نقد و بررسی بازی Catherine: Full Body

نظام رده بندی سنی آمریکا یعنی ESRBاین بازی را برای افراد بالغ (M) رده بندی نموده است و آنچه در توضیح این بازی به روی بسته‌بندی سی‌دی این محصول درج شده است نشان از علت این رده‌سنی است. نمایش خون و خشونت که به‌نوعی در بحث درگیری کاترین شاهد آن هستیم، عریانی شخصیت‌های مرد و زن بازی (با لباس زیر)، صحنه‌های جنسی مانند نمایش بخش‌هایی شهوانی از بدن کاراکتر زن، مصرف الکل و ادبیات نامناسبی که در بازی قرار دارد و ... این بازی را برای استفاده بزرگسالان در کشورهای غربی مجاز می شمرد. طبیعتاً باید گفت با توجه به فرهنگ کشور ما و آنچه در مورد پوشش، حریم روابط عاطفی مرد و زن، مصرف الکل و ... در عرف و قانون کشور به عنوان ارزش در نظر گرفته می‌شود این بازی فاقد هرگونه مجوزی برای انتشار است.

بازی در حقیقت یک اکشن پازل پلتفرمر است که البته از ویژگی‌های بازی‌های Adventure و رمان تعاملی نیز بهره گرفته است. جریان داستان با انتخاب‌های بازیکن در میان گفت‌و‌گو‌ها پیش می‌رود و بسته به نوع انتخاب بازیکن چیزی در حدود ۲۰ پایان مختلف در بازی نهادینه شده است. البته بازی بخش آنلاین هم دارد و شما می‌توانید با سایر افراد در کابوس شبانه هم صحبت شوید.

این بازی ما را به نوعی در دنیایی متوهمانه و خیالی از تصور کابوس‌ها قرار می‌دهد. هر چند باید گفت خوابیدن ما و آن چیزی که در خواب می‌بینیم به عوامل مختلفی بستگی دارد و هر خوابی، خواب با معنا و با کیفیت نیست. ترس‌های ما، افکار ما، عقاید ما و از همه مهم‌‌تر اعمال ما در کیفیت خواب ما تاثیر دارند. ترس از امتحان، ترس از تاریکی، ترس از بچه‌دار شدن، ترس از ازدواج و ... همه و همه جایی در ضمیر ناخودآگاه ما ذخیره می‌شوند و در زمانی که به آنها فکر نمی‌کنیم آنها در حال تحلیل و پردازش در مغز ما هستند. رویاها و کابوس‌ها به نوعی بر خواسته از دنیای واقعی هستند و کابوس‌های شخصیت بازی یعنی وینسنت هم بی‌ارتباط با دنیای واقعی او نیست.

کابوس‌های شبانه وینسنت برگرفته از اتفاقات روزانه است و به نوعی چرخه اتفاقات روز و شب در زندگی وینسنت به هم متصل است. افرادی که در کابوس با آن‌ها هم صحبت می‌شود و آن‌ها را در زندگی واقعی (روز) نیز به خاطر می‌آورد. این افراد باید به مانند وینسنت از مکعب‌ها بالا بروند تا زنده بمانند و اگر در جریان گیم‌پلی بازی در دنیای کابوس شبانه بمیرند صبح روز بعد خبر فوتشان منتشر می‌شود و در حقیقت در زندگی واقعی نیز می‌میرند. در ایجا ما شاهد ارتباط بیشتری بین دنیای بیداری و دنیای خواب و کابوس هستیم. از سویی دیگر می‌توانیم اشاره‌ای به مسئله ضمیر ناخودآگاه را نیز در بازی پیدا کنیم به گونه‌ای که فکر کردن وینسنت به ماجراها و مسائل و مشکلات زندگی در دنیای واقعی، او را در کابوس هم درگیر می‌کند. به عنوان نمونه وقتی وینسنت در زندگی مشترک ترس از بچه‌دار شدن دارد در جریان گیم‌پلی بازی (در کابوس) شاهد این هستیم که یکی از باس (غول) های بازی کودکی شیرخوار است که به دنبال وینسنت از مکعب‌ها بالا می‌آید تا او را به زیر بکشد!

بازی حتی در بخش‌هایی ما را با پرسش‌های روانشناسانه و خودشناسانه آشنا می‌کند مانند پرسشی که در بخشی از کابوس از وینسنت می‌شود: "آیا به این اهمیت میدی که بقیه چطوری در موردت فکر می‌کنن؟"

خط اصلی داستان به نوعی با انتخاب گزینه‌های تعاملی در جریان مثلث عشقی دوست دختر وینسنت یعنی کاترین (Katherine)، دختری که به صورت اتفاقی با او آشنا می‌شود و پیانیست کافه گوسفند ولگرد و همسایه وینسنت است یعنی رین (Rin) و دختر دیگری که اغواکننده وینسنت است یعنی کاترین(Catherine) رقم می‌خورد. Catherine گویی شبیه به جنی است که با مردان همخواب می‌شوند و آنان را فریب می‌دهند و در کابوس‌های شبانه آنان را به قتل می‌رسانند.

مهارت انجام بازی در دو سطح داستان و گیم پلی بازی قابل اشاره است. طبیعتاً برای پیشروی آگاهانه در مسیر داستان بازی آشنایی با زبان انگلیسی برای انتخاب‌های معنادار گزینه‌های تعاملی لازم است و از سویی دیگر هم باید در مورد مهارت بالارفتن از مکعب‌های دنیای کابوس گفت که هر کدام ویژگی منحصر به فردی دارند و صعود از آن‌ها و مواجهه با تله‌ها و گوسفندان نگهبان کار ساده‌ای به نظر نمی‌آید.

ایده بازی که رفت و آمدی بین دنیای واقعی و دنیای خواب در دنیای بازی است جالب به نظر می‌رسد و حتی می‌توان استفاده‌های روانشناسانه‌ای هم از آن داشت و به نوعی گزینه‌ای خلاقانه برای آشنایی با مفهوم رویا، کابوس، ضمیرناخودآگاه و مسئله خواب است. اما آنچه ما را در خصوص این بازی محتاط می‌کند نوع بیان اروتیک بازی است.

فارغ از نشانه‌هایی که در بازی و گیم‌پلی کابوس‌ها می‌توان از آن صحبت نمود، به نظر می‌رسد در ساخت این بازی روی مسئله اروتیک بودن آن حساب باز شده است. در تبلیغ بازی شاهد این هستیم که لوگوی بازی پس از نشان دادن باسن شخصیت زن بازی از پشت به روی آن نقش می‌بندد و کلمه Catherine: full body با محو شدن شکل و شمایل بدن زن، قالب (Shape) لوگو را به خود می‌گیرد. البته این مسئله تنها دلیل اروتیک بودن بازی نیست و به نوعی با توجه به فضای متخیلانه آرت‌های انیمه و استفاده‌هایی که از آن‌ها برای بزرگنمایی جذابیت‌های جنسی می‌شود و همین طور دخالت دادن سه شخصیت زن در مقابل یک شخصیت مرد و توجه به فضای خواب، تخت خواب، رویا و کابوس که محرک‌ها و نشانه‌هایی از مسائل جنسی را هم در آن‌ها می‌توانیم پیدا کنیم باید بگوییم که فرضیه اروتیک بودن بازی تقویت می‌شود. حتی در قضیه نحوه آشنایی کاترین و رین هم نمی‌توان خیلی خوشبینانه و خنده دار به صحنه آشنایی آن‌ها و وضعیت افتادنشان به روی هم نگاه کرد و خیلی سخت است که برداشتی اروتیک از بازنمایی‌های بازی نداشت!