نقد و بررسی فیلم پلتفرم ۲ (The Platform 2)

پلتفرم 2 به دنباله پلتفرم 1، همچنان خشونت شدید، فضایی نگران کننده و ناهنجاری‌های چشمگیرش را حفظ می‌کند. در این قسمت نیز دموکراسی (نظامی که مردم، در قانون و قانون‌گذاری حق انتخاب دارند) را به چالش می‌کشد و با صحنه‌های بی‌حمانه‌ای از خشونت، این دیدگاه را زیر سوال می‌برد. بنابراین برای افراد زیر 18 سال مناسب نمی‌باشد. لازم به ذکر است که این اثر برای افرادی با روحیه حساس یا دارای ترس از فضای بسته هستند نیز، توصیه نمی‌شود.

خشونت،صحنه‌های دلهره‌آور و ناهنجاری قسمت دوم این اثر، همچون پلتفرم 1، یکی از هشدار‌های جدی فیلم تلقی می‌شود و غالب فضای اثر را به خود اختصاص می‌دهد. بنابراین پیشنهاد می‌شود قبل از دیدن آن، ارزیابی فیلم مطالعه شود و در صورت تصمیم به تماشا، از نسخه پالایش شده استفاده گردد.

پلتفرم 2، هر طبقه را تمثیلی از رویکردهای مختلف فکری می‌داند که یکی از اصلی‌ترین آنها، دموکراسی می‌باشد. درحالی‌که این نظام به عنوان رویکردی کمک کننده به چالش کشیده می‌شود، ماجرای فیلم، مخاطب را به نقطه‌ای می‌رساند که پوچی تمامی دیدگاه‌ها، او را به سمت ناامیدی سوق می‌دهد و در نهایت تمام شخصیت‌های موجود در این زندان عمودی، محکوم به مرگ هستند. این ضرورت را برای والدین ایجاد می‌کند که از طریق جهت‌دهی صحیح به مکالمه با فرزند‌شان در مورد این موضوع، می‌توانند از پیام‌های منفی و مبهمی که اثر منتقل می‌کند، جلوگیری کنند. از آنجایی‌که نوجوانان در این سن، به رشد شناختی مناسبی دست پیدا کردند، می‌توانید به عنوان موضوع گفت‌وگو، از رویکرد‌هایی که اثر بدان اشاره می‌کند، استفاده کنید. به دلیل آنکه مفاهیمی از جمله برابری و آزادی که در آن مطرح می‌گردد، در اکثر محصولات رسانه‌ای به چالش کشیده می‌شوند.

بازنمایی دینی نیز، در این اثر سینمایی مساله مهمی می‌باشد که در صورت نادیده‌گرفتن شدن، می‌تواند بستری برای چالش‌‌های فکری نامطلوب برای مخاطب نوجوان فراهم کند. داگین بابی که به عنوان یکی از افراد برگزیده برای ایجاد عدالت اقدام می‌کند، شعاری می‌دهد که نادرست تفسیر شده است. از جمله "ما می‌کشیم تا در آینده کسی، کسی را نکشد" و این با صحنه‌ای ناخوشایند و دردناک پیوند می‌خورد. بدین‌گونه که مخاطب، فقط محکومیت به مرگی زجرآور، از سوی ناجی را دریافت می‌کند و گویی عدالت کمرنگ می‌شود. این سکانس به بیان ثابت و مطلق بودن قوانین نیز اشاره می‌کند اما متفاوت بودن شرایط و مصداق‌های آن را زیر سوال می‌برد.

در دیالوگ دیگری نیز، این شخصیت با خلاصه کردن هدف اصلی خود در ایجاد ترس و وحشت، عدالت که از اصلی‌ترین باور‌های او می‌باشد را نیز، زیر سوال می‌برد! بنابراین شفاف سازی این گفت‌وگو‌ها برای کاهش تاثیرات منفی آن، از اقدامات ضروری است که برعهده والدین می‌باشد.

شخصیت‌ها:

پرمپوآن : زنی که از لحظه ورود به مرکز خود مدیریتی، سعی می‌کند به قوانین احترام بگذارد. او بعد از اینکه به طور غیرمستقیم در مرگ پسربچه‌ای سهیم شده است، با هدف هضم این مساله، در این مرکز داوطلب می‌شود.

زامیاتین : ریاضی‌دانی با هیکل درشت که به عنوان مجازات، در این مرکز حضور دارد. تنها دغدغه زامیاتین، پیتزایی می‌باشد که قبل از ورود به مرکز سفارش داده است و اگر این غذا به او نرسد، به شدت عصبانی می‌شود. او به مدت دو ماه، هم‌سلولی پرمپوآن بوده است و بین آنها رابطه عاطفی شکل می‌گیرد. بعد از آن، خودش را به دلیل بی‌قانونی که در سلول کرده بود، آتش می‌زند تا پرمپوآن نیز مجبور نباشد به همراه او مجازات شود.

سحابات : زنی با یک دست که به دلیل سرپیچی از قوانین گروه وفاداران، تنبیه شده‌ است و دست قطع شده‌اش، تاوان بی‌قانونی او می‌باشد که به دستور داگین بابی اجرا شده است. او به دنبال راهی برای فرار از این مرکز است.

ارباب(مسیح یا ایلداگو) : او به نوعی، ناجی افرادی است که در ساختار بی‌رحمانه این مرکز حضور دارند و قوانینی را برای تقسیم عادلانه غذا وضع کرده است. افسانه‌ای در مورد ارباب این داستان وجود دارد که می‌گوید برای مدتی طولانی گرسنگی کشیده است. حتی برای سیر کردن هم‌سلولی‌‌هایش از گوشت پای خود نیز بریده است.

افراد برگزیده : آنها نمایندگان ارباب و مسئول اجرای صحیح قوانین در سلول‌ها هستند. افراد برگزیده، برای انسان‌هایی ‌که خلاف قوانین رفتار می‌کنند، مجازات‌های سنگین در نظر می‌گیرند.

وفاداران : نام گروهی با قوانین سفت و سخت که دیگران موظف هستند آن را مو به مو اجرا کنند.

بربر: گروهی مخالف با رویکرد وفاداران است. آنها آزادی مطلق می‌خواهند و هرآنچه بخواهند، می‌خورند.

داگین بابی : یکی از سرسخت‌ترین افراد برگزیده است.

مرکز خود مدیریتی : یک زندان عمودی با یک سلول در هر سطح که دو نفر در هر سلول جای می‌گیرند. تعداد طبقات این زندان به 333 می‌رسد.

قوانین مرکز خود مدیریتی:

1.در هرماه، طبقاتی که افراد در آن قرار دارند، به طور تصادفی تغییر می‌کند و این یعنی، برای هرماه شرایط زندگی آنها در طبقات تغییر می‌کند.

2.هرروز تنها یک سکو از غذا در زندان وجود دارد که از طبقه 1 تا به طبقات پایینی حرکت می‌کند و افراد، زمان محدودی برای خوردن غذای مورد علاقه خود دارند.

3.امکان نگهداری غذا در سلول وجود ندارد.

قوانین گروه وفاداران :

1.هرکس فقط غذایی که از ابتدای ورود به مرکز سفارش داده است را می‌خورد یا می‌تواند با هماهنگی قبلی، غذایش را با غذای دیگری جابجا کند.

2.اگر کسی بمیرد، غذای او دور انداخته می‌شود.

3.درصورت سرپیچی از قانون در طبقه‌ای، طبقاتی که به آن نزدیک‌تر هستند، وارد عمل می‌شوند. به گونه‌ای که زنجیره ارتباطات طبقات مختلف قطع نشود.

4.هرکس از قوانین سرپیچی کند، مجازات سنگینی در انتظار او است.

  داستان اثر:

هم‌سلولی جدید پرمپوآن، سحابات است. آنها به مرور زمان به یکدیگر عادت می‌کنند و بعد از حرکت خودجوشانه‌‌‌شان برای مجازات کردن یکی از قانون‌شکنان، پرمپوآن متوجه می‌شود که امیدی به عدالتی که گروه وفاداران از آن سخن می‌گویند، نیست و سحابات نیز تصمیم می‌گیرد نقشه فرار خود را با او به اشتراک بگذارد.

حال، آنها برای اجرایی کردن نقشه‌شان به ماده‌ای خاص نیاز دارند. آنها می‌دانند که این ماده، در نقاشی که یکی از ساکنین طبقات با خود آورده است، وجود دارد و آن دو می‌توانند با خوردن بخشی از آن نقاشی، به طور موقتی به حالتی از مرگ دربیایند. بعد از مدتی نیز، درحالی‌که گاز بیهوشی در فضا پخش می‌شود، بیدار شوند و به سمت خروجی حرکت کنند. بنابراین تصمیم می‌گیرند با سکوی غذا، به طبقات پایین‌تر بروند و نقاشی را پیدا کنند.

در همین هنگام، آنها با داگین بابی و گروهش روبرو می‌شوند. داگین بابی که حرکت خودجوشانه‌ی آنها را نوعی بی‌قانونی تلقی می‌کند، نحوه مجازات آن دو را با قطع کردن دست پرمپوآن و بستن دست و پای سحابات به سکو، به عنوان غذای طبقات پایین، به همه نشان می‌دهد.

ماه بعدی فرا می‌رسد و پرمپوآن با تنها دستی که برایش باقی‌مانده است به عملی کردن نقشه‌اش ادامه می‌دهد. او این‌بار، تصمیم می‌گیرد به طور گروهی اقدام کند و با شعار آزادی، از انسان‌های طبقات پایین‌تر یعنی گروه بربر استفاده می‌کند و شورشی علیه گروه وفاداران راه می‌اندازد.

در بین درگیری‌هایی که بین گروه بربر و وفاداران رخ می‌دهد، پرمپوآن نیز در نهایت توانست نقاشی سگ را پیدا کند. او بعد از پایان درگیری‌ها و کشته شدن اکثر افراد، نقاشی را می‌خورد و بیهوش می‌شود.

بعد از گذشت مدتی، پرمپوآن به هوش می‌آید و در‌حالی‌که به دنبال راه فرار است با پسربچه‌ای روبرو می‌شود که بیهوش است. او که نمی‌تواند بی‌تفاوت از کنار او بگذرد، پسربچه را به همراه خود می‌آورد و سوار سکو می‌شود. در نهایت نیز آن دو به انتهای طبقات می‌رسند و پرمپوآن مجبور می‌شود راهش را از پسرک جدا کند. او در سکانس پایانی و بعد از مدت‌ها با گورنگ (شخصیت اصلی پلتفرم یک) نیز روبرو می‌شود.

کارگردان: Galder Gaztelu-Urrutia / گالدر گازتلو-اوروتیا نویسنده: David Desola /داوید دسولا    Pedro Rivero/پدرو ریورو      Galder Gaztelu-Urrutia / گالدر گازتلو-اوروتیا     Egoitz Moreno/ایگویتزمورنو تهیه کننده: Carlos Juarez/کاروس خوارس              Paquel Perea/ راکل پره آ بازیگران: Milena Smit / میلنا اسمیت         Hovik Keuchkerian/هویک کوچکریان کشور سازنده: Spain/اسپانیا شرکت سازنده:Basque Films /باسک فیلمز مخاطب اثر: بزرگسال