نقد و بررسی انیمه باراکامون (Barakamon)

به‌طور کلی خشونت این اثر اغراق‌آمیز و با طنز همراه است.

 صحنه‌هایی از کتک‌کاری و برخورد شدید شخصیت‌ها با یکدیگر نمایش داده شده است. مثلا چند پسر قلدر دست و پای نارو را می‌گیرند و او را در هوا می‌چرخانند. یا در یک مسابقه افراد محکم به هم برخورد می‌کنند. سقوط اشخاص نیز از دیگر خشونت‌های این سریال است. نقاشی‌های یک کتاب مصور بدن پاره‌شده‌ی انسان را نمایش می‌دهد.

 خشونت خیالی نیز از دیگر موارد خشونت در این انیمه است. به عنوان مثال هاندا پدرش را یک غول تصور می‌کند که او را می‌بلعد.

ترس در این اثر به صورت اغراق‌شده و اغلب برای طنز و کمدی وجود دارد؛ مثلا به یکباره نما تاریک می‌شود، چشم شخصیت‌ها قرمز می‌شود، فریاد می‌زنند و ظاهری خشنی به خود می‌گیرند، اما علت این اتفاق یک مسئله‌ی ساده و ناچیز است.

در گفت‌وگوهای شخصیت‌ها به سکس و روابط جنسی اشاره می‌شود. یک دختر نوجوان که مانگا (کتاب مصور) طراحی می‌کند تصویری از بوسه‌ی دو پسر را نشان می‌دهد. او طرفدار مانگاهایی با موضوعات عشق میان پسران است و گمان می‌کند که هاندا و پسر کدخدا رابطه‌ای عاشقانه دارند.

 دو دختر نوجوان دهکده می‌خواهند هاندا را در حمام برهنه ببینند.

 مصرف الکل و مستی شدید در یکی از شخصیت‌های فرعی وجود دارد. همچنین این شخصیت یک خالکوبی روی بازویش دارد که بلافاصله نارو از آن تقلید می‌کند و برای خودش خالکوبی می‌کشد.

استفاده از کلمات نامناسب توسط شخصیت‌ها نیز در این سریال وجود دارد. چند پسربچه‌ی قلدر به نارو زور می‌گویند و به هاندا بی‌ادبی می‌کنند.

این سریال مانند موسیقی تیتراژ و برخی از دیالوگ‌هایش می‌تواند موجب حرکت و انگیزه در مخاطب شود. «خودت باش و مسیر خودت رو ادامه بده»، «انتظار خالی فایده‌ای نداره»، «هیچ‌وقت دست از تلاش برندار» یا «سخت‌کوشی بهترین استعداده» از جمله عبارات پیام‌گونه‌ای است که مخاطب آنها را می‌شنود و در زندگی شخصیت‌ها به‌دنبال آنها می‌گردد.

رفتار مردم دهکده نیز پیام‌آور دوستی و مهربانی است. آنها افراد صمیمی و خون‌گرمی هستند که برای هاندا غذا می‌پزند و او را در انجام اموراتش یاری می‌دهند. جَو خوبی بین بچه‌های دهکده با هاندا به وجود می‌آید. آنها از هاندا خطاطی یاد می‌گیرند، به او کمک می‌کند و در کل هاندا می‌تواند با دوستان جوانش روابط شیرین دوستانه‌ای داشته باشد و از دغدغه‌هایش با آنها صحبت کند. همین روابط دوستانه و همینطور الهام گرفتن از طبیعت ناب دهکده باعث می‌شود هاندا در هنرش خلاقانه‌تر عمل کند.

در این دهکده مردم بازی‌ها و مراسمات خاصی دارند، به عنوان مثال، هر سال برای ادای احترام به مزار مردگانشان می‌روند که از این جهت با فرهنگ‌ ما هم‌خوانی دارد.

هاندا شخصیتی رقابت‌جو است که حتی تحمل دوم‌شدن در مسابقات خطاطی را ندارد. او تلاش زیادی در خوشنویسی دارد، اما تمام تمرکزش بر روی دنبال‌کردن حرفه‌اش است و به همین دلیل فردی گوشه‌گیر و سرسخت است. در طی این سفر او مجبور می‌شود با دیگران گفت‌وگو کند، با بچه‌ها بازی کند و کمی به جنبه‌های دیگر زندگی بپردازد.

هاندا با پدرش رابطه‌ی خوبی ندارد و حتی فکر می‌کند پدرش از او متنفر است، اما کم‌کم می‌فهمد که پدرش فقط سخت‌گیر است. او برای زندگی‌کردن در دهکده با مخالفت سخت پدر و مادرش روبه‌رو می‌شود که درنهایت هر دوی آنها می‌بینند که هاندا در این دهکده رشد کرده و بالغ‌تر شده، پس به انتخاب او احترام می‌گذارند.

 درنهایت هاندا نمی‌تواند در خطاطی نفر اول شود، اما دیگر سرخورده و خشمگین نمی‌شود و تصمیم می‌گیرد در همان دهکده بماند و با صبر و تلاش سبک مخصوص به خودش را در خطاطی ابداع کند.