نقد و بررسی فیلم تو برای من خیلی ارزشمندی (My Lovely Angel)

فیلم سینمایی «تو برای من خیلی ارزشمندی» یا «فرشته دوست داشتنی» محصول سال 2021 کره جنوبی است. داستان این فیلم حول محور زندگی اجباری چند وقته‌ی یک مرد جوان و یک دختربچه هفت ساله است که همزمان نابینا و ناشنوا است. داستانی از اتفاقاتی که رخ می‌دهد تا این دو با یکدیگر کنار بیایند، بهم اعتماد کنند و به یکدیگر وابسته شوند. اگر نسخه پالایش شده محصول را مشاهد کنید رده سنی فیلم می‌تواند تا +9 سال پایین بیاید. این اثر خشونت و ترس قابل توجهی ندارد. تماشای این فیلم بستر خوبی را فراهم می‌کند تا درباره معلولیت و محدودیت‌های جسمی و ذهنی و مشکلاتی که در پی آن به وجود می‌آید با یکدیگر گفتگو کنید.

خلاصه

تماشای این فیلم بستر خوبی را فراهم می‌کند تا درباره معلولیت و محدودیت‌های جسمی و ذهنی و مشکلاتی که در پی آن به وجود می‌آید با یکدیگر گفتگو کنید.

با دیدن «اون‌هی» اولین فکری که کردی چه چیز بود؟

بنظر تو تصمیم پدر اون‌هی توجیه پذیر بود؟

اگر موقعیتی مشابه به وجود بیاید که مجبور باشیم با بچه‌ای با این محدودیت‌ها زندگی کنیم، توانایی‌اش را داریم؟

با توجه به وضعیت «اون‌هی»، او در آینده با چه سختی‌های دیگری روبه‌رو خواهد شد؟

تصمیم «جه‌شیک» برای به پرورشگاه سپردن «اون‌هی» تصمیم درستی بود؟

خلاصه

درباره «اون‌هی» و شرایطش با یکدیگر گفتگو کنید.

داستان از جایی آغاز می‌شود که کارفرمایی به نام پارک جه شیک متوجه فوت کارمندش می‌شود. کارمند که به جه شیک بدهکار است بر اثر لیز خوردن از پله‌ها جان خود را از دست داده و حالا کارفرمایش برای خبر دادن به خانواده آن زن و گرفتن بدهی‌اش راهی خانه آن‌ها می‌شود؛ اما وقتی به آنجا می‌رسد با در بسته مواجه می‌شود. او اهالی خانه را صدا می‌زند اما کسی جوابش را نمی‌دهد. جه شیک داخل خانه شده و مشغول جستجو برای یافتن پولی می‌شود تا بدهی آن زن به خودش را بردارد و برود. آن زن کارمند دختری نابینا و ناشنوا دارد که جه شیک از وجود او بیخبر است. دخترک دقایقی بعد از ورود جه شیک به خانه‌شان از دستشویی بیرون می‌آید یک کلوچه برداشته و به زیر میز می‌رود، آرام آنجا می‌نشیند انگار که اصلا متوجه حضور شخص دیگری در خانه‌شان نشده. جه شیک که از این ماجرا تعجب کرده‌است این بی توجهی را به پای بی ادبی او می‌گذارد و فقط جای جواهرات مادرش را می‌پرسد اما دخترک که «اون هی» جوابی نمی‌دهد. اون هی بخاطر بوی سیگار جه شیک متوجه حضورش در خانه می‌شود و سعی می‌کند با ضربه زدن روی زمین با او ارتباط برقرار کند، او که ابتدا فکر می‌کند مادرش به خانه برگشته می‌رود تا او را در آغوش بگیرد اما با لمس کردن صورت جه شیک متوجه می‌شود او مادرش نیست و شروع می‌کند به جیغ زدن. همین موضوع باعث می‌شود صاحبخانه بیاید تا از اوضاع آگاه شود. صاحبخانه که فکر می‌کند جه شیک پدرِ خیانتکار و بی وفای اون هی است که آن‌ها را بخاطر معلولیت دخترش ترک کرده‌است، از او می‌خواهد که فکری به حال این خانه و اوضاعش بکند. جه شیک بارها در میان حرف او سعی می‌کند توضیح دهد که چه اتفاقی افتاده‌است اما او گوش نمی‌دهد. در آخر جه شیک تصمیم می‌گیرد همچنان تظاهر کند پدر اون هی است و پول پیش خانه را به جای بدهی‌اش دریافت کند بعد به دنبال زندگی‌اش برود اما وقتی به خانه برمی‌گردد متوجه می‌شود صاحبخانه‌اش او را بیرون کرده و جایی برای ماندن ندارد پس پیش اون‌هی باز می‌گردد. جه شیک سعی می‌کند به اون‌هی نزدیک شود و از دیگران درباره راه هایی که می‌تواند برای نزدیک شدن به او امتحان کند پرس و جو می‌کند اما اون‌هی لباس‌هایی که بوی مادش را می‌دهند بغل می‌کند و جیغ می‌کشد و به این آسانی‌ها به جه‌شیک اعتماد نمی‌کند. اتفاقات زیادی بین جه شیک و اون‌هی می‌افتد تا آن‌ها بتوانند با یکدیگر سازگار شوند. جه شیک سعی می‌کند او را به مدرسه ببرد اما کلاسی برای این نوع معلولیت وجود ندارد. کلاس‌ها یا برای نابینایان است که با صدا آموزش داده‌می‌شود یا برای ناشنوایان که آموزش دیداری دارند؛ اما اون‌هی شامل هیچکدام از این‌ها نمی‌شود پس جه شیک تصمیم می‌گیرد خودش از طریق لمس کردن حروف به آموزش دهد.بعد از مدتی دولت تمام اموال مادر اون هی را مصادره می‌کند و جه شیک نه تنها پول پیش خانه که روی آن حساب کرده بود را بدست نمی‌آورد بلکه حالا باید از یک دختر نابینا و ناشنوا نیز مراقبت کند. او با بررسی تلفن همراه مادر اون‌هی متوجه می‌شود که کسی در یک روستای کوچک هست که به او بدهکار است پس راهی آن روستا می‌شود تا اون‌هی را به او تحویل داده و پول خودش را دریافت کند اما هرچه می‌گردد کسی را با آن نام و نشانی در روستا نمی‌یابد و مجبور می‌شود چند روزی آن‌جا بماند. اون‌هی که با بودن در روستا و لمس و تجربه مستقیم تازه دارد زندگی را می‌فهمد، خیلی از بودن با جه‌شیک و بودن در روستا خوشحال است. جه شیک هم به جای پرداخت پول برای محل اقامت و خورد و خوراک، برای اهالی روستا کار می‌کند. آن‌ها هردو از این زندگی راضی هستند تا اینکه طلبکارهای جه شیک او را پیدا می‌کنند و تهدیدش می‌کنند. او که نمی‌خواهد به اون‌هی سخت بگذرد اول تصمیم می‌گیرد پدر واقعی‌اش را پیدا کند و اون‌هی را به او بسپارد اما پدر واقعی‌اش قبول نمی‌کند تا از او مراقبت کند پس جه شیک تصمیم می‌گیرد برای اینکه اون‌هی زندگی بهتری داشته باشد او را به پرورشگاه بفرستد. در آخر فیلم اون‌هی که از این جدایی ناراحت است، از جه شیک می‌خواهد اسم خودش و اسم او را به او بگوید تا برای همیشه آن‌ها را در خاطر داشته باشد. جه شیک اسم «اون‌هی» را کف دستش می‌نویسد و وقتی نوبت به خودش می‌رسد، کف دست اون‌هی کلمه«بابا» را می‌نویسد.

کارگردان: Sung-Mo Kwon (سونگ مو کوان) Chang-Won Lee (چانگ وون لی)

نام بازیگران: Jin Goo (جین گو) Jung seo Yeon (جونگ سویون) Park ye Ni (پارک یه نی)

نام شخصیت ها:

پارک جه شیک: مردی که یک کارفرمای خرده پا است و کارمندان کم و بدهی‌های زیادی دارد. او به اجبار چند وقتی را با اون هی روز و شب می‌گذراند.

اون هی: دختر نابینا و ناشنوایی که به مادر خود وابسته است و فقط از طریق لمس کردن و بو کشیدن ارتباط برقرار می‌کند.

کشور سازنده: کره جنوبی