آنچه لازم است والدین بدانند
«شیطانکش: منطقهی سرگرمی» انیمهای سریالی در ژانر اکشن-فانتزی و محصول سال 2021 ژاپن است. این انیمه پس از دوسال و بهعنوان فصل دوم انیمهی «شیطانکش: کیمتسو نو یائیبا» منتشر شده است و اتفاقات پس از سینمایی آن یعنی «شیطانکش: قطار موگن» را شامل میشود. ارزیابی سینمایی و فصل اول این انیمه در همین سایت موجود است.
سازندگان انیمه در این فصل هم جزئیات تاریخی جالبی را بهنمایش گذاشتهاند. داستان در منطقهی یوشیبارا اتفاق میافتد جایی که به نام منطقهی سرگرمی شناخته میشود. منطقهی سرگرمی جایی است که در شب میدرخشد و زنان برای پرداخت بدهی خود و فرار از فقر در آنجا تنفروشی میکنند و بستر برای انجام انواع فعالیتهای نامشروع فراهم است. جدا از طراحی جذاب جزئیات، سازندگان به صورت ظریفی در خلال داستان به آسیبهای نظام فئودالی میپردازد و زشتیهای ان را بهتصویر میکشد. البته که همین مسئله باعث بالارفتن شاخص ناهنجاری میشود پس لازم است با احتیاطتر درمورد تماشای سریال تصمیمگیری کنید.
هاشیرای صدا و تنگن اوزویی از قبیلهی شینوبی برخاسته و پس از پشت پازدن به ارزشهای قبیلهاش به سپاه شیطانکش میپیوندد. بهنظر تا اینجا مسئلهای وجود ندارد، اما تنگن یک نکتهی عجیب دارد و آن داشتن سه همسر است. در قبیلهی شینوبی رسم است که وقتی پسران به سن 15سالگی میرسند باید سه همسر برای خود داشته باشند. این مسئله در ژاپن باعث سروصدای زیادی شد و اکثر افراد این نکته را غیرقابل قبول دانسته و حتی آن را تلاش نویسنده برای مشروعیتدادن به چند همسری خواندند. البته ممکن است شما پس از دیدن انیمه نظر متفاوتی داشته باشید یا اینکه با منتقدین همراه شوید.
در این فصل ما شاهد تقابل جالبی هستیم. گیوتارو و داکی در مقابل تانجیرو و نزوکو قرار میگیرند. خواهر و برادر شیطان زندگی ملالآوری داشتند. آنها مورد بیمهری قرار گرفتند، طرد شدند، مسخره شدند و درنهایت به دردناکترین شکل ممکن جانشان را از دست دادند. زمانی که مخاطب با زندگی آنها روبهرو میشود احتمالاً به گیوتارو و داکی حق میدهد که تا این حد از دنیا بیزار و از انسانهایی که همه چیز در اختیار دارند متنفر باشند. اما در طرفی از داستان ما تانجیرو و نزوکو را داریم. تانجیرو از کودکی در خانوادهای پرمهر بزرگ شده و از این لحاظ مانند گیوتارو نیست. اما به یکباره همهی آنها را از دست میدهد و تمامش به گردن شیاطین است. او هم باید غرق در نفرت و خشم باشد و قطعا کسی به او خرده نمیگیرد، اما باز هم میان شیاطینی مانند موزان و شیاطینی که غرق رنج هستند یا مانند تامایو از شیطانبودن خود بیزار هستند تفاوت میگذارد. در این نقطه سؤال ایجاد میشود که آیا راه دیگری نبود؟ راهی که گیوتارو بتواند از خواهرش مراقبت کند و همچنان انسان باشد؟ راهی که خودش را غرق در نفرتی نکند که هر لحظه بیشتر در آن فرو برود و آوردهای جز خشم بیشتر و حسرتی پنهان نداشته باشد؟ گیوتارو قطعا شیطانی است که لیاقت دلسوزی را دارد اما بخشش نه. این تقابل به ما نکتهی جالبی را یادآوری میکند تصمیمات ما تا چه اندازه به خودمان صدمه میزند و ما را آزار میدهد؟ گیوتارو در ظاهر به دیگران صدمه میزند، اما به خودش و خواهرش بیشترین ظلم را میکند. در بخشی از مبارزه نزوکو با خشم و نفرت فراوان به داکی حمله میکند و تانجیرو به قیمت جان تازه گرفتن داکی نزوکو را آرام میکند چون نزوکو شاید خطری مانند داکی را از بین ببرد، اما همزمان خودش را از دست میدهد و این پرزیانترین معامله برای نزوکوست که تانجیرو این اجازه را به او نمیدهد.
انسان منبع تمامنشدنی احساسات است. احساسات برای تجربهکردن است، اما این انتخاب و عملکرد ماست که آن احساس را به نیرویی مخرب برای خود و دیگران تبدیل کنیم یا عاملی پیش برنده. تنگن و پدر رنگوکو هر دو احساس ضعف دارند و به دیگران و قدرتهایشان غبطه میخورند، اما یکی تبدیل میشود به فردی پرخاشگر و دائمالخمر و دیگری هاشیرایی قابل اعتماد که میتواند پس از صدسال یک شیطان ردهبالا را شکست دهد. کمی فکر کنیم و ببینیم ما با برخی احساساتمان چطور رفتار میکنیم؟ چیزی غیرقابل پذیرش که لازم است به خاطرش خودمان یا حتی دیگران را سرزنش کنیم یا چیزی که قرار است ما را به فردی بهتر برای خودمان و دیگران تبدیل کند؟
نظرات کاربران
بزرگسال
توسط : محمدطه زندیان
۲۱ شهریور ۱۴۰۲
شاید نکته جالبی باشه؛ در قسمت آخر منطقه سرگرمی با خاک یکسان شد...
بزرگسال
توسط : فائزه میرزامصطفی
۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲
اما خشونت زیادی داره
بزرگسال
توسط : فائزه میرزامصطفی
۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲
خیلی عالی و آموزنده هست
هیچ نظری وجود ندارد
افزودن دیدگاه در مورد شیطانکش ۲: منطقهی سرگرمی