نقد و بررسی بازی Tunic

بازی یک عنوان جهان‌باز در سبک اکشن ماجراجویی است. بازی دنیایی بزرگ و پیچیده دارد که هیچ‌گونه راهنمایی برای بازیکن در آن وجود ندارد؛ پس ممکن است باعث سردرگمی و اعصاب‌خردی بازیکن شود. بازی گزینه مناسبی برای افرادی است که عاشق کاوش در بازی هستند. خشونت و ترس در بازی کاملا کارتونی، فانتزی و بدون جزئیات هستند. در تنظیمات بازی می‌توان گزینه‌ای را فعال کرد که بازیکن نامیرا شود. بازی گزینه‌ی مناسبی برای افراد بالای 10 سال است، ولی باید توجه داشت که مواردی نظیر دنیای بسیار وسیع یا پیامد شکست و از دست دادن منابع و امتیازات، ممکن است اعصاب خردکن باشد. داستان بازی کاملا از طریق محیط و غیر مستقیم روایت می‌شود و ممکن است بازیکن حالتی گنگ و سردرگمی داشته باشد.

فرزند شما به احتمال به واسطه‌ی دنیای بزرگ و پیچیده‌ی بازی زیاد دچار سردرگمی و اعصاب خردی می‌شود. در این زمان کنارش باشید و با او صحبت کنید که همیشه مسیر مشخصی برای رسیدن به پیروزی وجود ندارد و گاها باید برای رسیدن به آن، مسیرهای مختلف و حتی تکراری زیادی را امتحان کرد. بازی 2 پایان مختلف دارد که هر یک عاقبت دنیای بازی را متفاوت به تصویر می‌کشند. با فرزندتان صحبت کنید که کدام پایان را انتخاب کرده و برداشتش از هر یک از این پایان‌ها چه بوده است. نسل روباه‌هایی که قبل از شخصیت اصلی در این دنیا زندگی می‌کردند، به دلیل سواستفاده و طمع نسبت به جادو، از بین رفته. با فرزندتان راجع به قدرت طلبی، طمع و روش استفاده درست از جایگاه صحبت کنید. با او راجع به تفاوت بازی‌ها صحبت کنید؛ چرا یک بازی مثل Tunic بدون هیچ خشونت و مورد ناسالمی عرضه می‌شود و از طرفی دیگر بعضی بازی‌ها مملو از مسائل مختلف اخلاقی، سیاسی و نژادپرستی هستند؟ فرق این عناوین از نظر فرزند شما در چیست؟

بازی داستان خودش را از طریق محیط و دست نوشته‌های مختلف روایت می‌کند؛ در نتیجه شاهد هیچ‌گونه داستان‌گویی مستقیمی نیستیم. بازیکن در نقش یک روباه قرار دارد که به مرور متوجه می‌شود در سرزمینی زندگی می‌کند که پیش از او، محل زندگی نسلی از روباه‌ها بوده است. این نسل از روباه‌ها به دنبال قدرت‌های جادویی بودند و استفاده‌ی نامناسب از آن قدرت باعث شده تا نسل آن‌ها از بین برود و تنها یک روباه تحت عنوان «وارث» در این دنیا و به صورت زندانی در یک کریستال، باقی بماند.

اکنون بازیکن به دنبال راهی است تا «وارث» را از برزخی که در آن زندانی شده، نجات دهد. جالب توجه است که با توجه به میزان عملکرد بازیکن در بازی، 2 پایان مختلف پیش روی او قرار می‌گیرد. بازی به صورت ایزومتریک (از بالا به پایین) دنبال می‌شود و در سبک اکشن -ماجراجویی ساخته شده است. بازیکن با استفاده از شمشیر، سپر، بمب‌های مختلف و المان‌های محیطی، به مبارزه با دشمنان می‌پردازد. در طول بازی، معماهای زیادی پیش روی بازیکن قرار می‌گیرد که حل کردن آن‌ها نیازمند تفکر و استدلال است.مبارزات عمق خاصی نداشته و تنها به زدن چندین دکمه خلاصه می‌شوند. مهم‌ترین نکته در بازی، دنیای آن است که بازیکن در آن بدون هیچ نشانی و راهنمایی، باید مسیر درست را پیدا کرده وبه هدف خود برسد. دنیای بازی چند لایه، تو در تو و گاهی اواقات گیج‌کننده است. با این حال، همین دنیای تو در تو توانسته بستر مناسبی برای روایت محیطی داستان باشد و حس گنگ بودن روایت را به خوبی به بازیکن منتقل منی‌کند.