نقد و بررسی بازی Digimon World: Next Order

با توجه به طراحی و گرافیک کارتونی در بازی، خشونتی که در مبارزات وجود دارد آزاردهنده نیست و خونریزی و امثال آن نیز دیده نمی‌­شود. اما امکان کشته شدن شخصیت­‌ها وجود دارد. بعضی از شخصیت­‌های مونث در بازی لباس‌­هایی به تن دارند که تا حدودی بدن نما بوده و گاهی زاویه­‌ی دوربین در نشان دادن آن­ها نیز ممکن است تحریک­‌کنندگی بیشتری را به همراه داشته باشد. همچنین در برخی از مکالمات، اشخاص به یکدیگر نسبت «منحرف» بودن می‌­دهند که اشاره‌­ای جنسی می‌­باشد. بعضاً کلماتی نه چندان مناسب نیز در حین مکالمات بیان می‌­شود. این بازی شرایط لازم برای کسب مجوز انتشار قانونی در ایران را نداشته است.

اصطلاح Digimon از ترکیب واژه‌­های انگلیسی Digital Monster ساخته شده که به معنای «هیولای دیجیتالی» است. «دیجیمون»ها یک سلسله کالاها و رسانه­‌های تخیلی محبوب ژاپنی هستند که شامل انیمه، مانگا، اسباب بازی، بازی‌­های ویدیویی و... می‌­شوند. این دیجیمون­‌ها هیولاهایی در اشکال مختلف می‌­باشند که در Digital World یعنی دنیای دیجیتال زندگی می‌­کنند؛ دنیایی موازی که از شبکه ارتباطات رایانه‌­ای زمین سرچشمه گرفته است.

اولین نسخه از این سری بازی­‌ها در اواخر قرن بیستم منتشر شد که در آن می‌­بایست بازی­‌باز کنترل انسانی را به دست بگیرد که وارد سرزمین دیجیمون‌­ها شده تا حافظه‌­ی از دست رفته‌­ی آن­ها را برگرداند و از وحشی شدن آن­‌ها و نابودی دنیایشان جلوگیری کند. در نسخه‌­ی حال حاضر نیز هرچند به نظر می­‌رسد که پرداختن به بعد داستانی به طور جدی مد نظر سازندگان نبوده، اما خط سیر اصلی بازی حول محور نجات دادن دنیای دیجیمون‌­ها می‌­چرخد.

در ابتدای بازی Digimon World: Next Order بازی­‌باز امکان انتخاب یکی از دو شخصیت اصلی یعنی Takuto و Shiki را دارد که یکی پسر و دیگری دختر بوده و با همان شخصیت به بازی می‌پردازد. در بازی گونه‌های متفاوتی از دیجیمون وجود دارد که برخی دوست و برخی دشمن هستند. بازی­‌باز دو عدد دیجیمون را انتخاب می­‌کند تا او را همراهی کنند و در نبردها با هیولاهای دشمن بجنگند. هر کدام از دیجیمون‌­ها ویژگی‌­های متفاوتی دارد که بسته به سبک مورد علاقه­ی بازی‌­باز در نبرد به او کمک خواهند کرد. در مجموع بیش از 200 دیجیمون مختلف در بازی وجود دارد.

همانطور که اشاره شد، بخش داستانی این بازی چندان غنی نیست و توجه سازندگان بیشتر معطوف به گیم­‌پلی بوده است. اصلی­‌ترین کار بازی‌­باز، تربیت و نگهداری از دیجیمون‌­های همراه خود و بزرگ کردن آن­‌هاست و همین بخش بیشترین وقت را به خود اختصاص می‌­دهد؛ به حدی که بعضی این بازی را در واقع یک شبیه ساز مراقبت از حیوان دست­آموز دانسته‌­اند. دو دیجیمون که بازی‌باز به عنوان همراه خود انتخاب می­‌کند نیاز به منابع و مراقبت‌­های مختلفی دارند. با گشت و گذار در محیط بازی و همچنین پس از پیروزی در هر نبرد، منابعی به دست می­‌آید که می‌­توان دیجیمون­‌ها را با آن ارتقا داد و آن­ها را به سطوح بالاتر رساند تا در مبارزات بهتر بجنگند و منابع بیشتری به دست آورند. دیجیمون‌­ها به غذا نیاز دارند و باید مرتب آن­ها را سیر کرد. علاوه بر این بردن آن­ها به جاهای مخصوص برای دستشویی نیز جزو وظایف بازی­‌باز است. ارتباط بیشتر با دیجیمون همراه (به شکل مکالمه، تحسین، اهدای وسایل مختلف و...) باعث می‌­شود تا سطح او سریع­‌تر بالا برود. اگر به هر نحوی مراقبت از دیجیمون­‌ها به درستی انجام نشود و یا وارد مبارزه‌­ای شوند که برای آن به اندازه­‌ی کافی قوی نیستند، آن­‌ها خواهند مُرد. پس از مرگ هر دیجیمون یک تخم به دست می‌­آید که دیجیمون دیگری از آن متولد می‌­شود و بازی­‌باز باید او را از ابتدا بزرگ و تربیت کند.

دوربین بازی زاویه‌­ای سوم شخص دارد. سیستم مبارزات real-time در آن بدین گونه است که با رسیدن به هر دشمن، محوطه‌­ای دایره‌­ای ایجاد می‌­شود که نبرد درون آن صورت خواهد گرفت. دو دیجیمون که همراه بازی‌­باز هستند به مبارزه با دیجیمون دشمن می‌­پردازند و با توجه به نژاد خود و روشی که بازی‌­باز در تربیت آن­‌ها داشته سبک مبازراتی آن­‌ها مشخص خواهد شد. در این قسمت، نبرد در واقع بین دشمن و دیجیمون­‌های دست آموز بازی­‌باز انجام می‌­گیرد و خود او حضور پررنگی در مبارزه ندارد؛ اما می‌­تواند با متوقف کردن بازی، دستورات مد نظر خود را به دیجیمون­‌ها داده و یا از چیزهایی که سلامتی آن­ها را تقویت می­‌کنند استفاده کند. به طور کلی سبک مبارزاتی دیجیمون­‌های دست آموز بیشتر به این بستگی دارد که بازی­‌باز پیش از این به چه نحوی شخصیت آن­‌ها را شکل داده و جلو برده است.