نقد و بررسی بازی Muscle Race 3D

بازی به خاطر داشتن صحنه‌های رقص و پوشش نامناسب شخصیت‌های قابل بازی و غیرقابل بازی، مناسب کودکان نمی‌باشد. در کل چیز مثبتی به کودک نمی‌افزاید و فایده‌ای به جز سرگرم کردن او ندارد. قسمت تبلیغات بازی نیز بخشی است که باید والدین آن را به گونه‌ای مدیریت کنند تا کودکان در معرض محتواهای نامناسب آن‌ها قرار نگیرند. 

معرفی و گیم‌پلی
Muscle Race 3D بیش از هر چیزی شبیه بازی‌های نوستالژی و قدیمی کنسولی مثل Pepsi man است و مبنای آن غلبه بر دیگران با کسب امتیاز است. بازی در سبک امتیازی و تفننی ساخته شده و سادگی و روانی گیم‌پلی برای لذت بردن بیشتر بازیکن در آن حرف اول را می‌زند. بازی‌باز در نقش یک مرد عضلانی، باید آیتم‌هایی که روی زمین افتاده را جمع کند و اینگونه اندام خود را پرورش دهد. پس از اینکه اندام بازیکن به خوبی ورزیده شد موانع را یکی پس از دیگری با سوزاندن عضله پشت سر می‌گذارد و خود را به خط پایان می‌رساند. در این شرایط در اثر برخورد کردن بازیکنان با هم، آیتم‌های بازیکن ضعیف‌تر روی زمین می‌ریزد و دیگران می‌توانند آن‌ها را تصاحب کنند. بازی‌باز برای هر بار ورود به بازی نیازمند اتصال به اینترنت می‌باشد ولی پس از ورود، بازی بدون آن هم کار می‌کند. بازی‌باز پس از ورود با بازیکنان واقعی‌ و آنلاین بازی نمی‌کند و هر چه که هست همان بات‌ها هستند. برخلاف ادعای بازی‌ساز این بازی حتی برای عاشقان بدن‌سازی هم جذابیتی ندارد.

آوا و نما
Muscle Race 3D گرافیکی بهتر از بازی‌های کنسولی نسل قدیم یعنی همان بازی‌های سگا و میکرو دارد. بافت‌ها بی‌کیفیت‌اند و رنگ‌ها شادابی و درخشندگی کافی را ندارند. طراحی چهره و اشیاء هم چیز دندان گیری نیست و مثل دیگر موارد گرافیکی ضعیف کار شده است.
بازی چیزی به نام موسیقی و صدا به خودش ندیده است و یک سکوت مرگبار بر فضای آن حاکم است. تنها جلوه‌ی صوتی به کار رفته در آن صدای تشویق بی‌روحی است که پس از اول شدن در هر دست به گوش می‌رسد.