آنچه لازم است والدین بدانند
سینمایی «پسر و دیو» اثر دیگری از کارگردان معروف ژاپنی «مامورو هوسودا» است. در این انیمه نیز مانند دیگر آثار هوسودا باز هم به «خانواده» و اهیمت وجود آن اشاره شده است. اگر انیمهی «جنگهای تابستانی» دربارهی لزوم تعلقداشتن به گروه و خانواده صحبت میکند و انیمهی «فرزندان گرگ» به رابطهی بین مادر و فرزندان پرداخته است، انیمهی پسر و دیو نیز به رابطهی میان پدر و پسری اشاره دارد. هرچند که این رابطه در بین شخصیتهای این انیمه رابطهی استاد و شاگردی است و نسبت خونی بین آنها وجود ندارد، اما از یک جایی بهبعد کوماتتسو و لوزان مانند یک پدر در کنار کیوتا و ایچیرو ظاهر میشوند. متقابلا کیوتا و ایچیرو نیز خود را مانند پسران این دو شخصیت میدانند. اما راز این پیوند چیست؟ چنین میتوان گفت که اتصال آنها بههم باعث شده تا بتوانند با نقاط ضعف و قوت خود تکمیلکنندهی شخصیت هم باشند و از این طریق رابطهی آنها از استاد و شاگردی فراتر رفته است.
از سوی دیگر، آنها در کنار هم به قدرت، خانواده و از همه مهمتر به «احساسِ تعلق» نیز دست پیدا کردهاند. دقیقا همان چیزهایی که همیشه در تنهایی خود به آن احتیاج داشتهاند. این موضوع به ما نشان میدهد که از اساسیترین نیازهای هر فرد، جایی یا کسی است که بتواند به آن «احساس تعلق» داشته باشد. احساس تعلق است که میتواند انسانها را به یکدیگر پیوند دهد و زندگی را برایشان هدفمند سازد، حتی اگر از یک خون و ریشهی مشترک نباشند. در اینجا میتوان بهلزوم داشتن یک استاد راهنما و دوستان معتمد در زندگی اشاره کرد. این افراد میتوانند در حکم خانوادهی دوم شما قرار بگیرند. تماشای این انیمه میتواند جمع خانوادگی شما را به این فکر فرو ببرد که تا چه میزان توانستهاید نقاط خالی وجودتان را با یکدیگر پر کنید. آیا تا بهحال از نقاط ضعف و قوت خود برای رسیدن به تکامل استفاده کردهاید؟ یا به بیان دیگر، آیا تا بهحال توانستهاید که در زندگی مکمل همدیگر باشید؟
تا نیمهی اول انیمه، شما احساس میکنید که با اثری کودکانه طرف هستید. اما با ورود شخصیتهای دیگر مثل کائده، پدر اصلی کیوتا و ایچیرو تازه داستان اصلی این انیمه آغاز میشود. با تغییر فضای داستان، مفاهیم روانشناسانه جلوهگر شده و خشونتها از حالت طنز خارج و با استفاده از تعلیق جدیتر میشوند. بنابراین، توصیه میکنیم که با افراد بالای 13سال به تماشای این اثر بپردازید.
خلاصه:
انیمهی پسر و دیو داستان استاد و شاگردی است که هر کدام با نقاط ضعف و قوت خود باعث تکامل یکدیگر میشوند و همین رابطهی آنها را فراتر برده و مانند یک پدر و پسر در کنار هم قرار میدهد. بهدلیل پیامهای روانشناسانه و همچنین تعلیق در خشونت، تماشای این اثر برای افراد زیر 13سال توصیه نمیشود.
نظرات کاربران
بزرگسال
توسط : رضا محمدی
۹ تیر ۱۴۰۲
اسپویل !! : یکی از پوسترهای این انیمه، کیوتا و کوماتسو رو در حال تمرین نشون میده. اگر خوب به محل تمرین اونادقت کنید، (ینی اولین جایی که کوماتسو میخواد به کیوتا شمشیر دست گرفتن رو یاد بده) متوجه میشید محل تمرین تداعی کننده یک خانه است! سوال اساسی فیلم هم همین بود. خانه ام کجاست؟ و مهمتر اینکه من کیستم؟ کوماتسو هم باید انتخاب میکرد که میخواد چی باشه؟ یک انسان یا یک هیولا؟ میخواد پسری به نام رِن باشه یا پسری به نام کوماتسو؟ میشه گفت اون در واقع باید هویت خودش رو انتخاب میکرد. شاید تفاوت کوماتسو و ایچیروهیکو هم همین بود! ایچیروهیکو فرصتی برای انتخاب نداشت. انگار لوزان تصمیم گرفته بود اون یک هیولا باشه، و در نهایت هم این سردرگمی هویت باعث شد ایچیروهیکو پر از احساسات منفی بشه. فکر میکنم «پسر و دیو» میخواستن بگن بخشی از هویت ما قابل تغییر نیست! یک انسان، انسانه! و باید این رو بپذیره تا از لحاظ روانی سالم باشه. (به اتفاقاتی که امروزه داره شایع میشه، مخصوصا در غرب، اشاره نکنم...!) ولی بخشی از هویت ما دست خودمونه. ما خودمون باید تصمیم بگیریم که چه کسانی رو به عنوان دوست میپذیریم؟ چه راه هایی رو انتخاب می کنیم تا قدرتمند بشیم؟ برای رشد خودمون چه مسیری رو طی میکنیم؟ همه اینا هویت ما رو میسازه ولی باید خودمون در موردش تصمیم بگیریم!
بزرگسال
توسط : رضا محمدی
۴ تیر ۱۴۰۲
پیشنهاد تماشای خانوادگی! خوب و خوب!
هیچ نظری وجود ندارد
افزودن دیدگاه در مورد پسر و دیو