نقد و بررسی بازی Afterfall: Insanity

والدین عزیزی که قصد تهیه‌ی این عنوان برای فرزندان خود را دارند، بهتر است بدانند Afterfall: Insanity عنوانی در سبک وحشت-بقاست. گیم پلی بازی نیز مبتنی بر تیراندازی و نبردهای تن به تن با زاویه دوربین سوم شخص است. بازیکن در طول بازی باید با هیولاهایی که زمانی انسان بوده‌اند رو به رو شود. محیط های بازی و جو حاکم بر جهان آن، تا حدودی زیادی به واسطه استفاده از عنصر تاریکی و صداگذاری القا کننده حس ترس هستند. مواجه شدن با هیولاهای مختلف نیز به نوبه خود این حس ترس را افزایش داده است. خشونت در بازی با نمایش نسبتا زیاد پاشش خون و قساوت همراه است. بازیکن میتواند با استفاده از تبر را سلاح های سرد دیگر، دشمنان را به روش های بسیار خشنی بکشد. روند داستان بازی و اتمسفر کلی آن نیز القا کننده حس یاس و ناامیدی در بازیکن خواهد بود. لطفا در هنگام خرید به نشان رده بندی سنی اسرا روی محصول دقت کنید.

Afterfall: Insanity عنوانی در سبک وحشت-بقا و تیراندازی است که در سال 2011 منتشر شده. زاویه دوربین بازی به شکل سوم شخص است و تاکنون تنها برای رایانه‌های شخصی عرضه شده است. این بازی روندی کاملا خطی را دنبال میکند و تنها به صورت تک نفره در بخش داستانی قابل انجام و فاقد بخش آنلاین یا چند نفره است. بازی در جهانی خیالی جریان دارد و فضاسازی آن پتانسیل بسیار خوبی برای خلق لحظات ترسناک و دلهره آور مهیا کرده است.

جنگ جهانی دوم به پایان رسیده؛ اما نه آنطور که ما به خاطر داریم. طبق داستان بازی، دانشمندان هیتلر، پیش از محاصره برلین به دست ارتش شوروی، موفق به ساخت موشک های قاره پیماری V-2 شده‌ و آنها را به کلاهک های هسته‌ای مسلح کرده‌اند. آلمان نازی اکنون خطرناک تر از همیشه است. متفقین و متحدین از تمامی به توافق میرسند و از تمامی جبهه‌های عقب‌نشینی میکنند. دوران جنگ سرد شروع میشود. مدت ها میگذرد. در سال 2011 بمب بسیار قدرتمندتر از V-2 توسط آلمان برفراز انگلستان منفجر و در پی آن، جنگ سوم جهانی رسما آغاز میشود. بازماندگان نسل بشر تا مدت ها در پناهگاه‌های مقاوم در برابر حملات اتمی زندانی میشوند. اما سال 2035، خطری تازه باقیمانده نسل بشر را تهدید میکند؛ خطری به مراتب وحشتناک‌تر و ویرانگر‌تر از رایش سوم.

همانطور که به صورت مختصر در بالا خوانید، بازی پتانسیل و پشتوانه روایی نسبتا محکمی و قدرتمندی دارد. این طرح کلی منجر به خلق فضاسازی دلهره آور و سنگین بازی شده است. در Afterfall با محیطی رو به رو هستیم که گوشه گوشه جهان تاریک آن، هیولاها و موجودات وحشتناکی در کمین هستند. در طراحی اتمسفر بازی به خوبی از نورپردازی، صداگذاری و موسیقی استفاده شده‌ است. بازی به نوبه خود جهانی درگیرکننده و تاثیر گذار را به تصویر میکشد. هرچند گیم پلی بازی و برخی ایرادات گرافیکی، تا حدودی باعث شده‌اند تجربه مورد نظر سازندگان بازی را از این جهان دریافت نکنیم.

گیم پلی بازی مبتنی بر نبردهای تن به تن و تیراندازی است. روند بازی هم آنقدرها سخت نیست و هیولاها و انسان‌هایی که مقابل شما قرار میگیرند، به راحتی از پا درمیایند؛ به جز مواردی استثناء که دوست نداریم اینجا آنها را برایتان اسپویل کنیم! عمده ایراد بازی در بخش گیم پلی و خصوصا در انیمیشن های مربوط به نبردهای تن به تن است. بازی تا حدود زیادی به این حرکات وابسته است و به عبارت ساده طراحی آنها اصلا خوب از آب درنیامده. در کنار این ایراد، انیمیشن های حرکتی شخصیت های جانبی بازی هم بسیار رباتی و خشک هستند. زاویه دوربین بازی هم تا حدودی اذیت کننده است و تجربه کلی بازی را به شکلی منفی تحت تاثیر قرار میدهد.

Afterfall میتواند بسیار ترسناک باشد؛ دشمنان و هیولاهای بازی غالبا به صورت ناگهانی و از دل تاریکی به شما هجوم میاورند و فرصت کمی برای واکنش نشان دادن به شما میدهند. از این حیث بازی واقعا عملکرد خوبی دارد. اما در مقابل روند بازی بیش از اندازه خطی است و خیلی زود خسته کننده و تکراری میشود. حتی نبردهای تن به تن بازی که باید یک طرف جذابیت آن باشند، خیلی تکراری هستند و روندی یکنواخت دارند. Afterfall: Insanity را باید یک تجربه نسبتا خوب از فضاسازی سبک وحشت و بقا دانست که اگر بتوانید با ایرادات مختلف آن کنار بیایید، میتواند بازی سرگرم کننده و جذابی باشد.