نقد و بررسی بازی Cornhole League

بازی شبیه به یک ورزش ناآشناست که در کشورهای دیگر طرفدارانی دارد. از طرفی Cornhole League آسیب قابل ذکری بجز اعتیادآور شدن ندارد. 

گیم‌پلی:
بازیکن با کشیدن دست خود از پایین صفحه تا نقطه‌ای که قدرت پرتاب بالشت تا سوارخ می‌رسد به بالا می‌کشد. همانطور که معلوم است این تخمین زدن کشیدن دست روی صفحه با بازی کردن بدست می‌آید و این شاید یکی از نقاط ضعف بازی باشد که بازیکن پس از یادگیری و حرفه‌ای شدن در پرتاب دیگر چالشی برایش باقی نمی‌ماند که بازی برایش جذابیت داشته باشد. سیستم امتیازدهی بازی به این شکل است که هر دو بازیکن ۴ بار جسم شبیه به بالشت را پرت می‌کنند و اگر روی تخته‌ای که سوراخ روی آن است بیافتد، بازیکن ۱ امتیاز می‌گیرد اگر بازیکن موفق به انداختن بالشت به داخل سوارخ شود ۳ امتیاز می‌گیرد و در آخر امتیازات ۴ پرتاب با هم جمع می‌شوند و برنده معلوم می‌شود.

بازی آنلاین است؟ یا بازی دارد ما را گول می‌زند؟
وقتی شما در منوی بازی می‌روید و می‌خواهید که بازی را شروع کنید، بازی به شما نشان می‌دهد که دارد دنبال رقیب برای شما به صورت آنلاین می‌گردد؛ بعد از چند ثانیه بازیکن رقیب پیدا می‌شود و شما هم توقع دارید که آن هم پشت گوشی خود باشد نه یک ربات! بازی به شما می‌گوید با ضربه روی صفحه بازی را شروع کنید. اما اگر برای چندین دقیقه هم کاری نکنید باز هم بازیکن رقیب همانجا می‌ماند. هربار که بازیکن رقیب پیدا می‌شود با نام‌هایی که معلوم است از قبل انتخاب شده‌اند و رنک‌های خیلی پایین مثل رنک یک یا دو در بازی که شما در ابتدا رنکتان شاید به هزار برسد! نکته جالب این است که بازی را می‌توانید کاملا آفلاین هم تجربه کنید! دلیل این کار بازی را نمی‌توان گفت اما حدس بر این است که به شما القا کند که هر بار با یک نفر مختلف بازی می‌کنید نه یک ربات تکراری که بازیش همیشه بد است!

مگر هایپرکژوال بدون فروشگاه می‌شود؟
در آخر مرحله اگر بازیکن برنده شود مقداری پول بدست می‌آورد که می‌تواند با آن‌ها لباس‌های جدید بخرد. به این نکته هم می‌توان اشاره کرد که فضای بازی هر چند مرحله عوض می‌شود که نکته‌ی مثبتی است.