نقد و بررسی فیلم شوالیه های آلتو (the alto knights)

ویتو جنووزه برای حذف رقیبش، دستور ترور کاستلو را صادر می‌کند. گلوله‌ای به سر کاستلو شلیک می‌شود، اما او به‌طرز معجزه‌آسایی زنده می‌ماند. این صحنه با صدای بلند گلوله، خون‌ریزی و لحظه سقوط کاستلو، از خشن‌ترین بخش‌های فیلم است. در بخشی از داستان، یکی از اعضای گروه که مظنون به خبرچینی است، به‌شکل بی‌رحمانه‌ای توسط افراد جنووزه شکنجه و سپس اعدام می‌شود. در بازسازی تاریخیِ ترور آناستازیا در آرایشگاه، تماشاگر شاهد یک حمله ناگهانی، شلیک‌های متعدد و فضای خون‌آلود است.

تقریباً تمامی شخصیت‌های اصلی، به‌ویژه فرانک کاستلو و ویتو جنووزه، در موقعیت‌های مختلف به‌طور مکرر در حال کشیدن سیگار دیده می‌شوند. مصرف نوشیدنی‌های الکلی – به‌ویژه ویسکی – به‌عنوان بخشی از جلسات مافیا، مذاکرات، و لحظات تنش‌زا به تصویر کشیده می‌شود. فیلم به‌طور مستقیم شامل صحنه‌های جنسی عریان یا واضح نیست، اما چند صحنه شامل زنان نیمه‌پوشیده در مهمانی‌های مافیا و باشگاه‌های شبانه دیده می‌شود. در بخشی از فیلم نیز تلویحاً به روابط خارج از ازدواج و خیانت برخی شخصیت‌ها اشاره می‌شود، اما با نمایش محدود و کنترل‌شده. به صورت مکرر از فحش‌های جنسی در فیلم استفاده شده است.

در جهانی که قدرت اغلب با خشونت و ترس به‌دست می‌آید، فیلم نشان می‌دهد که خِرَد، خویشتنداری و دیپلماسی می‌توانند مسیرهایی مؤثرتر، پایدارتر و انسانی‌تر برای حفظ قدرت و نفوذ باشند.

این پیام از دل تضاد میان دو شخصیت اصلی بیرون می‌آید: یکی با نفوذ نرم و تدبیر (فرانک کاستلو) و دیگری با زور و خشونت (ویتو جنووزه). در نهایت، فیلم یادآوری می‌کند که هرچند خشونت ممکن است در لحظه پیروز به نظر برسد، اما ثبات و احترام واقعی از تعادل، گفتگو، و درک پیامدهای اعمال برمی‌خیزد.

فرانک کاستلو، در عین آن‌که یک رئیس مافیاست، در دل فضای تاریک و جنایت‌آلود داستان، به‌عنوان الگویی متفاوت و تأمل‌برانگیز جلوه می‌کند. او نه با خشونت، بلکه با خرد، تدبیر، گفتگو و نفوذ سیاسی قدرت را حفظ می‌کند. در جهانی که بیشتر شخصیت‌ها برای رسیدن به هدف، راه خشونت و حذف را برمی‌گزینند، کاستلو نشان می‌دهد که قدرت می‌تواند از مسیر عقلانیت و حفظ تعادل نیز حاصل شود.