نقد و بررسی سریال همچو پروانه (Navillera)

خشونت فیزیکی در چند صحنه کوتاه به ضرب و شتم میان نقش منفی و مثبت وجود دارد. خشونت روانی اثر نیز به سرزنش و تحقیر چه روک توسط همکلاسی‌ها و مربی‌اش و مخالفت جدی خانواده‌ی شیم دوک چول مختصر می‌شود. در صحنه‌هایی که فراموشی به سراغ شخصیت شیم دوک چول می‌آید، فضا وهم آلود و تاریک می‌شود.

این سریال مملو از پیام‌های مثبت وتأثیرگذار است. از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به: گذرا بودن زندگی، تلاش برای رؤیاها و غلبه محدودیت‌ها اشاره کرد. با ید آرزوهای خود را عملی کنیم وگرنه زمان می‌گذرد و فقط می‌توان غصه خورد، باید جرأت امتحان کردن را به خود بدهیم تا بتوانیم راهی که در آن خوشحال هستیم را پیدا کنیم. اگر وارد مسیری شدیم باید مشتاقانه بیاموزیم، برای آموختن باید حریص بود. انسان باید در زندگی بلند پرواز باشد و به دنبال رؤیاهایش برود، هرچند که از نظر دیگران دیر شده باشد اما در واقع هیچ زمانی برای شروع دیر نیست. اشکالی ندارد که اگر شکست بخوری، اما نباید زمان زیادی را صرف آن بکنی بلکه از شکست باید پلی بسازی برای رسیدن به آرزوهایت. همچنین انگیزه از مهم‌ترین ابزاری است که در مسیر زندگی برای انسان ضروری می‌باشد. لجبازی و غرور زیاد باعث شکست می‌شود.

هر کدام از شخصیت‌های این سریال به نحوی الگوی خوبی هستند. شیم دوک چول پیرمردی است که در هفتاد سالگی به دنبال دست یافتن به رؤیاهایش می‌رود. او زمانی که تصمیم می‌گیرد، هرگز از آن دست نمی‌کشد، در یادگیری تداوم دارد و تشنه‌ی آموختن است، شکست را برای خودش پایان نمی‌داند بلکه پس از آن بیش‌تر زحمت می‌کشد، سرزنش شدن برای او دردناک نیست زیرا معتقد است او در حال انجام کاری است که خوشحالش می‌کند و این را دیگران درک نمی‌کنند.او در حسرت رؤیای کودکی‌ خود است که به دلیل محدودیت خانواده نتوانسته به آن برسد. مشتاق و پیگیر است و کهولت سن، او را ناامید نکرده. پیرمرد این حرأت را پیدا می‌کند که خواسته‌اش را بیان کند و از گفتن اینکه چه چیزی در ذهنش است و چه کاری خوشحالش می‌کند نترسد. او عکس خود را در حال انجام باله برای خانواده‌اش می‌فرستد تا آن‌ها را مجاب کند که در انجام این کار خوشحال است. او نماد انسانی است که برای هدف خود می‌جنگد و موانع را کنار می‌زند.شیم دوک چول فرزندانش را مجبور به انجام کاری نمی‌کند، حتی آن‌ها را تشویق به انجام کاری می‌کند که علاقه‌ی آن‌ها در آن است. او در زمان بیماری، غم و اندوه زیادی را تحمل می‌کند اما به تمریناتش ادامه می‌دهد و امید او اجرا کردن است. به دیگران راه درست زندگی را می‌گوید، به آن‌ها انگیزه می‌دهد و همراهی‌شان می‌کند. لی چه روک، پسر جوانی است که با شنیدن حرف‌های پیرمرد دوباره انگیزه می‌گیرد؛ او زندگی سختی دارد؛ مادرش از دنیا رفته و پدرش به تازگی از زندان آزاد شده. او در کنار آموزش به شیم دوک چول از او مراقبت می‌کند. زمانی که بیماری او را می‌فهمد، همراهی‌اش می‌کند به او اعتماد به نفس می‌دهد. چه روک، راه درست خود را پیدا کرده. او در این مسیر لذت می‌برد و بهترین خود را در انجام باله به نمایش می‌گذارد. شیم سونگ سان پسر کوچک پیرمرد است که در ابتدا جراح بوده و سپس از شغل خود اسعفا داده است. او به دنبال ساخت مستند است اما هم‌اکنون کاری ندارد؛ به همین دلیل از سمت اطرافیان به شدت سرزنش می‌شود، اما برایش اهمیتی ندارد. سونگ سان اعتراف می‌کند که سخت‌ترین لحظاتش را زمانی گذرانده که به عنوان یک جراح زندگی کرده، اما حالا به دنبال کاری است که خوشحالش کند. آن را نمی‌داند اما در جست‌وجوی یافتن آن هدف بزرگ است. از دیگر شخصیت‌هایی که ظرفیت الگو بودن را دارند می‌توان به نوه‌ی شیم دوک چول، همکلاسی چه روک و دیگر پسرش اشاره کرد که هر کدام در حوزه‌ی کاری خود شکست می‌خورند و در نهایت با راهنمایی شیم دوک چول وارد مسیر درست زندگی خود می‌شوند. پدر چه روک نیز گذشته‌ی سیاهی دارد؛ زمانی که مربی تیم فوتبال مدرسه بود، شاگردانش را کتک می‌زد، او به دلیل انجام خشونت مدرسه‌ای به زندان می‌افتد. پس از آزادی، از شاگردانش عذرخواهی می‌کند. یکی از کسانی که آسیب شدیدی از این ماجرا دیده بود را ملاقات می‌کند و او را تشویق به انجام دوباره‌ی فوتبال می‌کند.