نقد و بررسی بازی ویلای مینا

این بازی محدودیت سنی برای بازی کردن ندارد اما برخی گفت و شنودها و شوخی‌های دو شخصیت اصلی با هم، تبلیغ نگهداری و مراقبت از حیوانات در خانه و موارد دیگر با فرهنگ ایرانی و اسلامی سازگار نمی‌باشد. بحث اعتیادآور بودن بازی هم امر مهمی است که باید به آن توجه شود. همچین ویلای مینا می‌تواند توانایی حل مسئله و مدیریت منابع را به کودک بیاموزد. در مجموع انجام بازی برای کودکان مناسب نمی‌باشد. 

معرفی
داستان بازی از یک استودیوی طراحی آغاز می‌شود و از این قرار است: مینا و مهرداد که دو شخصیت اصلی بازی ما هستند تصمیم می‌گیرند که استودیوی طراحی و بازسازی خانه بسازند. بازیکن در طول بازی با شخصیت‌های جور و واجوری  برخورد می‌کند و اتفاقات ریز و درشتی را تجربه می‌کند. بازی دو فصل و بیش از ۲۰ مرحله‌ دارد. حالت دیگر بازی، بخش مسابقه‌ی طراحی است که همان بخش رقابت آنلاین است و بازیکن اول باید تمام دو فصل بازی را کامل کند تا به آن دسترسی پیدا کند.

طراحی جورچینی
همه چیز در این بازی به پازل ختم می‌شود. بازی‌باز می‌بایست آیتم‌های موجود در جورچین بازی را با هم ترکیب کند، سفارش‌های مشتریان را به آن‌ها تحویل دهد و از این راه پول درآورد. در جورچین بازی همه چیز از شیر مرغ تا جان آدمیزاد پیدا می‌شود؛ از بیل و کلنگ تا سطل و مداد. با همین پول‌هاست که می‌توان وسایل خرید، طراحی‌ها را انجام داد و پیشرفت کرد. بازی‌ساز حق انتخاب برای طراحی‌ها را به بازیکن واگذار کرده است تا او هر جور که بخواهد طراحی کند و این می‌تواند حس واقعی‌تر بودن و آزادی را به مخاطب القا کند و باعث شود زمان بیشتری را صرف آن کند. بازی پتانسیل اعتیادزایی و درگیرکنندگی زیادی دارد. این حس که بروم جلو ببینم بازی چه چیزهایی برایم تدارک دیده و پایان ماجرا چه می‌شود می‌تواند باعث شود بازیکن مدت زیادی را صرف بازی کردن کند.

نما و آوا
زیبایی بصری یکی از ویژگی‌های مهم بازی است. اشیاء و افراد با جزئیات و کیفیت خوبی طراحی شده‌اند. رنگ‌ها از زندگی و لعاب فوق‌العاده‌ای برخوردارند. بازی‌ساز نهایت ظرافت و دقت را در طراحی صحنه‌های مختلف بازی‌ به کار برده است. به نورپردازی و سایه‌اندازی توجه ویژه‌ای شده است و در یک کلام هنگامی که بازیکن در حال بازی است از نگاه کردن به صفحه نمایش لذت می‌برد.
موسیقی ویلای مینا خیلی چیز عجیب و غریب و شاهکاری نیست. یک موسیقی ملایم و بدون فراز و فرود که در تمام طول بازی تکرار می‌شود و اصطلاحاً برای پر کردن عریضه قرار داده شده. چنانچه خوب دقت شود عریضه را بد هم پر نکرده است!

بومی‌سازی
ویلای مینا در بومی‌سازی، محلی‌سازی و یا هرچیزی که بتوان نامش را گذاشت ضعف دارد. املای برخی کلمات مشکل دارد و برخی حروف کلمات در یک خط و برخی در خط بعدی قرار دارد. ترجمه‌ی برخی جملات مشکل دارد. مصداق بارز بومی‌سازی ناقص که اشکال قابل توجهی هم هست این است که اسامی دو شخصیت اصلی بازی محلی‌سازی شده ولی دیگر شخصیت‌های بازی هنوز نامشان فرنگی باقی‌مانده‌ است.

سیستم درآمدی
در بازی بیش از هر چیز دیگری به پول و انرژی نیاز است. انرژی برای حل و ترکیب اجزای جورچین و پول برای خریدن وسایل مورد نیاز برای طراحی. با صرف زمان و بیش از اندکی صبر می‌توان به هر دو رسید و طرحی زیبا درانداخت. خوشبختانه ویلای مینا بازی‌باز را مجبور نمی‌کند که حتماً دست در جیبش کند و پول خرج کند و امورات طراحی بدون هزینه کردن ریالی هم امکان‌پذیر است. بازی بتل‌پس و بسته‌های نه چندان ارزنده‌ای دارد که می‌توان آن‌ها را با پول واقعی خرید.