نقد و بررسی بازی The Walking Dead: The Telltale Definitive Series

دشمنان اصلی یا همان مردگان متحرک در بازی، به شکل موجوداتی طراحی شده‌­اند که در بسیاری از آثار دیگر با عنوان «زامبی» شناخته می‌­شوند که چهره، صدا و حرکات ترسناکی دارند و در بعضی صحنه‌­ها ناگهان حضور می‌­یابند و موقعیت­‌های ترس ناگهانی (jump-scare) را ایجاد می‌­کنند. میزان خشونت بازی بسیار بالاست و مبارزه با مردگان متحرک و همچنین انسان­‌های معمولی، شامل ضربات و حمله‌­های مختلف با سلاح سرد و گرم بوده که موجب خونریزی و قطع اعضای مختلف می­‌گردد. استفاده از کلمات نامناسب و غیر اخلاقی در مکالمات بازی از سوی شخصیت‌­های مختلف به وفور شنیده می­‌شود. البته صحنه­‌های جنسی در بازی به طور مستقیم به نمایش گذاشته نمی‌شوند؛ اما در حین صحبت شخصیت‌­ها اشارات مختلفی به مسائل جنسی صورت می­‌گیرد. نکته دیگری که شاید قابل توجه باشد این است که در فصل اول و دوم بازی یک شخصیت دورگه ایرانی-آمریکایی به نام «امید» حضور دارد که با دختری امریکایی به نام Christa در ارتباط است و بر اساس انتخاب­‌های بازی­باز ممکن است یکی از این دو نفر کشته شوند. این بازی شرایط لازم برای کسب مجوز انتشار قانونی را در ایران نداشته است.

در این مجموعه بازی­‌های ماجراجویانه، بار اصلی بیشتر بر دوش داستان و شخصیت­‌ها گذاشته شده است. در ابتدای فصل اول، بازی­‌باز با کاراکتری به نام Lee همراه می‌­شود که به خاطر جرمی که مرتکب شده راهی زندان است؛ اما با شروع همه‌­گیری یک بیماری وحشتناک که انسان‌­ها را تبدیل به مردگانی متحرک (Walker) می‌­کند، همه چیز به هم ریخته و مسیر دیگری پیش پای Lee قرار می‌­گیرد. اکنون او که فرصت دوباره‌­ای به دست آورده، باید با دختر بچه‌­ای به نام Clementine همراه شود و در این دنیای جدید وحشتناک از او مراقبت کند. بازی‌­باز در فصل اول کنترل شخصیت Lee را به عهده دارد؛ اما پس از آن و با مرگ Lee که در واقع خودش را برای نجات Clementine فدا می‌­کند، در فصل‌­های بعدی این Clementine خواهد بود که در جایگاه شخصیت اصلی بازی قرار می­‌گیرد. اما تنها دشمنان در این بازی، مردگان متحرک نیستند؛ بلکه گروه­‌ها و افراد متفاوتی نیز وارد داستان می‌شوند که هر کدام خوبی‌­ها و بدی‌­های خود را دارند و چالش­‌های مختلفی پیش روی Clementine قرار می‌­دهند. علاوه بر Clementine ، در یک فصل فرعی از بازی شخصیتی به نام Michonne است که بازی‌­باز کنترلش را به دست خواهد گرفت و با داستان او همراه خواهد شد.

گرافیک و طراحی فضا و شخصیت‌­ها در بازی، دقیقاً همان حالت شبه کارتونی را دارد که در کتاب‌­های مصور دیده می‌شود؛ یعنی علاوه بر داستان، سازندگان بازی در طراحی و فضاسازی نیز سعی بر این داشته‌­اند که به منبع اقتباس وفادار بمانند.

گیم­‌پلی این مجموعه بازی، یک اشاره و کلیک (point-and-click) ساده است که در بعضی از موقعیت‌­ها با محدودیت زمانی ایجاد شده، هیجان بیشتری برای بازی‌­باز می‌­سازد؛ اما به جز این، تنوع و گستردگی خاصی در سبک گیم‌­پلی دیده نمی‌­شود و بر خلاف سایر بازی‌­های ماجراجویی، خبری از معماها و محیط‌­های پر از جزئیات برای گشت و گذار در آن و پیدا کردن وسایل و سرنخ‌­های متفاوت نیست. همان‌طور که پیشتر گفته شد، اصلی‌ترین بخش بازی داستان آن است و این‌که این داستان با پرداخت و ارتباط شخصیت‌­های مختلف و همچنین نوع رابطه‌­ی شخصیت اصلی با دیگران، چطور پیش خواهد رفت. در تمام طول بازی، انتخاب‌‌های کوچک و بزرگی پیش روی بازی‌­باز قرار می‌­گیرد؛ از گزینه‌­های ساده‌­ای مثل طرز پاسخ دادن به سوال دیگران گرفته (که شاید در نهایت هیچ تغییر خاصی در داستان ایجاد نکند) تا تصمیمات بزرگی مثل این‌که از بین دو شخصیت کدام یکی را نجات دهد و کدام یک بمیرد، که در آینده بازی تأثیرات تعیین کننده‌­ای خواهد گذاشت. سیستم بازی، انتخاب‌­های بازی­‌باز را ثبت می­‌کند و مخصوصاً پنج انتخاب اصلی در هر اپیزود که تعیین کننده مسیر داستان و شخصیت‌­ها در ادامه خواهند بود، به عنوان determinant در تاریخچه‌­ی بازی ذخیره می‌­شوند و حتی هر کس می‌­تواند انتخاب‌های اصلی خود را با سایر بازی‌­بازان به اشتراک بگذارد و به بحث و تبادل نظر با ایشان بپردازد. هر از گاهی در مبارزه با دشمنان بازی، یک سبک اکشن حساس به زمان که باید در مدت مشخص شده دکمه‌­های خاصی را فشار داد، گنجانده شده است تا یکنواختی حاصل از مکالمات و بحث‌­های اشخاص بازی (که بخش عمده‌­ی آن را تشکیل می‌­دهد) حوصله­‌ی بازی­‌باز را سر نبرد.