نقد و بررسی بازی Guilty Gear Strive

درگیری، خون‌ریزی، خشونت، نیمه برهنگی، بددهانی و ... از جمله محتواهای موجود در بازی «گیلتی گر استرایو» می‌باشد. لازم به ذکر است که این بازی شرایط لازم برای دریافت مجوز انتشار قانونی در کشور را دارا نبوده است.

اولین نسخه از بازی گیلتی گر در سال 1998 در ژاپن منتشر گردید که شامل مبارزات رو در رو بود و آخرین عنوان از این سری هم بازی «گیلتی گر استرایو» است. بازیکن در این بازی می‌تواند از شخصیت‌های مختلفی در مبارزه استفاده نماید. داستان این بازی مربوط به ادامه اتفاقات نسخه Guilty Gear Xrd بوده و به شرارت و ایجاد تهدید در کره زمین و نقش پروتاگونیست بازی اشاره دارد. همچنین در خصوص داستان بازی باید گفت که گویی یک انیمه چند ساعته در بازی قرار داده شده است و بازیکن تعاملی را برای پیش‌برد داستان بر عهده ندارد. در داستان این بازی شخصیت‌هایی مانند سول بدگای، آسوکا و همچنین I-NO حضور دارند و بدین ترتیب در این بازی شاهد یک انیمه 9 قسمتی هستیم. شخصیت پروتاگونیست بازی، سول بدگای است که پسر جوانی بوده و دارای موهای بلند و شمشیری بلندتر می‌باشد. شخصیت آنتاگونیست بازی یعنی I-NO دختری است که گیتار برقی به دست دارد و در نسخه‌های پیشین بازی هم حضور داشته است. البته شخصیت‌های دیگری نیز در این بازی حضور دارند.

اما در بخش گیم‌پلی بازی شاهد حضور شخصیت‌های بیشتری هستیم تا بازیکن با انتخاب هر کدام از آنها به انجام مبارزات رو در رو و دو نفره بپردازد. تعداد شخصیت‌های بازی برای مبارزات 15 مبارز است. طبیعتاً گیم‌پلی این بازی هم به مانند سایر بازی‌های مبارزه‌ای مشتمل بر استفاده از ضربات مختلف برای از پای در آوردن حریف است. بدین ترتیب برای هر کدام از مبارزان در دو طرف صفحه یک خط سلامتی وجود دارد که برخورد ضربات باعث کم شدن آن می‌شود. در بازی «گیلتی گر استرایو» استفاده از ضربات مختلف و ترکیب ضربات با یکدیگر که «کومبو» نام دارد جزء جدایی ناپذیری از گیم‌پلی به حساب می‌آید. هر کدام از مبارزان در بازی سلاح مخصوص به خود را دارد که برخی از این سلاح‌ها و تجهیزات نامتعارف و عجیب و غریب است. به عنوان نمونه نیزه، لنگر کشتی، شمشیرهای پهن، گیتار و ... را می‌توان مثال زد. به عبارتی باید گفت در بازی‌های مبارزه‌ای هر چه سیستم مبارزات و ترکیب آنها با یکدیگر متنوع‌تر و بر اساس شخصیت‌های مختلف بازی، گسترده‌تر باشد بازی دارای جذابیت بیشتری خواهد بود. بنابراین تجربه و مهارت در انجام بازی و به کار گرفتن شیوه‌های مختلف در حمله و دفاع، اثر مستقیمی در لذت بردن از بازی دارد. در این بازی هم می‌توان با هوش مصنوعی مبارزه کرد و هم به مبارزه با سایر بازیکنان پرداخت. البته حالت دیگری در بازی وجود دارد که حریف قدرت بیشتری دارد و بازیکن با همراهی یک شخصیت دیگر که هوش مصنوعی کنترل آنرا بر عهده دارد به مبارزه می‌پردازد. همچنین در بازی آنلاین، مسابقه در یک برج 10 طبقه اتفاق می‌افتد. بدین صورت که بازیکن در یکی از طبقات برج قرار می‌گیرد و متناسب با عملکرد او در مبارزات به طبقات بالاتر صعود می‌کند و یا به طبقات پایین‌تر فرود می‌آید.

زاویه نمایش مبارزات بازی Guilty Gear Strive به صورت «نمای کناری» است که البته در بخش‌هایی از ضربات بازی هم شاهد چرخش دوربین هستیم. هرچند این بازی به صورت دو بعدی طراحی گردیده است اما گرافیک هنری بازی به صورت انیمه‌ای و فانتزی و با استفاده از طیف متنوعی از رنگ‌ها ساخته شده است و بر خلاف بازی‌های مبارزه‌ای مانند مورتال کمبت که به نوعی از گرافیک واقعی‌تری استفاده کرده است صحنه‌های خشونت آمیز واقعی را رقم نمی‌زند. اما باید اشاره نمود که به هر حال درگیری و زد و خورد جزئی جدایی ناپذیر از گیم‌پلی این بازی است و با توجه به انیمه‌ای بودن بازی برخورد ضربات به حریف مقابل به صورت اغراق آمیز و با دایره گسترده‌تری از آسیب وارد می‌شود. همچنین نحوه نمایش این ضربات هم با افکت‌های صوتی و تصویری مانند رعد و برق، گدازه و ... می‌باشد. البته نکته‌ای که باید در اینجا به آن اشاره کنیم این است که پیش زمینه بازی یا همان بک گراند مبارزات به صورت متحرک و البته جذاب و رنگارنگ ولی بی تفاوت به مبارزات به نمایش درآمده است. بدین ترتیب که دو شخصیت بازی در حال مبارزه با یکدیگر هستند و آنچه از شخصیت‌های غیرقابل بازی و اشیای متحرک و ... در بک گراند بازی مشاهده می‌شود به نوعی از جریان بازی جدا می‌باشد.