نقد و بررسی فیلم راه بوستون (Road to Boston)

فیلم سینمایی راه بوستون، با تمرکز بر ورزش، نگاه عمیقی به مشکلات ورزشکاران کره‌ای برای شرکت در المپیک می‌کند. علاوه بر الهام بخش بودن، اثر جنبه‌ی تاریخی نیز دارد و دید خوبی نسبت به وقایع، به افراد می‌دهد.

مهم‌ترین موضوعی که اثر حول آن روایت می‌شود، وطن است. همانطور که می‌دانید مردم یک سرزمین برای حفظ هویت، تقویت همبستگی اجتماعی، پیشرفت جامعه و حفظ فرهنگ باید از میهن خود در هر شرایطی دفاع کنند. چرا که در نهایت وطن پرستی می‌تواند منجر به ایجاد یک جامعه قوی‌، پایدار و همدل شود که در آن، همه افراد برای آینده‌ای بهتر تلاش می‌کنند. می‌توانید راجع به این مفاهیم در قالب تاریخ و فرهنگ ایران با فرزند خود گفت‌وگو کنید. برای نمونه می‌توانید از جنگ هشت ساله ایران و عراق به عنوان نمونه‌ی بارزی از وطن‌پرستی صحبت کنید.

کره جنوبی پس از جنگ جهانی دوم از استعمار ژاپن خارج شد و به کشوری مستقل در آمد. آن زمان عموم مردم دنیا، کره را کشوری عقب مانده می‌دانستند و حتی وجود دانشگاه یا بیمارستان در آن را محال می‌شماردند، نژادپرستی شدیدی علیه مردم کره وجود داشت، حتی دولت‌ها نیز با این کشور به سختی برخورد می‌کردند؛ این را می‌توان از بروکراسی سخت و پیچیده‌ای فهمید که امریکا در المپیک بوستون، برای آن‌ها در نظر گرفته بود. در واقع تأثیری که استعمار ژاپن روی این کشور گذاشت نه تنها در حین استعمار بلکه پس از آن هم قابل لمس بود. با وجود تمام این مسائل، مردم کره برای زنده کردن نام میهن خود، راه همبستگی را پیش گرفتند. سو یون بوک و مربی‌هایش به تمام پیشنهادات دست رد زدند و تنها زمانی حاضر به شرکت در مسابقه شدند که نام کشورشان کنار نام آن‌ها لحاظ شد. می‌توانید با توجه به تاریخ کشور خودمان از استعمار انگلیس صحبت کنید و آثار آن را در زندگی مردم برای فرزند خود بازگو نمایید.

تلاش و کوششی که در فیلم نمایش داده می‌شود، قابل الگوگیری است. با وجود محرومیت و سختی مسیر، مربی‌ها بدون نا امیدی برای رفتن به المپیک تلاش می‌کنند. آن‌ها در این مسیر گاهی از مردم کمک می‌گیرند، و گاهی با هوشیاری از امکاناتی که در کشور آمریکا وجود دارد استفاده می‌کنند تا بتوانند با نام کشور خود در المپیک بوستون شرکت کنند.

اثر به خوبی توانسته اتحاد و روحیه شکست‌ناپذیر یک ملت را به تصویر بکشد. همچنین جنبه‌ی آموزه‌ی تاریخی نیز دارد، کره پس از جنگ جهانی دوم از صفر آغاز کرده و حالا به کشوری تقریبا پیشرفته تبدیل شده است. شاخص خشونت، ترس و ناهنجاری در آن پایین است. به همین ترتیب، تماشای فیلم راه بوستون به مخاطبین 12+ سال توصیه می‌شود.

شخصیت‌ها:

سو یون بوک: دونده‌ی با استعدادی که به دلیل فقر و بیماری مادرش، فرصت پرداختن به استعداد و رؤیای خود را ندارد. حوادثی رخ می‌دهد که او را به مسیر رؤیایش هدایت می‌کند و با تلاش و پشتکار موفق به کسب مدال طلای المپیک به نام کشور خود می‌شود.

سون گی جونگ: دارنده‌ی مدال طلای المپیک 1936 که به دلیل مستعمره بودن کشورش، مداال او به نام ژاپن ثبت شده است. حالا او به عنوان مربی سو یون بوک قصد گرفتن مدال به نام کشورش را دارد.

داستان اثر:

سو گی جونگ که خودش مدال طلای المپیک 1939 را دارد، اما این افتخار به دلیل مستعمره بودن کره، به نام ژاپن ثبت شده است. حالا او این بار می‌خواهد با نام کشورش مدال کسب کند، پس به عنوان مربی سو یون بوک او را برای المپیک بوستون پرورش می‌دهد.

پس از آزادی کره جنوبی از استعمار ژاپن، بروکراسی شدیدی برای شرکت کردن بازیکنان این کشور در المپیک بوستون 1947 اعمال شد. یون بوک و مربی‌اش علاوه بر امکانات پاسینی که دارند باید مقدار زیادی پول، دعوت کننده و فیلترهای دیگری را از سر بگذرانند تا اجازه‌ی شرکت در المپیک به آن‌ها داده شود.

با کمک مردم، مبلغ زیاد جمع می‌شود و آن‌ها می‌توانند به عنوان شرکت کننده در المپیک به بوستون بروند، اما آن‌جا متوجه می‌شوند کع آمریکا اجازه مسابقه با نام کشورشان را نمی‌دهد. گی جونگ که برای کناره‌گیری از صحنه‌ی مسابقه تعللی ندارد، تلاش آخرش را می‌کند. او در گفت‌وگوی مطبوعاتی از تاریخ استقلال بوستون استفاده کرده و کره جنوبی را کشوری مستقل می‌خواند، همچنین پیراهن ورزشی را پس می‌دهد و همراه با یون بوک اعلام می‌کنند که تنها زمانی حاضر به شرکت در المپیک می‌شوند که تصویر پرچم کره جنوبی روی پیراهنشان نقش بسته باشد. با فشار رسانه‌ها دولت آمریکا این پیشنهاد را می‌پذیرد.

بالاخره روز مسابقه فرا می‌رسد. سو یون بوک، با موانع زیادی روبه‌رو می‌شود اما در نهایت به عنوان نفر اول از خط پایان گذر می‌کند و رکورد جدیدی را به عنوان دونده ماراتن به ثبت می‌رساند. لحظه نواخته شدن سرود ملی کره جنوبی و بالا رفتن پرچم این کشور، در چشمان او اشک جمع می‌شود.