نقد و بررسی بازی We Happy Few

والدین باید بدانند که بازی We Happy Few جهانی تیره و تار را به تصویر میکشد که اهالی آن، برای فرار از واقعیت زندگی دارویی شبیه به مخدر مصرف میکنند که حس خوشبختی ساختگی به آنها میدهد. بازیکن در طول بازی باید شخصیت های بسیاری را به روش های مختلفی بکشد. نمایش خشونت، شکنجه و قساوت در این بازی با نمایش پاشش خون همراه است. برخی المان های بازی القا کننده حس ترس هستند. لطفا در هنگام خرید به رده سنی بازی توجه کنید.

"We Happy Few" یک بازی ویدیویی بقا و ماجراجویی است که توسط Compulsion Games توسعه یافته و توسط Gearbox Publishing منتشر شده است. بازی به طرز قابل توجهی از سبک‌های هنری بریتانیای دهه‌ 1960 الهام گرفته است و در محیطی دیستوپیایی و خیال‌پردازانه جریان دارد. گیم پلی "We Happy Few" بر مکانیک‌های بقا، نقش‌آفرینی، و اکشن مخفی‌کاری تاکید دارد. بازیکنان باید مواد و منابع مختلف را جمع‌آوری کنند، ابزار و وسایلی بسازند، و به وضعیت سلامت، گرسنگی، تشنگی، و خستگی شخصیت‌ بازی را نیز مدیریت کنند. گیم‌پلی بازی یک تجربه شخصی اول منحصر به فرد است که با رازهای پنهانی و اکشن موجود ترکیب شده و بازیکنان را وادار به یافتن راه‌های خلاقانه برای حل مسائل و فرار از خطر می‌کند.

داستان در شهری خیالی به نام ولینگتون وِلز، واقع در یک بریتانیای آلترناتیو و دیستوپیایی جریان دارد و در آن ساکنین شهر یک داروی خوشبختی به نام "جوی" مصرف می‌کنند تا از واقعیت‌های تلخ زندگی‌شان فرار کنند. بازیکنان نقش چندین شخصیت متفاوت را بازی می‌کنند که تاثیرات مختلفی بر روی داستان بازی دارند و هر کدام نگاهی منحصر به فرد به جهان دور و برشان دارند. موضوعاتی مانند کمپلاینس (اطاعت) اجتماعی، فردیت، و اولویت‌های اخلاقی در آن بررسی می‌شوند.

فضاسازی بازی هنری و سورئال است و ترکیبی است از شادی کاذب نمایشی و ظاهری گوتیک و تیره. محیط‌های رنگارنگ، طراحی‌های زیبا و عجیب و بناهای ظریف، با احساس تیرگی و یاس عمیقی که زیر سطح جامعه جریان دارد، ترکیب شده‌اند. موسیقی، طراحی صدا و تصویرسازی‌های بازی به خلق یک جهان قانع کننده کمک می‌کنند که بازیکنان را بیشتر و بیشتر به خود جذب می‌کند.

"We Happy Few" از سبک بصری یکتایی برخوردار است که بسیاری از آنها را به یاد دیزاین‌های مد سوئینگینگ لندن می‌اندازد، اما با یک چرخش دیستوپیایی که نشان‌دهنده‌ی فاسد بودن و ناپایداری زیر سطح جامعه کاذب شاد است. کاراکترها و محیط‌ها با استفاده از رنگ‌های روشن و طراحی‌های اغراق‌آمیز، تأکید بر جنبه‌های سوررئال و توهم‌آمیز داستان دارند.

بازی همچنین با استفاده از عناصر کمیک بوکی و مواد مخدر به صورت طنزآمیز به نقد جوامع انفرادی تبدیل شده و حاکمیت فرهنگی مصرف‌گرایی می‌پردازد. این تبادل میان طراحی سرخوشانه و مضامین تاریک و عمیق زیربنایی بازی، تجربه‌ای انحصاری و ممتاز برای بازیکنان ایجاد می‌کند.

بازی "We Happy Few" مفاهیم اجتماعی و تم‌هایی عمیقی را کاوش می‌کند که شامل ایده‌ها و پرسش‌هایی در خصوص حافظه جمعی، انکار واقعیت، انطباق یا عدم انطباق اجتماعی، نظارت دولتی، و عواقب افسرده‌کننده تعقیب خوشبختی به هر قیمتی می‌شود.

1. انکار واقعیت و فرار از تاریخ: جامعه‌ای که بازی در آن جریان دارد، با مصرف داروی "جوی"، خاطرات ناخوشایند تاریخی خود را فراموش کرده و به یک سرودالعمره شادی بی‌پایان تبدیل شده است.

2. اطاعت و کنترل: تم مرکزی جامعه شهر ولینگتون ولز بر این مبنا است که "همه باید خوشحال باشند"، و هر گونه نشانه‌ای از ناسازگاری یا افسردگی به شدت قابل تنبیه است.

3. خود فریبی و هویت: شخصیت‌های اصلی هر کدام سفری درونی را آغاز می‌کنند تا با گذشته خود مواجه شوند و حقیقت واقعی هویت خود را کشف کنند.

سبک هنری و ویژگی‌های بصری:

1. سبک رتروفوتوریستیک: بازی از طراحی‌های روشن و رنگارنگی بهره می‌برد که به سبک دهه‌ی 1960 مناسبت دارد، اما با لمسی مدرنیستی و فیوچریستیک ترکیب گشته است، که "رتروفوتوریسم" نام دارد.

2. کمیک‌بوک و کاریکاتوری: به طور عمومی، طراحی‌ها کمی اغراق‌آمیز و کاریکاتوری هستند، که یک احساس کمیک‌بوکی به بازی می‌بخشند.

3. مواد مخدر و پاتینا: ویژه‌گی‌های بصری بازی عمیقاً تحت تأثیر "جوی" قرار دارند، که باعث ایجاد هاله‌ای از درخشندگی و رنگ‌های روشن می‌شوند که تاریکی‌های زیرین جامعه را پنهان می‌سازند.

4. کنتراست بالا و طراحی تأثیرگذار: رنگ‌های استفاده شده در بازی معمولاً به شدت کنتراست دارند، این کنتراست تیز بر حالت توهم‌آمیز و در عین حال ترسناک دنیای بازی تأکید می‌کند.

بازی از عناصر بصری استفاده می‌کند تا هم به شکل مستقیم و هم نمادین، داستان و تم‌های اجتماعی خود را به بازیکنان منتقل کند. "We Happy Few" تجربه‌ای چند بعدی برای کشف و تعمق در موضوعات گوناگون اجتماعی و فلسفی فراهم می‌آورد.