نقد و بررسی فیلم بزرگ‌ترین هدیه‌ی زندگی ( the greatest gift of life)

یکی از بهترین و تأثیرگذارترین کارهایی که اعضای یک خانواده می‌توانند در قبال یکدیکر انجام دهند این است که تصاویر و خاطرات زیبایی از خود برای هم به ‌جا بگذارند. برقراری ارتباط، توجه به یکدیگر و بروز محبت چه به‌صورت کلامی و چه به‌صورت فیزیکی، خانه را گرم و پایبندی افراد را به یکدیگر بیشتر و بیشتر می‌کند.

در این فیلم شغل و دوری اعضای خانواده از یکدیگر، مانع از توجه و همراهی آن‌ها نسبت به هم شده است، اما درست زمانی که دختر خانواده به سرطان مبتلا می‌شود آن‌ها درمی‌یابند که بزرگ‌ترین هدیه‌ای که می‌توانستند در تمام عمر به یکدیگر بدهند، همین همراهی، توجه و ابراز لطف و مهربانی بوده است. در اینجا پدر و دختر خانواده تصمیم درستی می‌گیرند. آن‌ها می‌فهمند که دیگر زمان زیادی برای باهم‌بودن ندارند، بنابراین فضایی را فراهم می‌کنند تا تصاویر و خاطرات زیبایی از خود برای یکدیگر به‌جا بگذارند. آن‌ها با هم آشپزی می‌کنند، از همدیگر نظرخواهی می‌کنند و از هم چیزهای زیادی یاد می‌گیرند. همه‌ی این‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که آن‌ها دیگری را در کنار خود می‌پذیرند و از زمان باقی‌مانده‌ی خود برای شادبودن و در کنار هم بودن استفاده می‌کنند.

پدر یوریکو تا قبل از فوت همسرش در هیچ کدام از کار‌های خانه و خانواده مشارکت نداشت. او پس از درگذشت همسرش می‌فهمد که چه مسئولیت‌های سنگینی بر عهده‌ی او بوده و او چقدر زیبا و بی‌نقص آن‌ها را انجام می‌داده است. با آمدن دختر بیمارش، او این بار با آرامش و محبت در کنار اوست و تلاش می‌کند صمیمیتی را بسازد که قبلا در رابطه‌شان وجود نداشته است.

یوریکو نیز پس از باخبرشدن از بیماری خود به‌جای بروز ناراحتی و افسردگی از همسر خود اجازه می‌گیرد تا نزد پدرش بازگردد. او می‌خواهد طعم پدرداشتن را بچشد، بنابراین از زمان خود استفاده می‌کند و به پدرش نزدیک می‌شود تا برای او دختری کند و باهم خاطرات شیرینی بسازند که هیچ‌وقت فرصت ساختن آ‌ن‌ها را نداشته‌اند.

همسر یوریکو نیز شرایط همسرش را درک می‌کند و به او اجازه می‌دهد تا نزد پدرش بازگردد.