نقد و بررسی بازی Demon’s Souls

دیمن سولز هم جزء آن دسته از سولزلایک‌هاست که گیمر مخصوص به خود را طلب می‌کند و اصولاً زمان نسبتاً زیادی که باید پای گیم‌پلیِ به نسبت دشوار این بازی گذاشت هرکسی را به خود جذب نمی‌کند. وجود ارواح و شیاطین و هیولاها، محیط اهریمنی و مخوف، اتمسفر دلگیر و غمناک و افسرده، فضای تاریک و استرس‌زا، درگیری و خشونت، نمایش خون و ... این بازی را برای افراد کم سن و سال مناسب ننموده است. هرچند این بازی شرایط لازم برای دریافت مجوز قانونی انتشار در ایران را نیز دارا نمی‌باشد.

داستان اصلی بازی در خصوص شهری به نام بولتاریا (Boletaria) است. این سرزمین به نابودی کشیده شده و مردم آن به دست دیمن‌ها کشته شدند و روحشان هم اسیر گشته است. این مسئله به دلیل پیمانی است که شاه النت (King Allant) با الد وان (Old one)  بسته و بازیکن در نقش قهرمان بازی باید در مقابل این پیمان شوم بایستد و اولد وان را از بین ببرد و سرزمین بولتاریا را نجات دهد.

۱۰ کلاس مختلف (شوالیه، کشیش، جادوگر، دزد و ...) برای شروع بازی وجود دارد که انتخاب هر یک از آن‌ها زره و سلاح و سیستم مبارزاتی شما را به نوعی تحت تاثیر قرار می‌دهد. جهان بازی شما را به سمت آشنایی با دیمن‌های مختلف هدایت می‌کند. گشت و گذار در محیط بازی و صحبت با شخصیت‌ها و مبارزه با انواع و اقسام موجودات این سرزمین موجب ارتقای شخصیت شما و پیشروی داستان و همین‌طور انجام مأموریت‌های بازی می‌شود. بازی دارای ۵ محیط مختلف و ۱۶ باس اصلی است. البته مبارزات بازی محدود به کشتن باس‌های بدقلق نمی‌شود و اسکلت‌ها و موجودات جهنمی و نگهبانان زره پوش اهریمنی و خلاصه هیولاهایی که باید از میان راه بردارید هم شما را در سیستم مبارزاتی بازی درگیر نگه می‌دارند. گفتن این مطلب خالی از اشکال نیست که در خصوص مبارزه با دشمنان بازی فشردن سریع کلیدها خیلی راهکار موثری به نظر نمی‌رسد و صبر و حوصله و یادگیری الگوی حمله دشمنان و باس‌ها و استفاده از استراتژی مناسب حمله در نابود کردن آن‌ها اثربخش‌تر است. بازیکن با کشتن دشمنان، روح آن‌ها را در اختیار می‌گیرد و می‌تواند با آن‌ها سلاح و زره و سلامتی و ... تهیه کند. روح‌ها به نوعی پول رایج بازی برای خرید آیتم‌ها هستند.

از سویی دیگر بازیکن باید تلاش کند تا جهان بازی را سفید و روشن نگه دارد تا دیمن‌ها و باس‌ها قدرت زیادی پیدا نکنند. به عبارتی انجام کارهای خوب مانند کشتن باس‌های پلید، تمایل بازی را به سمت روشنایی و انجام کارهای بد مانند از بین بردن بیگناهان گرایش بازی را به سمت تاریکی سوق می‌دهد.

بازی همچنین دارای یک بخش آنلاین ۶ نفره هم هست که بازیکن می‌تواند به جهان سایر بازیکنان وارد شده و یا از آن‌ها کمک بگیرد. جالب است که در حالت آنلاین بازیکن شخصیت‌های مبارز دیگری را به صورت روح می‌بیند که در دنیای خودشان در حال رفت و آمد هستند. بازیکن می‌تواند از چگونگی کشته شدن آن‌ها در محلی که خونشان ریخته شده است آگاه شده یا برای آن‌ها در آن محل پیغام بگذارد.

در کنار دیالوگ‌هایی که داستان بازی را روایت می‌کنند محیط دیمن سولز هم خود، روایت کننده است. کوه‌های نتراشیده بلند، ساختمان و برج‌های متروکه خراب و تاریک، محیط تیره و غبارآلود که گویی خورشید در آن سرزمین در کسوفی همیشگی فرو رفته است و خلاصه ابرهای گرفته و تاری که همه جا هستند روایت محیطی دیمن سولز را در کنار دیالوگ‌های بازی به عهده دارند.

گرافیک بازی هم به لطف پیشرفت‌های سخت افزاری نسل نهم ارتقا یافته است. بنابراین می‌توان گفت بازی هم از نظر گرافیک فنی و هم از نظر گرافیک هنری دارای کیفیت مطلوبی می‌باشد. همین مسئله در کنار موسیقی و صداگذاری بازی و مبارزات، بیشتر بازیکن را در حال و هوای بازی غرق می‌کند. افکت‌های آتشین و غبارآلود و جادوییِ حاصل از ضربات در کنار موسیقیِ محیطیِ بازی از صدای چکاچک شمشیرها تا خرناس هیولاها تا صدای فرورفتن شمشیر در بدن پراستخوان اسکلت‌ها همه و همه در غوطه‌وری بازیکن در دنیای سولزلایکی دیمن سولز تأثیرگذار هستند.