آنچه لازم است والدین بدانند
فیلم سینمایی به رنگ ارغوان، مانند دیگر آثار «ابراهیم حاتمیکیا» درونمایهای احساسی دارد و در حالی که یک موقعیت سیاسی و حساس را روایت میکند، آن را با عشق درآمیخته و شخصیت اصلی را دچار تردید میکند. هوشنگ که در انجام ماموریتش بسیار کاربلد است، در دام عشق ارغوان گرفتار شده و ناگهان نسبت به همهچیز شک میکند. او عواطف انسانیاش را نمیتواند نادیده بگیرد و نمیخواهد مانع ملاقات پدر و دختر شود. او در این دو راهی، درگیر یک جدال درونی میشود و حاضر است حتی جان خود را از دست بدهد، اما انتخابی نداشته باشد.
در نهایت هوشنگ درمییابد که عشق و عواطف انسانی، بر ایدئولوژی برتری دارند. این موضوع، مضمون اصلی فیلم است که از جانب طرف دیگر ماجرا، یعنی شفق، نیز نتیجهگیری میشود. در واقع فیلم به ما نشان میدهد که چه سرباز وطن باشیم چه خائن به آن، وقتی پای عشق وسط باشد، همه معادلات و خطکشیهای ذهنی برهم میخورد. این مضمون میتواند با توجه به جهانبینی مخاطب، مثبت یا منفی تلقی شود. با اینکه به رنگ ارغوان، یک فیلم سیاسی است، اما به طور واضح، حرفی از دو سر طیفی که در تعقیب و گریز هم هستند زده نمیشود، یعنی مخاطب به طور آشکار نمیداند که ماموریت هوشنگ از جانب کدام نهاد است و شفق به کدام گروهک خدمت میکند. همین بیاطلاعی مخاطب، باعث میشود تا پیام اثر، با سیاهنمایی یا تخریب نهادهای امنیتی کشور همراه نباشد. روند رشدی که به واسطه عشق در شخصیتها اتفاق میافتد، تدریجی است و با استفاده از نمادهایی مثل درخت حاجت، حواشی گزارشات و ... به مخاطب منتقل میشود. این روند، در کنار مضمون اصلی، ممکن است برای مخاطبین نوجوان کمتر از 15 سال، کمی گیجکننده به نظر رسیده و نیاز به توضیح داشته باشد.
نظرات کاربران
هیچ نظری وجود ندارد
هیچ نظری وجود ندارد
افزودن دیدگاه در مورد به رنگ ارغوان