نقد و بررسی بازی Popcorn Pop!

سیستم پاداش مضاعف Popcorn Pop! بیش از هر چیزی بازیکن را به یاد بازی همستر کامبت می‌اندازد؛ همان موش خوشگلی که با ضربه زدن بیشتر روی صفحه سکه بیشتری به بازیکن می‌داد و قرار بود بازیکنان خود را پولدار کند. این دو بازی علی‌رغم تفاوت‌های فراوانی که باهم دارند اما نقطه‌ی اشتراک واضحی با هم دارند؛ آن هم این است که هر دو بازیکن را تحریک می‌کنند که مدت زمان زیادی را صرف خیره شدن به تلفن همراه و بازی کردن کنند. به غیر از نکته‌ی فوق بازی جنبه‌ی منفی دیگری ندارد و از طرف دیگر نکته‌ی قوت و مفیدی برای بازی‌بازان نیز ندارد. 

پول حرف اول و آخر را می‌زند
همه چیز از یک دستگاه شفاف و ساده‌ی ساخت پاپ‌کورن شروع می‌شود. این دستگاه خروجی معینی دارد و به ازای هر ثانیه کار نیز مقداری پول به بازیکن می‌دهد. هیچکدام از مبالغی که بازیکن در بازی به عنوان درآمد کسب می‌کند منطقی نیست و از چند ده دلار آغاز می‌شود و تا چند بیلیون هم ادامه دارد. بازیکن در طول بازی می‌تواند دستگاه کارش را ارتقا دهد و با اضافه کردن بخش‌هایی دیگر علاوه بر مزه‌ی پایه، طعم‌های شکلاتی و توت فرنگی را هم به ویترین محصولاتش اضافه کند. همچنین بازیکن می‌تواند حجم ورودی دستگاه و پولی که به ازای پاپ کرن درست کردن و فروختن به او می‌رسد را نیز با ارتقا دادن بیشتر و بیشتر کند. بازی ۶ مرحله دارد که گذشتن از یکی و رفتن به بعدی بدون پرداختن پول‌ ممکن نیست. یک مرحله از این ۶ مرحله هم به ساخت ژله اختصاص داده شده است که هدف ایجاد آن واقعاً مشخص نیست چون هیچ جایی برای فروش آن در فروشگاه بازی وجود ندارد. بازیکن‌ در آخر باید پاپ کرن‌های تولیدی خودش را به مشتریانش بفروشد.

نما و نوا
بازی‌ساز کوشیده است که خودش را زیاد در بند ظواهر نکند و بیشتر روی جذاب بودن بازی و غرق کردن بازیکن در خودش متمرکز شود. از نظر دیداری همه چیز در حد و اندازه‌ی خوبی است و نمی‌توان اشکال خاص و جدی به آن وارد کرد. بازی موسیقی ندارد و در طول بازی فقط و فقط صدای شکفتن و ترکیدن پاپ کرن‌ها به گوش می‌رسد.