسناک باشند. این موجودات اگر بازیکن را ببینند، شال جادویی او را پاره می‌کنند و او را عقب می‌رانند، که حس آسیب‌پذیری ایجاد می‌کند. فضای سرد و تاریک برخی مراحل، مثل معبد زیر آب یا طوفان برفی نزدیک کوه، همراه با موسیقی تنش‌زا، می‌تواند احساس اضطراب را تقویت کند. با این حال، این ترس‌ها فانتزی و غیرگرافیکی‌اند و هیچ جامپ‌اسکر یا وحشت شدیدی وجود ندارد. برای بزرگسالان و نوجوانان، این لحظات بیشتر هیجان‌انگیزند تا ترسناک.

از نظر آموزشی، Journey مهارت‌های عاطفی و شناختی را پرورش می‌دهد. کاوش و حل مسئله از طریق یافتن مسیرها و تعامل با محیط، خلاقیت و تفکر انتقادی را تقویت می‌کند. ضامین داستان، الهام‌گرفته از سفر روحانی (مشابه منطق‌الطیر عطار)، استقامت، فداکاری و معنا را ترویج می‌کنند. بازی حس کنجکاوی را با محیط‌های بصری و موسیقی تقویت می‌کند و برای کودکان (+10) درس‌هایی درباره صبر و ارتباط غیرکلامی ارائه می‌دهد. با نظارت بر اضطراب خفیف در برخی صحنه‌ها، Journey فرصتی بی‌نظیر برای یادگیری همدلی، خلاقیت و تفکر عمیق فراهم می‌کند. این بازی به اصطلاح مهارت‌های نرم را در کودکان ایجاد می‌کند، آن رفتارها و شیوه‌ها بودن که کودکان را به انسان‌های بهتری تبدیل می‌کند.

گیم‌پلی مینیمال بر کاوش در صحرا، پرش، پرواز با شال جادویی و حل معماهای محیطی تمرکز دارد، که نیازی به مهارت‌های پیچیده ندارد. بازیکن با حرکت در محیط‌های شاعرانه به‌سوی کوهی نورانی است. مدت‌زمان کوتاه (حدود ۲ ساعت) و نبود شکست دائمی (مرگ فقط بازیکن را عقب می‌راند) استرس را به حداقل می‌رساند. بازی درجه‌بندی سختی مشخص ندارد، زیرا طراحی آن بر تجربه احساسی تمرکز دارد، نه رقابت.

جاگیری دکمه‌ها بسیار ساده است: جوی‌استیک برای حرکت، یک دکمه (مثل X در پلی استیشن یا Space در PC) برای پرش/پرواز، و دکمه‌ای دیگر برای آوای موسیقایی. این کنترل‌ها با کنترلر یا کیبورد روان‌اند و نیازی به یادگیری پیچیده ندارند.

مراحل آموزشی در دقایق ابتدایی، از طریق نشانه‌های بصری (نور، جهت‌گیری دوربین) و تعاملات ساده، مکانیک‌های حرکت و پرواز را معرفی می‌کنند. راهنمایی‌ها غیرمستقیم‌اند و از طریق طراحی محیط (مثل نورهای هدایت‌کننده یا نقاشی‌های دیواری) ارائه می‌شوند، که حس اکتشاف را حفظ می‌کنند، اما گاهی ممکن است بازیکن در مسیر گم شود.

نقاط قوت بازی برای افرادی که به دنبال کاوش در محیط بازی هستند برجسته است. جهان صحرایی با معابد باستانی، نقاشی‌های دیواری و مناظر خیره‌کننده، حس اکتشاف را تقویت می‌کند. محیط‌های متنوع (غارها، کوه برفی) و سرنخ‌های بصری، کشف را لذت‌بخش می‌کنند. بازیکن برای پیشبرد بازی باید با اشیای موجود در بازی تعامل داشته باشد و در طول پیشبرد بازی، دستاوردهایی به بازیکن اهدا می‌شود و حس پیشرفت به اول القا می‌شود.