نقد و بررسی بازی Bushido Bear

Bushido Bear به خاطر سبک اکشن و محیط کودکانه‌ی خود ظرفیت خوبی برای شیفته کردن کودکان دارد و می‌تواند موجب بیش‌همراهی آن‌ها شود. در کل بازی دارای اندکی خشونت است ولی فانتزی بودن حال و هوای اثر باعث تلطیف و کم اثر شدن آن می‌شود. 

داستان یک جانشینی ناخواسته
خرس کوچولوی بازی که در یک جنگل به ظاهر مخوف و پر از ارواح شیطانی، گیج و سرگشته‌ و تنها مانده است به یک خرس پیر و دانا برمی‌خورد‌‌ و به او پناه می‌برد. خرس پیر قصه‌ که نگهبان جنگل هم هست ترس او را دو چندان می‌کند و شک خرس کوچولو را به یقین تبدیل می‌کند. به او می‌گوید این جنگل پر از ارواح ترسناک و سرگردان است! او کمی بیشتر با خرس کوچولو صحبت می‌کند و می‌گوید که خیلی پا به سن گذاشته است و برای جایگاهش نیاز به یک جانشین دارد و شاید این ملاقات ما اتفاقی نیست... داستان بازی خیلی شبیه پویانمایی پاندای کونگ فو کار است.

چگونه شکارچی ارواح شویم؟
مثل اکثر بازی‌های این دوره و زمانه، بازی‌باز باید یک بخش آموزشی را پشت سر بگذارد. در قسمت ابتدایی او نحوه‌ی کشتن دشمنان را یاد می‌گیرد؛ می‌آموزد که نباید به ارواح برخورد کند و باید شمشیرش را از نزدیکی آنان رد کند تا یک شکارچی روح واقعی شود. بازیکن شاید در مراحل نخستین با اثری غیر جذاب روبرو باشد ولی در ادامه با اضافه شدن حریفان متفاوت، حمله‌ی ترکیبی آن‌ها و شلوغ شدن صفحه به دشواری و سرگرم‌کننده بودن بازی اضافه می‌گردد. بعضی از دشمنان، کارشان را زیر زمین انجام می‌دهند و هر چند ثانیه غیب می‌شوند و سپس اندکی خودشان را نشان می‌دهند؛ برخی به سرعت به بازی‌باز حمله‌ور می‌شوند، بعضی به شدت کند هستند و دشمنان دیگری نیز از دور به بازیکن گلوله‌ی آتشین پرتاب می‌کنند. Bushido Bear  به اندازه‌ی انگشتان یک دست مرحله دارد که در هرکدام چندین موج حمله به سمت بازیکن روانه می‌شود. پس از هر ۱۰ الی ۱۱ موج، بازیکن با یک غول گلاویز می‌شود و باید او را از پا درآورد. بازی‌باز در قسمت Shrine با اهدای ۱۰۰ سکه می‌تواند ژتون پوسته‌های بازی را کسب کند و با تعداد مشخصی از آن، صاحب یک لباس خرسی جدید شود! در قسمت Dojo بازی، بازیکن قادر است توانمندی‌های مبارز خود را بروز کند‌ و شکارچی روح بهتری شود.

نوا و نما
فونت‌ها، دکمه‌ها و منوی بازی طراحی نه خیلی خوب و نه خیلی بدی دارند. رنگ‌های به کار رفته در اثر جلا و سرزندگی کافی را دارند و طراحی بازی، بازیکن را درگیر جو فانتزی و بی‌شیله و پایه‌ی خود می‌سازد. ،Bushido Bear فضایی ساده و دلنشین دارد و به قول معروف همان است که باید باشد.
موسیقی Bushido Bear، چیز دندان‌گیر و قابل قبولی است و کاملاً متناسب با فضای اکشن و مرموز بازی است. صدای کوبیدن طبل و فلوت و ترکیبی از چند صدای دیگر، آمیزه‌ای از ترس، دلهره، تحرک و زد و خورد را برای بازیکن به ارمغان می‌آورد. از این نکته هم نباید غافل شد که جلوه‌های صوتی خوبی برای Bushido Bear مثل زدن شمشیر انتخاب شده و به درستی روی اثر قرار گرفته است.