نقد و بررسی بازی Bullet Rush

در ابتدا شایسته است گفته شود که برای Bullet Rush محدودیت سنی ۷+ سال در نظر گرفته شده است. برخی پوسته‌های بازی پوشش کاملی ندارند مخصوصاً طرح‌های زنانه/دخترانه‌ی آن که لباس‌های کوتاهی دارند و قسمت‌هایی از بدنشان پیداست. پوسته‌ای که کله‌ی کدویی (کله‌ی ترسناکی که یادآور هالووین است) دارد یا آنکه لباس اسکلتی به تن دارد می‌توانند برای کودکان ترسناک باشند. به همه‌ی موارد بالا این امکان که بازی می‌تواند برای برخی کودکان به شدت اعتیادآور باشد را نیز باید اضافه کرد. 

مبارزه با بیگانگان
بازی‌باز در نقش یک مأمور زبده و سرد و گرم چشیده، باید با یکسری موجود بیگانه به مبارزه بپردازد، آن‌ها را از سر راهش بردارد و ناجی زمین شود. تنوع دشمنان بازی خوب است: برخی مثلثی شکل هستند و با سرعت زیاد به سوی بازیکن هجوم می‌آورند و برخی نیز سپر به دست هستند و تنها راه غلبه بر آنان شلیک کردن از پشت به آنهاست. بازی‌ساز برای اینکه گیم‌پلی بازی تکراری و خسته‌کننده نشود دو کار زیر را انجام داده است:
اول اینکه بازیکن پس از طی کردن تعداد معینی از مراحل چند اسلحه‌ی کمکی مثل کراسبو و شعله‌افکن باز می‌کند که می‌تواند از آن‌ها به عنوان سلاح ثانویه استفاده کند و دوم اینکه بازی‌باز پس از هر ۱۰ مرحله باید با یکی از رؤسای بیگانگان درگیر شود و آن را بکشد. بازیکن پس از کشتن تعدادی از دشمنان خود قابلیت زدن یک حرکت درشت را پیدا می‌کند که با آن می‌تواند تعداد زیادی از آنان را نیست و نابود کند‌. بازی‌باز با کشتن دشمنان خود اسکناس به دست می‌آورد که با آن می‌تواند انواع پوسته‌ها، ضربات درشت و حیوانات را بخرد و در بازی به کار بگیرد.

نما و نوا
توجه بازی‌های اینگونه‌ای بیش از اینکه روی گرافیک و امثالهم باشد روی جذاب کردن گیم‌پلی برای لذت بردن بازیکن است که کمابیش نیز به این هدف خود دست پیدا کرده است. Bullet Rush چیزی به نام موسیقی ندارد و تنها صدای جمع کردن دلارهای روی زمین (که در واقع صدای سکه است) و زدن حرکت درشت (ضربه‌ی سنگین یا قدرتی) در طول بازی به گوش می‌رسد.