نقد و بررسی فیلم مبارز (Warrior)

تاکید بیشتر فیلم در نظر من تاکید بربخشش بود."کم مباش از درخت سایه فکن / هر که سنگت زند ثمر بخشش" و به نوعی می خواست بخشش و خشم رو در مقابل هم بررسی کنه. : خشم و شهوت مرد را احول کند/ ز استقامت روح را مبدل کند" اما در رابطه با دو کاراکتر نقش بخشش و خشم،می تونم بگم که جلوه ای پر رنگ از ایثار و فداکاری در هر دوی اونها بود هر چند به نوعی نخواستند که این ویژگی در تامی دیده بشه..در اون دوران سخت کودکی که پدر، خونواده رو رها میکنه..این تامیه که مادرش رو رها نمی کنه و سعی می کنه هم نقش پسر و هم نقش پدر رو ایفا کنه و تمام وجودش رو برای مادرش بزاره..حتی در جایی از فیلم میگه که :ما پول و بیمه نداشتیم و برای محافظت از مادر تنها به آب مقدس تونستم متوسل بشم..در حالیکه در همین موقعیت برادرش مشغول به دوسن دخترش بود و مشغول براورده کردن منیت و انانه گیش بود..در حالیکه تامی از آرزوهای شخصیش به خاطر مادر و عشق و تعهدی که نسبت به او داشت گذشت..(هرچند در جایی از فیلم از برخورد دو برادر اشاره داره که برادر تامی از مریضی مادر نمی دونسته..اما همینکه پیگیر وضعیت مادر و برادرش نشده و اون دختره رو به مادر و برادرش ترجیح داده..قلب منو به درد میاره..) بخش های دیگه ای هم هستش که اون بزرگی از خودگذشتگی رو در تامی نشون میده که اونطور که باید دیده نمیشه...مثلا اینکه هدف برادر تامی از شرکت در مسابقه رو به خوبی برجسته میکنه و علت اونو کمک برای نجات خونه و خونوادش میدونه..که البته این البته بسیار ارزشمنده..( که البته یکی از اهداف با ارزش ازدواج اینه که اون احساس از خودگذشتگی انسان رو بیدار می کنه..اونجایی که والدین اساسا تمام تلاش زندگیشون رو برای تربیت و پرورش بچه هاشون میکنن) اما به این نکته هم باید توجه کرد که این گدشتن از خود برای دیگری تا پیش از تشکیل خانواده برا خیلی ها خیلی کم رنگه و هیچ جوره در اعماشون جلوه گر نیست..این ویزگی برای تامی از ابتدا برجسته و جلوه گر بود و اونو در از خودگدشتگی خودش برا مادرش می بینیم در حالیکه برای برادرش تا پیش از تشکیل خونواده وجود نداشت..در فیلم نیز دیدیمکه تامی، پنج میلیون دلار رو نه برای خودش که برای خونوادهی دوستش که در جنگ کشته شده بود میخواست...آیا هدف تامیٍ، چیزی غیر از ایثار و بخشش و از خودگذشتگی بود؟؟حتی جلوه ای دیگر از این رفتارش که در فیلم برجسته بود نیز اشاره به همین صفت ارزشمند در او داشت که جان سربازان را نجات داد که البتع چون این مورد رو فیلم برجسته کرده بودشرح بیشتری نمی دهم.. اما جلوه دیگر از عدم "انانیت" تامی رو میشد در رفتار تامی پس از برنده شن در نبرد هایش دید که منتظر تشریفات برنده شدن و مصاحبه ها نمی ایستاد و علاقه ای به دیده شدن داشت چنانچه از نوع لباس هایش و پوشاندن بدن و صورتش پیش و پس از مبارزه ها به خوبی آشکار بود..موضوع دیگری که برایم جالب بود رفتار دو برادر با پدرشان بود..تامی با اونکه پدرش رو نبخشیده بود اما حاضر شد که به او زندگی کند..مربیش شود و حتی در صحنه ای که پدرش را با حرف هایش ناراحت کرده بود اما هنگامی که صدای گریه پدرش را شنید.. او را در آغوش گرفت و آرامش کرد در حالیکه برادرش با اونکه ظاهرا پدرش رو بخشیده بود اما هرگز حاضر نشد در طی اون سالها حتی لحظه ای او را ببیند و اجازه دیدار فرزندان و خانوادهاش رو هم به او نداد..البته هرگز قصد ارزش گذاری کلی ای برروی این رفتار ها ندارم..در جایی در گدشته خوندم که بخشش یعنی رهایی و زمانی که میبخشی..رها میشی..و شاید برادر تامی واقعا پدرش رو بخشیده بود..ولی وقتی متوجه شد که پدرش الکل رو ترک کرده بهتر بود که روابط خونواده و پدرش رو بهبود ببخشه.. باری..در همین برخورد ها به خوبی میشه دل رحمی و مهربونی تامی رو نسبت به خونواده و عزیزانش دید در حالیکه متاسفانه نخواستند دیده شود.. خوبه که ما تمام ویژگی های آدما رو با هم ببینیم..در این فیلم مهربونی و دلرحمی و ایثار تامی به طور کلی نادیده گرفته شد..و این دردناکه..هر چند در پایان فیلم با زدن انگشتان تامی بربدن برادرش ، به نوعی دیدیم که او را بخشیده است. مسِیله دیگر فیلم.. بحث قوی و ضعیف بودن شخصیت آدم ها و تاثیرش بر پیروزی نبرد ها دارد. انسانی که شخصیت واستعداد ضعیف تری دارد چون بر شناختش از خویش و ضعیف بودنش واقف است همواره تلاش و ریاضت بیشتری برتی پیروز شدن می کند و به ئاسطه اینکه "غرور" در چنین انسانی کمتر است در نهایت باعث پیروزیش می شود اما انسانی که توانایی و استعداد بیشتری دارد معمولا کمتر زحمت و تلاش می کند تا پیروز شود و از انجا که غرور در چنین انسانی بیشتر نمایانگر می شود در نهایت همین عامل سبب سقوطش می شود..در مبارزه های دو برادر دیدیم که تامی همه مبارزاتش جز مبارزه نهایی رو خیلی آسون می برد اما برادرش با کلی مقاومت و سخنی و زحمت و نهایتا با یه تکنینک خاص پا اونها رو میبرد. خیلی مهمه که انسان درگیر "غرور" نشه..در حقیقت این احساس ضعیف بودن که اگه از حدی بیشتر نشه..چون سبب استقامت میشه عامل پیروزی هم میشه.. و سوگند به صبر. نکته پایانی در رابطه با " امید" هستش که در ابتدای فیلم و در دیالوگ های تامی با پدرش واضح است..اونجا که به پدرش میگه : بالاخره خدا رو پیدا کردی؟ و بحث 12 حواری و شام آخر مسیح رو میکنه.. آشکاره که تامی از "نا امیدی به خدا "رنج میبره و هیچ چیزی بد تر از اعتیاد به نا امیدی نیست..این عامل قوی ترین انسان رو هم زمین میزنه در نهایت..و فیلم به طور کلیشه واری در نبرد پایانی تامی و برادرش اینو به مخاطب نشون داد..در حالیکه برادرش ، اون نا امیدی رو نداشت.. جلوه ای از این نا امیدی رو می تونیم در زیاده روی تامی در نوشیدن الکل برای فرار از اون حالن ناخوشایند ببینیم..در حالیکه برادرش نه تنها الکل نمی نوشید که حتی سبک زندگی سالم و خانواده و شغلی سالم داشت.. صبر و استقامتی که حاصل از امیدواری باشه در انتها باعث پیروزی انسان از نبرد نهایی اش می شود..هر چند اون انسان اون ویطگی های ممتاز شخصیتی همچون بخشنگی و ایثار و توانایی های ذهنی و جسمی رو در حد اعلایی نداشته باشه.. مرسی که گوش دادین و ثبتش کردین