نقد و بررسی بازی Hades

شخصیت‌های اصلی بازی، اساطیر و خدایان یونانی هستند پس به نظر می‌رسد برای بازنمایی آن‌ها در بازی مسیر آسانی پیشروی بازی‌سازان نبوده است تا نحوه طراحی و حتی صداگذاری آن‌ها با دقت مناسبی انجام شود تا بازی برای بازیکن لذت‌بخش و سرگرم‌کننده باقی بماند و درعین‌حال جنبه متافیزیکی و روحانی و خلاصه قدرت خدایان اساطیری تاحدامکان بیان شود.

به‌غیراز محتوای داستانی بازی که تفاسیر اساطیری از خدا و چندخدایی را در خود دارد، خونریزی و خشونت، پوشش نامناسب برخی از شخصیت‌های بازی، محیط‌های تاریک و جهنم طور که با استفاده از رنگ‌های سرخ و سیاه بازنمایی شده است و ... از سایر محتواهای مورد تأمل در بازی هستند. گفتنی است این بازی شرایط لازم برای دریافت مجوز انتشار قانونی در ایران را دارا نمی‌باشد.

تصویر بشر از جهان هستی و مفاهیم عمیقی همچون خدا، بهشت، دوزخ و ... زمانی که از منبع اصلی آن یعنی وحی گرفته نشده باشد طبیعتاً ماحصل افکار بشری است که علیرغم عمیق بودن بازهم ناقص هستند. در طول تاریخ تفاسیر متعدد وحیانی یا انسانی از مفهوم خدا در رسانه‌های قدیمی و جدید دیده می‌شود. بازی‌‌های رایانه‌ای هم به‌ مانند رمان‌ها و فیلم‌ها و اشعار بازتاب‌دهنده‌ همین افکار بشری یا الهی هستند. موضوعات عمیق متافیزیکی در بازی‌ها علاوه بر اینکه از جنبه کنجکاوانه مورد استفاده قرار گرفته‌اند، از جنبه اساطیری هم به آن‌ها پرداخت شده است.

مثلاً برخی از بازی‌ها از اسطوره‌های یونانی الهام گرفته‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان به بازی هیدیس اشاره کرد. هیدیس خدای دنیای زیرین یا تارتاروس و پدر زاگرئوس می‌باشد. تارتاروس تاریک‌ترین و ترسناک‌ترین جایی است که ارواح و شیاطین در آن زندگی می‌کنند. شخصیت اصلی بازی هیدیس، در حقیقت پسر او یعنی زاگرئوس است و اتفاقاً غول آخر بازی همان هیدیس است که نام او بر بازی نهاده شده است. اگر زئوس را خدای آسمان در نظر بگیریم هیدیس خدای دنیای مردگان و زیرین است که جدی، خشن و ترس‌آور است. زاگرئوس جوان‌ترین پسر هیدیس است ولی از جایی که در آن زندگی می‌کند (دنیای زیرین یا تارتاروس) راضی نیست و به دنبال رفتن به سرزمین اُلمپوس (کوه اُلمپ، بزرگ‌ترین کوه یونان) است تا از جهان زیرین و نمور به همنشینی با خدایان بالاتری برسد! بنابراین هسته اصلی بازی شامل فرار از وضعیت موجود (سرزمین تارتاروس) برای رسیدن به وضعیت ایده‌آل (کوه اُلمپ) است و بازیکن در داستانی خطی در جریان این فرار قرار می‎‌گیرد.

ازآنجایی‌که پدر زاگرئوس یعنی هیدیس موافق این کار نیست در مسیر او موانعی ایجاد می‌کند تا رسیدن زاگرئوس به المپ را با مشکل مواجه نماید. بدین ترتیب قهرمان‌ها و الهه‌هایی که تحت سلطه هیدیس هستند در مسیر زاگرئوس قرار می‌گیرند و مانع فرار کردن او می‌شوند. البته برخی دیگر از اساطیر و خدایان باستانی مانند نوکس، تاناتوس، آشیل و ... هم به زاگرئوس در فرار از دنیای تارتاروس کمک می‌کنند. در برخی از قسمت‌ها هم خدایانی در بازی مانند نوکس، وقایع گذشته را برای زاگرئوس تعریف می‌کنند.

این بازی یک نقش‌آفرینی اکشن از جنس روگ‌لایک است که به‌نوعی بازیکن باید در سیستم مبارزاتی (6 نوع اسلحه با عملکردهای مختلف) دشمنان را از بین ببرد و پیش برود. البته ویژگی نقش‌آفرینی بازی باعث می‌شود تا شخصیت بازیکن با بدست‌آوردن آیتم‌ها و سلاح‌های مختلف در طول مراحل، قوی‌تر شود و پیشرفت کند اما به‌محض مردن بعضی از آیتم‌های بازیکن از بین می‌رود. 

بازی دارای 4 محیط و 4 باس فایت مختلف است و بازیکن باید در مسیر پیشروی‌اش در مراحل بازی از اتاق‌هایی تودرتو در سرزمین تارتاروس عبور کند. هر اتاق الگو و ویژگی‌های خاص خود را دارد و البته در هر اتاق هم موجی از دشمنان انتظار بازیکن را می‌کِشند که باید با استفاده از سیستم‌های مبارزاتی مختلف بازی، آن‌ها از بین برده شوند تا مجوز ورود به مرحله‌های بعدی صادر شود. طبیعتاً بعد از درگیری‌های نفس‌گیر با موج دشمن فرصت استراحتی به بازیکن داده می‌شود تا برای ورود به اتاق بعدی تصمیم‌گیری کند.

دشمنان و مراحل بازی دارای تنوع خوبی هستند و البته سرعت هجوم آن‌ها هم باعث افزایش ریتم بازی در زمان موج هجوم می‌شود. داستان اصلی بازی چیزی در حدود 15، 16 ساعت گیم‌پلی دارد. البته انجام کامل بازی به‌نوعی تا بیش از 130 ساعت هم زمان می‌برد. واحد اصلی پول بازی، عصاره تاریکی نام دارد. با موفقیت در شکست دادن دشمنان در یک اتاق، بازی به‌عنوان پاداش به بازیکن، چند واحد عصاره تاریکی و یا سلامتی و یا پاورآپ شدن سلاح و ... می‌دهد. بدین ترتیب تلاش بازیکن برای موفق شدن در هر ران تقویت می‌شود و این مسئله تأثیر مهمی در گیم‌پلی و درگیرکردن بیشتر بازیکن در بازی دارد.

داستان بازی برای روایت خود در میان مبارزات سریع با دشمنان از ابتکار جالبی استفاده کرده است که البته بی‌ربط به ساختار بازی‌های روگ‌لایک هم نیست. به عنوان نمونه بازیکن پس از شکست خوردن از دشمنان و مردن در یک ران، به قصر هیدیس فراخوانده می‌شود و در آنجا دیالوگ‌هایی بین هیدیس و زاگرئوس ردوبدل می‌شود؛ بنابراین بعد از هر بار ناکامی در گیم‌پلی، بخشی از داستان و شخصیت‌های بازی پیش روی بازیکن ظاهر می‌شود تا بدین ترتیب کل قسمت‌های داستان کنار هم چیده شوند و تصویر کلی داستان برای بازیکن آشکار گردد. این مسئله باعث جذاب شدن تکرار چندباره گیم‌پلی این بازی می‌شود تا به این بهانه داستان بازی هم شکل کاملی از خود را به بازیکن نشان دهد. 

زاویه دوربین در بازی هیدیس، ایزومتریک است یعنی بازیکن فضای بازی را از نمایی تقریباً از بالا به پایینی می‌بیند. گرافیک بازی کارتونی است و از رنگ‌ها برای بیان محیط زیرین یا دنیای بالا استفاده شده است. همچنین لباس‌های اساطیر یونانی و سایر نمادهایی که در بازی دیده می‌شود بازیکن را به یاد تابلوهای نقاشی یا مجسمه‌هایی که در آثار تجسمی وجود دارند، می‌اندازد.