نقد و بررسی بازی Mega Man Legacy Collection 2

والدین محترمی که قصد تهیه این عنوان برای فرزندان خود را دارند بهتر است بدانند Mega Man Legacy Collection 2 خشونتی کارتونی، بسیار فانتزی و بدون وجود عناصری از جمله خون را به تصویر میکشد که تاثیر چندانی بر بازیکن ندارند. تنها مورد این که انجام این بازی‌ها سخت و چالش برانگیز بوده و نیازمند صبر و حوصله نسبتا زیادی از سوی بازیکن خواهد بود. لطفا در هنگام خرید به نشان رده بندی سنی اسرا روی محصول دقت کنید.

Mega Man Legacy Collection 2 دومین مجموعه منتشر شده از چند بازی Mega Man در یک قالب است که در سال 2017 و 2 سال پس از انتشار نسخه اول به بازار عرضه شد. این مجموعه در حال حاضر برای تمامی کنسول‌های اصلی نسل هشتم و رایانه‌های شخصی در دسترس بوده و تنها به صورت تک نفره قابل انجام است.

اگر از آن گیمرهای قدیمی باشید و سن و سالتان قد بدهد به خاطر دارید که از زمان انتشار نخستین قسمت از مجموعه‌ی مگامن  بیش از 30 سال میگذرد. طی این سال‌ها نسل‌های بسیاری از گیمرها و کنسول‌های بازی آمده و رفته‌اند. اما Capcom همیشه تلاش کرده تا حتی شده از لحاظ ظاهری هم این مجموعه را به عبارتی "کلاسیک" نگه دارد. سال 2015 برای نخستین بار، ناشر بازی اقدام به ساخت و انتشار مجموعه‌ای از 6 قسمت اول این عنوان کرد؛ یعنی این عناوین را مطابق با نسل حاضر تکنولوژی ساخت بازی‌های رایانه‌ای بهینه سازی و با حفظ سبک و ظاهر به بازار عرضه کرد. حال بعد از 2 سال، 4 عنوان باقی مانده را نیز یکی کرده و برای نسل هشتم ارائه داده است.

پیش از هر چیز پیشنهاد میکنیم اگر قبلا تجربه‌ی انجام این بازی‌ها را داشته‌اید یا طرفدار این سبک خاص هستید به سراغشان بروید؛ چرا که ممکن است در نگاه اول کمی برایتان نامانوس باشد. گیم پلی تمامی این بازی‌ها در سبک اکشن-پلتفورمر است، آن هم از نوع خیلی سخت! شما باید دائما در بازی بپرید، سر بخورید، دشمنان تیز و فرز مقابل خود را نابود کنید و بارها و بارها ببازید تا مرحله‌ای را رد کنید. گیم پلی این چهار عنوان تفاوت چندانی با هم ندارند اما اگر بخواهیم تیز بینانه آن ها را بررسی کنیم، به نظر میرسد قسمت‌های 9 و 10 بازی بهتر بهینه سازی شده‌اند و انجام آنها تا حدودی ساده‌تر و لذت بخش‌تر است. در مجموع گیم پلی این بازی‌ها شما را به دوران خاطره‌انگیز بازی‌های "سگا" و کنسول‌های رایج دهه 60 و 50 میبرد.

همانطور که قبلا اشاره کردیم، سازندگان بازی تنها این عناوین را بهینه سازی کرده‌اند؛ یعنی تا حد امکان در ساختار کلی آنها دست نبرده‌اند تا حس کلاسیک‌شان به مخاطب منتقل شود. گواه این موضوع هم گرافیک و موسیقی 8 بیتی بازی‌هاست که درست مثل 20-30 سال قبل هستند. حتی در بخش محتوای اضافی بازی، قابلیت استفاده از فیلتر سی.آر.تی (تلویزیون های لامپی قدیمی) هم لحاظ شده تا این حس نوستالژیک را هر چه بیشتر القا کنند. متفاوت ترین گرافیک را در بین این 4 عنوان، قسمت دهم بازی دارد که سال 2009 و برای کنسول‌های PS3 و Xbox 360 منتشر شده بود. این قسمت هم از لحاظ ساختاری و فنی، و هم از لحاظ گرافیکی بیشتر به بازی‌های مستقل جدید مشابه است و گیم پلی به نسبت ساده‌تری هم دارد. از این رو شاید برای گیمرهای جوان‌تر که تجربه‌ای از دوران گذشته بازی‌ها ندارند، ملموس‌تر و پذیرفتنی‌تر باشد.

در مجموع می‌توان گفت انتشار Mega Man Legacy Collection 2 از سوی Capcom هدفی غیر از خوشحال کردن گیمرهای قدیمی و خاطره بازی در قالبی امروزی‌تر نداشته است. چرا که کمتر کسی در بین نسل جوان گیمرها پیدا میشود که انجام این بازی‌های خاک گرفته را تجربه کرده باشد و از آنها چیزی غیر از اسمشان بداند.