آنچه لازم است والدین بدانند
سینمایی" از تهران تا بهشت" روایت جستجوگری زنی به دنبال همسرش است که اسناد محرمانه پروژه علمی را برای حفاظت از محیط زیست دزدیده و گریخته است.
قصه در ابتدای فیلم در فضایی رئال و حقیقی رخ میدهد. منتهی این فضای رئال اجتماعی و سیاسی به شکلی اغراق آمیز بازنمایی شده است. تهران، مکانی است که داستان در آن روایت میشود. اما تهرانی که سینمایی مذکور به نمایش میگذارد با واقعیت تهران چه در سال اکران اثر، ۱۳۹۱، و چه تهران ۱۴۰۳ بسیار متفاوت است.
غلو کردن در به تصویر کشیدن فضا و مناسبات اجتماعی افراد همچون کودکان کار، نزاع خیابانی، روابط خانوادگی و مواردی مانند این به گفتهی کارگردان اثر، تعمدی است. او در گفتوگویی اذعان میکند چون گمان میکند جامعه دچار یک بیهویتی ایرانی، اسلامی و اعتقادات انسانی شده، این فیلمنامهی انتقادی اجتماعی را نوشته است. منتهی، سیاهنمایی اغراقآمیز وی در پایان فیلم، به جای آنکه به فرهنگ ایران و دین اسلام، همان هویتی که از آن دم میزند، متوسل شود، به یوگا ختم میشود. در واقع، فیلم نشان میدهد آرامش و بهشت هر شخصی در درون و نیروهای درونی اوست فارغ از وجود و نیرویی الهی.
داستان فیلم از نیمههای آن وارد فضایی سوررئال میشود. فیلم قصد دارد به کمک زبان سمبلیک و نمادین، کاراکتر اصلی، غزال، را از فضای صنعتی تهران بیرون کشیده و واقعیت را در بیابان به وی نشان دهد.
سمبلیک بودن داستان مسئلهای است که مخاطب عام را پس میزند. چرا که "غزال" خیال میکند همسرش، "فرهاد"، همانند باقی اطرافیانش به اعتماد وی خیانت کرده، اما در بیابان متوجه میشود او در حق مردم و محیط زیست فداکاری کرده است. مخاطب، هیچ اطلاعاتی در باره شخصیت فرهاد ندارد و تنها متوجه میشود وی زندگی زناشویی بدی داشته است. لذا عامل و علت این ایثار، مغفول میماند ولی این نکته که فرهاد خائن نیست مایهی آرامش غزال میشود. منتهی، سیاهنمایی اغراقآمیز اثر در کنار فضای سمبلیک باعث میشود قصهی فیلم گم شده و مخاطب، خسته و سردرگم شود.
سینمایی از تهران تا بهشت به دلیل فضا، بازنمایی اغراقآمیز واقعیت جامعه و موضوع بزرگسالانهی آن برای رده سنی بالای ۱6 سال مناسب است.
نظرات کاربران
هیچ نظری وجود ندارد
هیچ نظری وجود ندارد
افزودن دیدگاه در مورد از تهران تا بهشت