نقد و بررسی بازی مکتب خانه

تشویق‌های صوتی که بازی‌باز پس از هر انتخاب درست می‌شنود محرک بسیار خوبی برای یادگیری می‌باشد و می‌تواند حواس بازیکن را بیش از پیش روی بازی متمرکز کند. این بازی که برای کودکان ۳ سال و بالاتر مناسب است می‌تواند به یادگیری بهتر و تقویت حافظه‌ی کودک با استفاده از روش چند حسی (درگیر شدن دو حس شنوایی و بینایی) کمک کند. 

حجره‌های پنجگانه‌ی مکتب خانه
مکتب خانه ۵ حجره دارد که در آن‌ها یک چیز آموزش داده می‌شود. در یکی از این حجره‌ها اعداد به کودک آموزش داده می‌شود؛ در دو تا از آن‌ها حروف الفبا و در دیگری رنگ‌ها به کودک آموزش داده می‌شود. حجره‌ی باقی‌مانده نیز به آشنایی با شهدای مدافع حرم اختصاص دارد. کودک چنانچه با بازی ارتباط خوبی برقرار کند می‌تواند به مرور زمان با اعداد و رنگ‌ها و نام برخی از شهدا آشنایی پیدا کند. بیشتر مراحل بازی قفل هستند و برای تجربه کردن آن‌ها باید با پرداخت پول نسخه‌ی کامل بازی را تهیه کرد.

نما و نوا
مکتب‌ خانه مانند بیشتر بازی‌های سبک آموزشی ایرانی یک حلقه‌ی مفقوده‌ بسیار تأثیرگذار دارد و آن هم ضعف در طراحی و عدم توجه به عوامل زیباشناختی است. جذابیت بصری و تحریک دیداری یکی از عناصر مهم برای کودکان در بازی‌هاست که سازنده‌ی مکتب خانه توجهی به آن نکرده است. علاوه بر اینکه عناصر تشکیل‌دهنده‌ی تصاویر چنگی به دل نمی‌زند ترکیب آن‌ها نیز خوب از آب درنیامده است. از فلش وسط حیاط مکتب خانه تا گرگ‌هایی که وسط هزارتوی کلمات می‌دود. طراحی دکمه‌ها نیز می‌توانست بسیار ظریف‌تر و جالب‌تر باشد. بازی‌ساز در مکتب خانه از موسیقی خاصی استفاده نکرده و تمام چیزی که به گوش بازیکن می‌رسد صدای تشویق‌هایی مانند آفرین، عالیه و... است که تا حدودی می‌تواند به او انرژی بدهد.