نقد و بررسی فیلم مادی گرایان (materialists)

اگر به تماشای «Materialists» می‌نشینید، حواستان باشد با یک قصه عاشقانه‌ی ساده روبه‌رو نیستید. این فیلم با ظاهری شیک و دیالوگ‌هایی حساب‌شده، در حقیقت نقدی بر زندگی‌هایی‌ست که عشق را به معامله‌ای عقلانی و قابل پیش‌بینی تقلیل داده‌اند.

لوسی شاید تصویر زن مدرن و خودمختار باشد، اما تصمیماتش بارها این سؤال را در ذهن مخاطب می‌کارد: آیا استقلال واقعی، به معنای کنار گذاشتن احساسات است؟ یا این‌که ترس از بی‌ثباتی، فقط بهانه‌ای‌ست برای انتخاب امن‌ترین گزینه؟

فیلم شما را دعوت نمی‌کند تا صرفاً طرف یکی از مردان داستان را بگیرید، بلکه می‌خواهد تماشاگر با خود بیندیشد: در دنیایی که عشق در تقاطع سرمایه و ترس شکل می‌گیرد، آیا هنوز جایی برای انتخاب‌های قلبی باقی مانده است؟

شخصیت‌ها: لوسی (داکوتا جانسون): زن مستقل و عمل‌گرا که عشق را قربانی امنیت مالی کرده، اما در مسیر داستان دچار تحول احساسی می‌شود. جان (کریس ایوانز): عاشق صادق و خاکی گذشته‌ی لوسی که با سادگی و اصالتش نماینده‌ عشق واقعی است. هری (پدرو پاسکال): میلیاردر جذاب اما سطحی‌نگر که عشق را با ثبات اقتصادی می‌سنجد.   داستان اثر:

لوسی، بازیگر سابق که اکنون به‌عنوان یک matchmaker (وصل‌کننده) موفق در نیویورک کار می‌کند، با کمک مؤسسه‌ای به نام Adore تا کنون ۹ ازدواج موفق برای مشتریانش ترتیب داده . او که به‌صورت داوطلبانه بی‌میل به تعهد عاطفی است، تصمیم گرفته فقط با یک مرد ثروتمند وارد رابطه شود.

در یکی از عروسی‌هایی که سازمان‌دهی می‌کند، با هری کاستیلو، برادر داماد و یک میلیاردر جذاب، آشنا می‌شود. آن شب همچنین به طور اتفاقی با جان، معشوقۀ سابقش که اکنون کارش خدمات پذیرایی و بازیگری مستقل است، دوباره دیدار می‌کند .