نقد و بررسی بازی Carrion

خشونت و خونریزی درون بازی بسیار شدید است و حجم بالایی از این موارد در بازی Carrion مشاهده می‌شود. بدین ترتیب که هیولا در تمام مراحل بازی در حال کشتار انسان­ها می­باشد و همه جا خون به پا می­کند. البته با توجه به گرافیک پیکسلی بازی Carrion که در سبک بازی‌های قدیمی ساخته شده، جزئیات دقیقی قابل مشاهده نیست. مواردی همچون محتوای جنسی، الفاظ نامناسب و مانند آن نیز در بازی دیده نمی­شود. گفتنی است که این بازی شرایط لازم برای کسب مجوز انتشار قانونی در کشور را نداشته است.

همان گونه که گفته شد بازی Carrion در زیرژانر وحشت معکوس ساخته شده است. بازی­باز در نقش هیولایی قرار می­گیرد که شکل مشخصی ندارد و از یک حجم نامنظم و تعدادی بازوهای حرکتی تشکیل شده است. او در یک ساختمان تحقیقاتی تحت نظر شرکتی به نام Relith Science نگهداری شده و مورد آزمایش قرار می­گیرد. هیولا از محفظه نگهداری خود فرار می­کند و با کشتن انسان­ها از جمله کارکنان و نگهبانان شرکت، به بخش­های مختلف ساختمان می­رود. با پیدا کردن قطعات ژنتیکی خود در ساختمان خاطراتش را به یاد می­آورد و متوجه می­شود که زمانی در کیسه‌ای کوچک بوده و پس از آن که توسط چند دانشمند کشف شده، بیشتر آن­ها را کشته و یکی را به تسخیر خود درآورده است. اما بعد از آن نیروهای امنیتی به او حمله کرده و با کشتن دانشمند، او را به ساختمان شرکت برده­اند تا تحت آزمایش قرار گیرد. پس از پیدا کردن تمام قطعات ژنتیکی گمشده، هیولا دوباره به شکل دانشمندی که در ابتدا تسخیر کرده بود در می­آید و از ساختمان خارج شده و پا به شهری قرنطینه شده می­گذارد.

حرکت هیولا در محیط دو بعدی بازی Carrion با استفاده از بازوهایی انجام می­گیرد که کنترل دو جهت از آن­ها به بازی­باز داده می­شود. علاوه بر حرکت، حمله به دشمنان و کارهای دیگری از جمله گرفتن و شکستن وسایل نیز با کنترل همین بازوها صورت می­گیرد. در مبارزه با دشمنان، هیولا می­تواند بعضی از آن­ها را بخورد که موجب افزایش سلامتی و همچنین حجم و بازوهای او می­شود. از طرف مقابل با شلیک دشمنان و آسیب به هیولا، میزان سلامتی و حجم بدن او کاهش می­یابد تا جایی که حتی ممکن است کشته شود و منجر به باختن در بازی گردد. علاوه بر قسمت­های مربوط به مبارزه، در بعضی ایستگاه­های خاص در طول بازی نیز امکان ارتقا و رشد هیولا وجود دارد. یکی از سلاح­هایی که گاهی دشمنان از آن استفاده می­کنند، سلاح شعله­افکن است که در این صورت ممکن است هیولا بسوزد و مجبور شود مکانی دارای آب در محیط بازی پیدا کند تا وارد آن شده و آتش را از بین ببرد.

مبارزه با دشمنان می­تواند به صورت درگیری مستقیم باشد که اگر هیولا در آن زمان حجم زیادی داشته باشد گزینه مناسبی است. اما اگر حجم هیولا کم باشد، خطر درگیری مستقیم بالا خواهد بود و بهتر است در قسمت­های پنهان محیط بازی مخفی شود و تک به تک انسان­ها را از پا درآورد. یکی از امکاناتی که در حین مبارزه در اختیار بازی­باز قرار می­گیرد این است که هیولا می­تواند با استفاده از بازوهای خود یکی از انسان­های محیط را کنترل کند و با شلیک کردن اسلحه او سایر انسان­ها را بکشد. نقدی که نسبت به طراحی گیم­پلی بازی Carrion صورت گرفته این است که کنترل و حرکت هیولا مخصوصاً در زمان مبارزات که ممکن است انسان­ها از چند طرف به او حمله کنند، به سختی انجام می­شود و دقت چندانی نیز در انتخاب و کنترل بازوها وجود ندارد.

هرچند بیشتر مدت زمان بازی Carrion را کُشت و کشتار انسان­ها تشکیل می­دهد، اما تمام بازی فقط در همین مبارزات خلاصه نمی­شود. در بعضی قسمت­ها معماهایی پیش روی بازی­باز قرار می­گیرد که برای ادامه دادن و ورود به مراحل بعدی باید آن­ها را حل کند و حل کردن آن­ها گاهی نیازمند افزایش یا کاهش حجم بدن، یا حرکت دادن اشیای خاصی در محیط است.

در بعضی از مراحل بازی Carrion که به اتفاقات گذشته فلش­بک زده می­شود، بازی­باز کنترل دانشمندی را به عهده می­گیرد که در ابتدا هیولا را کشف کرده است. در این مراحل چالش خاصی وجود ندارد و بیشتر شامل حرکت در محیط است که بر خلاف مراحل مربوط به هیولا، به گونه­ای بسیار کند و محدود و حتی تا حدودی غیر بهینه شده انجام می­شود.