نقد و بررسی اسباب بازی چائو

داستان بازی: این بازی را می­توان مدل کارتی و به روز شده­ی بازی «سنگ، کاغذ، قیچی» دانست. روند کلی بازی یکسان بوده و البته برای جذابیت بیشتر، قوانین جدیدتری هم به آن اضافه شده است.

خلاصه نحوه بازی: در ابتدا به هر بازيکن 7 کارت داده می­شود و باقیمانده کارت­ها در یک ستون بین بازیکنان قرار می­گیرد. در هر نوبت می­توان یک کارت بازی کرد یا یک کارت از دسته کارت­ها برداشت. هدف بازی خالی کردن دست از کارت است و هر بازیکنی که زودتر کارت­هایش تمام شوند برنده بازی خواهد بود.

برای بازی کردن کارت­ها باید این قوانین را به یاد داشت، کارت سنگ را می­توان روی کارت قیچی بازی کرد، قیچی را روی کاغذ، و کاغذ را بر روی  سنگ. رنگ کارت­ها در این حالت تاثیری ندارند. ولی یک قانون اولویت رنگی هم وجود دارد بدین صورت که می­توان کارت­های یک جنس را بر روی هم بازی کرد به شرطی که رنگ کارت جدید بر قبلی برتری داشته باشد. رنگ زرد بر رنگ سبز غلبه دارد و رنگ قرمز بر هر دو رنگ زرد و سبز.

بازیکن در نوبت خود اگر کارت مناسبی برای بازی کردن نداشته باشد، باید یک کارت از وسط بکشد و در صورت امکان، آن را بازی می­کند وگرنه به دست خود اضافه می­کند. همچنین بازیکنی ممکن است به دلایلی نخواهد هیچ کارتی از دستش بازی کند، با اینکه قابلیت بازی کردن داشته باشند، در این صورت هم می­تواند ریسک کند و از وسط کارت بردارد و کارت­های دستش را بیشتر کند. ولی اگر به اشتباه کارتی از دستش بازی کند که به اصطلاح بازی «بالاتر» نباشد، به عنوان جریمه باید سه کارت از دسته کارت­ها بکشد و به دستش اضافه کند.

بازی کردن کارت­هاي ويژه و قابلیتشان از جمله تغييرِ جهت بازي، تعويض کارت­ها، چالشِ سرعت و .... هم می­تواند جريانِ بازي را تغییر داده و هیجان­انگیزتر کند. همچنین وجود کارت­های دردسرساز هم بازی را چالشی­تر می­کند.

اجزاء بازی شامل 90 کارت و یک دفترچه راهنما می­باشد. کارت­های بازی شامل دسته کارت‌های سنگ، کاغذ و قیچی در سه رنگ قرمز، زرد و سبز؛ کارت‌های دردسرساز، کارت‌های جوکر و کارت­های ویژه می­باشد. کارت­ها دارای جنس و ضخامت مناسبی بوده و به راحتی بُر می­خورند. طراحی تصاویر روی کارت­ها هم جذاب و دلنشین است. به دلیل اندازه کوچک و سبک بودن جعبه بازی، به راحتی می­توان آن را جابجا کرد.