نقد و بررسی بازی Moons OF Madness

والدین عزیزی که قصد تهیه‌ی این عنوان برای فرزندان خود را دارند، بهتر است به چند نکته توجه کنند. Moons of Madness در سبک وحشت ساخته شده و به دلیل مواجهه با موقعیت‌های غیرطبیعی و موجودات بیگانه القا کننده‌ی حس ترس در بازیکن خواهد بود. به علاوه داستان بازی و سیر اتفاقات آن تا حدودی حس ناامیدی و یاس در بازیکن ایجاد خواهد کرد. لطفا در هنگام خرید به نشان رده بندی سنی اسرا روی محصول دقت کنید.

بازی Moons of Madness در سال 2020  توسط شرکت Rock Pocket Games برای پلتفرم‌های Xbox one، PlayStation 4 و رایانه‌های شخصی منتشر شد. این بازی در سبک ماجرایی-وحشت ساخته شده و تنها به صورت تک نفره و در بخش داستانی قابل انجام است. بسیاری از منتقدان و نوع وحشت این بازی را با داستان‌های Lovecraft، نویسنده‌ی مشهور ژانر وحشت مقایسه کرده‌اند.

داستان بازی در سیاره‌ی مریخ و غالبا در محیط بسته و سوت و کور یک ایستگاه تحقیقاتی جریان دارد. زاویه دوربین اول شخص بازی به القای حس ترس کمک شایانی کرده و شما به خوبی حس تنهایی شخصیت داستان و درگیری‌های ذهنی یا حتی توهمات او را درک خواهید کرد. این‌های همگی از المان‌های اصلی داستان‌های Lovecraft هستند که از آنها به خوبی در شکل دهی داستان بازی و فضاسازی درست آن استفاده شده است.

ساختار کلی گیم پلی بازی به صورت Interactive است؛ یعنی شما تنها باید دوربین را روی اشیاء مختلف قرارداده و با کلیک کردن از آنها استفاده کرده، آنها را برداشته یا جا به جا کنید. اسلحه‌ی خاصی در بازی در اختیار ندارید و این موضوع کاملا قابل درک و درست است؛ چرا که شخصیت اصلی داستان مهندس است، نه سرباز. پس در مقابله با خطرات و اتفاقات عجیب و غریب تنها می تواند منطقی ترین و ساده ترین راه را انتخاب کند. از این رو بازی مبارزه‌ی خاصی هم ندارد. بیشتر خطرات بازی هم محیطی هستند. گرچه وجود نوعی نیروی شیطانی بیگانه در سرتاسر داستان و محیط بازی حس می شود، اما شما اقدام خاصی برای مبارزه‌ی مستقیم با آن ندارید.

شما در سیر داستان بازی باید وظایف یک مهندس فضانورد مانند تعمیر و نگهداری تجهیزات فضایی را نیز انجام دهید. این موضوع از آنجا که تاثیر منفی بر جذابیت و ریتم بازی داشته یکی از نکات منفی بازی محسوب می شود. بدون اغراق باید گفت بازی در بسیاری از مراحل، حس یک شبیه ساز پیاده روی را دارد!

بازی‌های ژانر وحشت غالبا باید ترکیبی از ترس، نیرویی فراطبیعی یا ویرانگر، کمبود امکانات، فضاسازی و صداگذاری مناسب و مواردی از این دست باشند. تمرکز روی یکی از این موارد به تنهایی نمی تواند بازی خوبی در این سبک ارائه کند. Moons of Madness دقیقا همین ایراد را دارد. تقریبا از همان دقایق ابتدایی بازی متوجه میشوید که تمرکز بازی بیشتر روی فضاسازی و اتمسفر رعب‌آور بوده. حتی طراحی دشمنان و هیولاهای بازی هم چندان به القای حس وحشت در بازی کمکی نمی کنند.

داستان از جایی شروع می‌شود که تیم تحقیقاتی متوجه اتفاقات و موجودات عجیبی در مریخ می‌شود و شِین نیوهارت –شخصیت اصلی داستان- که یکی از محققان مستقر در مریخ است، ماموریت می‌یابد که این موضوع را بررسی کند. در این راه، شِین خاطراتی را به یاد می‌آورد و حقایقی را درباره خود و خانواده‌اش کشف می‌کند که دانسته‌های قبلی‌اش را به چالش می‌کشد.علاوه بر دشمنان واقعی، توهماتی نیز گریبان شین را می‌گیرد که کار را بیش از پیش برای او دشوار می‌کند.

هرچند این بازی به خوبی موفق شده است که المان‌های داستان‌های ترسناک لاوکرفت را پیاده کند اما نتوانست آن چنان نظر مخاطبان را جلب کند. روند کند داستان، کارهای اضافی که هیچ کمکی به پیش‌برد داستان نمی کنند و دشمنان نه چندان ترسناک و خطرناک از جمله انتقاداتی است که می‌توان به این بازی وارد کرد. اما در مجموع این بازی به دوستداران این سبک و یا علاقه‌مندان به بازی‌هایی با محیط فضایی توصیه می‌شود.