نقد و بررسی فیلم روزنه‌ی امید (Hope gapl)

نوجوان در محدوده سنی ١٣+ قادر است علّت و منطق قضایا را درک کند. او می‌تواند بفهمد علّت عدم تمایل ادوارد به زندگی با گریس احساس خوشبختی نکردن و بُروز شخصیت واقعی ادوارد است.

نوجوان برای جیمی که فرزند خانواده است می‌تواند همدردی کند که دوری و جدایی والدین غم‌انگیز است. اما درک تفاوت‌ها و مفهوم زندگی مشترک و علاقه برای او آشکار می‌شود. ممکن است بعد از تماشای این فیلم، نوجوان به بررسی و واکاوی روابط اعضای خانواده‌ی خود در پس ذهنش بپردازد و بدانید این اتفاق طبیعی است و توصیه می‌شود برای خلوت او با افکارش احترام قائل شوید.

خلاصه:  لازم است بدانید نوجوان شما علّت و منطق اتفاقات و قضایا را به‌خوبی درک خواهد کرد و می‌تواند به بررسی و واکاوی روابط خانوادگی در ذهن خود یا در حضور شما بپردازد.

فضای سرد داستان، رابطه‌ی والدین از لحاظ عاطفی و... برای فرزندان یک خانواده و مخصوصاً قشر نوجوان اهمیت دارد. با او از اهمیت احترام به خودِ واقعی آدم ‌ها صحبت کنید. به او یادآوری کنید چیزی که منجر به احساس لذّت و خوشبختی بین زوجین می‌شود درک متقابل و پذیرفتن خود واقعی آن‌هاست.

نوجوان نیاز دارد از صحت رابطه‌ی والدین خود احساس آرامش و امنیت کند. شما هم در‌این‌صورت با او صحبت کنید که چنین موضوعی در بستر خانوادگی شما رعایت می‌شود. با او راجع‌به احساساتی که «جیمی» تجربه می‌کند صحبت کنید. بپرسید به نظر تو جیمی از جدایی والدینش چه احساسی دارد؟ چه چیزی باعث دلزدگی «ادوارد» از رابطه‌‌اش با «گریس» شده است؟

از دیگر مواردی که می‌توان به آن اشاره کرد این است که تفاوت فرهنگ بین اقوام و سرزمین‌های متفاوت باعث ایجاد احساسات و عواطف متفاوت نسبت به خانواده می‌شود و طبیعی است اگر جیمی برای جدایی والدین‌اش خود را منطقی نشان بدهد و مدام درحال همدلی و درک‌کردن آن‌ها باشد. این اتفاق ممکن است در کشور ما و با فرهنگ ما، متفاوت رخ دهد، یعنی کودک خود را به آب و آتش بزند تا والدینش جدا نشوند.

خلاصه: گفت‌وگو درباره‌ی احساساتی که شخصیت‌های داستان از نظر نوجوان شما تجربه کرده‌اند می‌تواند به درک بهتر افکار فرزند شما راجع‌به فیلم منجر شود.

«روزنه‌ی امید» زندگی یک زوج انگلیسی را پس از ٢٩ سال زندگی زناشویی نمایش می‌دهد. «جیمی»، تنها فرزند آن‌ها، برای تعطیلات به خانه‌ی پدری برمی‌گردد. اما «ادوارد»، یعنی پدرش، به او ابراز می‌کند که از زندگی‌اش احساس خوشایندی ندارد و قصد دارد با «آنجلا» که مادر یکی از شاگردانش است ادامه‌ی زندگی را سپری کند.

ادوارد ابراز می‌کند که در طول زندگی با «گریس» تمام تلاش خود را کرده است که او را راضی نگه دارد. اما به‌دلیل تفاوت در افکار و شخصیت، نقاط مشترک آن‌ها کم است و چیزی که ادوارد ابراز می‌کرده است خودش نبوده است.

گریس تمام تلاش خود را می‌کند تا ادوارد او را ترک نکند. اما ادوارد تصمیم خود را گرفته است. جیمی قصد دارد هم پدر را درک کند و هم مادر را. دلش برای مادر می‌سوزد، اما می‌خواهد که پدر هم به زندگی موردعلاقه‌اش بپیوندد و زندگی لذّت‌بخش و باب‌میل خودش را تجربه کند.

گریس تا آخرین لحظه تلاش خود را می‌کند اما بی‌فایده است. پس تسلیم می‌شود و احساس ناکامی را تجربه می‌کند. او به جیمی می‌گوید که تصمیم دارد به زندگی‌‌اش پایان بدهد اما با حرف‌های جیمی قانع می‌شود و تصمیم می‌گیرد مادر قدرتمندی برای او باشد.

او عضو تیم‌های کمک‌های داوطلبانه می‌شود. به ادامه‌ی جمع‌آوری اشعار و دسته‌بندی آن‌ها می‌پردازد. جیمی برای او یک وب‌سایت ایجاد می‌کند تا اشعارش را به اشتراک بگذارد. ادوارد هم به زندگی با آنجلا ادامه می‌دهد.

کارگردان: ام نیکولسون

نویسنده: ویلیام نیکولسوننام

تهیه‌کننده: Sarada McDermott, David M. Thompson

بازیگران: آنت بنینگ، بیل نای، جاش اوکانر، آیشا هارت، رایان مک کن، جو سیترو، سالی راجرز و نیکولاس برنز

شخصیت‌ها:

ادوارد: شخصیت اصلی داستان و همسر گریس که بعد از ٢٩سال زندگی مشترک تصمیم به جدایی می‌گیرد.

 جیمی: فرزند ادوارد و گریس که در شهری دیگر و دور از والدین زندگی می‌کند و در روند داستان و سیر جدایی والدینش تمام تلاش خودش را می‌کند تا آن‌ها را درک کند و با ادوارد و گریس همدلی می‌کند.

گریس: همسر ادوارد که با شخصیت ایدئالیست خود عامل جدایی می‌شود و هرچه تلاش می‌کند زندگی‌ ازدست‌رفته‌اش برنمی‌گردد.

 آنجلا: مادر یکی از دانش‌آموزان ادوارد که شخصیتی شبیه به ادوارد و ناخواسته عامل جدایی زندگی مشترک ادوارد و گریس می‌شود.

کشور سازنده: انگلستان

کمپانی سازنده: Screen yorkshire, sampsonic media, creative media investment present

مخاطب اثر: نوجوان، بزرگسال، خانواده