نقد و بررسی بازی سیمز۴ ( the sims 4)

بازیکن می‌تواند به شخصیت‌های بازی فرمان‌هایی مانند مسخره کردن، تهدید کردن، ابراز انزجار، بی‌ادبی، هل دادن وکتک‌کاری بدهد. کتک‌کاری به صورت هاله‌ای از گرد و خاک نمایش داده می‌شود. این فرمان‌ها روی کودکان و افراد پیر هم قابل‌اجرا هستند. بازیکن می‌تواند به نوزاد و خردسال رسیدگی نکند؛ تاجایی که بازی سرپرستی کودک و نوزاد را برای حفظ امنیتش از او بگیرد. همچنین می‌تواند شخصیت کودک‌ستیز در بازی بسازد؛ فردی که پس از اذیت کردن کودکان شاد می‌شود.

مردن شخصیت‌هایی که بازیکن ساخته است، می‌تواند اضطراب‌آور باشد. اگر تمام افراد یک خانه بمیرند، بازیکن گیم‌اور می‌شود. در بازی مواردی به چشم می‌خورد که ممکن است دلهره‌آور باشد. مانند حضور فرشته‌ی مرگ و ارواح در جهان بازی و امکان برقراری ارتباط با آنان. همچنین بازیکن می‌تواند ظاهر و چهره‌ی ترسناک برای مخلوقاتش بسازد.

بازیکن می‌تواند شخصیت‌هایی با ویژگی‌های اخلاقی ناپسند بسازد. مانند حسادت، پول‌پرستی، کودک‌ستیزی، شیطان‌صفتی، شلخته و کثیف بودن، شکم‌بارگی ، بزهکاری، عدم تعهد، تنوع طلبی و...

برهنگی در حمام و دستشویی همراه با سانسور، لباس‌های نیمه‌برهنه، رابطه‌ی جنسی از زیر پوشش، نمایش کلاب و بار، پوشش و رفتار زنانه برای مردان و بالعکس در بازی دیده می‌شود.

همچنین اِلِمان تجربه‌ی معاشقه و بوسه، هم‌جنس‌گرایی، روابط متعدد و موازی، برهنه شدن در محیط عمومی و در مقابل دیگران (البته نه در مقابل خردسالان، کودکان و نوجوانان)، آزادی جنسی و... وجود دارد.

بزهکاری یک شغل در کنار شغل‌های ارزشمند است و جیب‌بری پاداش دارد.

مسئله‌ی مهمی که در این بازی پررنگ است، دخالت در طبیعت، آفرینش و به جای خدا بودن است.

در بازی خرید وسایل خانه و تزیین آن را داریم. اغلب کالاهای گرانتر کارایی بیشتری برای رفع نیازهای شخصیت‌های بازی دارد. کالاهای ارزان زودتر خراب می‌شوند و ممکن است باعث مرگ شخصیت‌ها بشوند. دسترسی بدون محدودیت به تمام لباس‌های بازی و امکان عوض کردن لباس هم روحیه‌ی مصرف‌گرایی را تقویت می‌کند. روند بازی با دنبال کردن یک مدل سبک زندگی پیش می‌رود که در آن چیزهای غیرضروری برای رفاه اولیه‌ی زندگی لازم است و استفاده از کالاهای لوکس‌تر، شادی و رضایت بیشتری به ارمغان می‌آورد. مثلا برای خردسال حتما باید تخت مخصوص خرید، هیچ‌کس جز روی تخت نمی‌تواند خواب راحتی داشته باشد و تخت‌ گرانتر، خواب باکیفیت‌تری به ارمغان می‌آورد. همچنین بازیکن می‌تواند یک شخصیت با ویژگی مصرف‌گرایی در بازی بسازد؛ فردی که اگر زودبه‌زود چیز جدیدی برای خانه‌اش نخرد، غمگین می‌شود. اگر بازیکن در بازی به پول زیاد دسترسی پیدا کند، ناخوداگاه به سمت امتحان همه چیز و تهیه‌ی بهترین چیزها خواهد رفت و ممکن است این خودش عاملی بر تقویت ویژگی مصرف‌گرایی در زندگی واقعی بشود.

کلیت شیوه‌ی بازی و فرمان‌هایی که بازیکن به سیمز می‌دهد، به بازیکن نظم ذهنی خواهد داد و روی طبقه‌بندی و نظم کارهای بازیکن در زندگی خودش تاثیر مثبت خواهد داشت. بازیکن به صوت تقریبا جدی به معماری و چیدمان داخلی می‌پردازد. در بخش روابط با دیگر سیمزها هم ایده‌هایی در مورد روابط اجتماعی و پیامدهای رفتارهای مختلف می‌دهد. در بخش افزونه‌های بازی یا dlcها هم امکان پرداختن جدی به بحث مشاغل و ... وجود دارد.

این بازی بخش آموزشی دارد اما در حین بازی، این خود بازیکن است که باید خانه، زندگی شخصی و بخش مالی را مدیریت کند و این نیاز به برنامه ریزی در اولویت بندی نیازها دارد. بازی بدون داشتن کدهای تقلب و داشتن پول بینهایت هرچه جلوتر می رود سخت و سخت تر می شود. تجارب بازیکنان دیگر نیز خارج از بازی وجود دارد که بازیکن می‌تواند با مراجعه به آن‌ها، بیشتر به بازی تسلط پیدا کند و آن را پیش ببرد. در کل نیز بازی هایی که در ژانر نقش آفرینی هستند اغلب بازی‌های آسانی به شمار نمی‌آیند.

جذابیت بازی برای دستاوردجوها این است که چالش‌های مختلفی تقریبا شبیه یک زندگی معمولی دارد و این چالش‌ها و پاداش‌های آن در جهت پیشبرد بازی هستند. جذابیت بازی برای کاوشگران این است که بازی جهان باز است و چالش‌هایی با محوریت گشتن در محیط دارد، مناطق مختلفی با ویژگی‌های متفاوت دارد و امکان شخصی‌سازی خانه‌ها و شخصیت‌ها در آن وجود دارد. امکان مطالعه‌ی بیشتر خارج از بازی نیز وجود دارد. جذابیت بازی برای بازیکنان معاشرت‌جو این است که امکان اشتراک محتواهای تولید شده‌ی بازیکنان؛ اعم از ساختمان‌ها و شخصیت‌ها وجود دارد. دیگران هم می‌توانند لایک و کامنت بگذارند و آن را برای خودشان دانلود کنند. همچنین تجربه‌ی معاشرت در نقش شخصیت‌های بازی با یکدیگر وجود دارد.