نقد و بررسی بازی Hollo Ball

Hollo Ball یک بازی ساده‌ی با قابلیت توصیه برای کودکان سه سال به بالا و حتی بزرگسالان است که به خوبی می‌تواند آن‌ها را سرگرم کند. 

هدایت چاله برای نجات توپ
همه چیز بسیار آرام و به دور از هرگونه پیچیدگی شروع می‌شود. بازیکن در اولین مواجهه با بازی، خودش را هدایت‌کننده‌ی یک چاله‌ با نیروی مکش بسیار قوی می‌بیند که باید یکی یکی موانع سر راه یک توپ یا آدمک در حال حرکت را بردارد و آن را صحیح و سالم به انتهای مسیر برساند. دور تا دور چاله‌، یک نوار آبی رنگ وجود دارد که وقتی پر شد آنچنان قدرت و سرعت مکش بالا می‌رود که به آسانی می‌تواند در کسری از ثانیه چندین ردیف مانع را ناپدید کند. تا اینجا بازی شاید کسل‌کننده باشد ولی در ادامه با اضافه شدن توپ‌های سبکی که بدون برنامه در صفحه می‌چرخند و به دنبال بازیکن می‌آیند، موانع چند طبقه و چند حرکت کوچک به این شکل کمی بازی جذاب‌تر می‌شود. پس از طی نمودن هر ۴ مرحله نوبت به برداشت الماس از بازی می‌رسد که با آن می‌توان شخصیت‌های جدید و چاله‌های مکنده‌ی متفاوت‌تری را خریداری و استفاده کرد.

نوا و نما
موسیقی چیزی است که سازنده‌ی Hollo Ball حتی به آن فکر هم نکرده است و از ریتم و آهنگ تنها یک لرزش را به خودش دیده که آن هم روشن و خاموشش توفیری با هم ندارد (لرزش بازی اصلاً کار نمی‌کند). ظاهر و شکل شمایل بازی می‌تواند انتظار بازی‌باز را برآورده کند؛ ترکیب رنگ‌ها خوب از آب درآمده‌ است و از لحاظ کیفیتی و بافتی بازی‌ساز کارش را خوب انجام داده است. به جزئیاتی مثل سایه اشیاء هم به قدر کفایت پرداخته شده است. در بخش دیداری همه چیز ساده و دوست‌داشتنی است ولی جای خالی چیزی که بشود نامش را موسیقی گذاشت به شدت در بازی حس می‌شود.