نقد و بررسی بازی مهدیار بدو

مهدیار بدو مثل دیگر بازی‌های سبک رانر به تقویت دقت، تمرکز و سرعت عمل کمک می‌کند و علاوه بر این برای هماهنگی چشم و دست در کودکان مفید و موثر است.
این بازی فاقد محتوای آسیب‌رسان بوده و برای همه سنین مناسب است. 

داستان از این قرار است که مهدیار اتفاقی با یک سارق مواجه می‌شود و این دزد از خدا بی‌خبر پا به فرار می‌گذارد. حالا به دنبال او در خیابان‌ها از لابه‌لای ماشین و اتوبوس و دیگر موانع باید بدوید و بپرید و سر بخورید تا شاید بالاخره موفق به دستگیری دزد شوید. البته اولین و تنها نقطه ضعف بازی در همین ماجرای نیمه تمام دنبال کردن دزد است که بازیکن را با تعقیبی بی‌پایان و بی‌نتیجه مواجه می‌کند.

گهی پشت به زین و گهی زین به پشت
بله در بازی‌های رانر معمولاً رایج است که یک غول یا پلیس به دنبال بازیکن می‌دود و شما باید از دست او فرار کنید. اما اینبار استودیو مهدیار یک خلاقیت به خرج داده و شخصیت بازیست که به دنبال دزد می‌دود.
با این وجود گیم‌پلی بازی نسبت به دیگر بازی‌های رانر هیچ تغییری نکرده و مثل همیشه باید با کشیدن انگشت به دو جهت چپ و راست جاخالی دهید و در مسیر جابه‌جا شوید. همچنین برای پریدن انگشت را به بالا بکشید و برای سرخوردن انگشت خود را به پایین بکشید. بازی گیم‌پلی روان و خوبی دارد و برای کودکان و حتی برای بزرگترها سرگرم‌کننده است.
جمع کردن سکه‌ها در مهدیار بدو کاربرد ارتقایی دارد و هم تونایی‌های خود شخصیت ارتقا پیدا می‌کند، هم می‌توان برای ظاهر محیط اطراف خانه‌اش که در واقع منوی اصلی بازیست، وسایل جدید خرید تا به ضریب امتیاز بازی نیز افزوده شود.

جت پک و آهن‌ربا و صندوق‌های جایزه
مهدیار علاوه بر سکه در مسیر با آیتم‌های دیگری هم مواجه می‌شود. از جمله جت پک که با آن پرواز می‌کنید و تا چند ثانیه در آسمان مشغول سکه جمع کردن می‌شوید. آهن ربا هم کمک می‌کند از فاصله نزدیک سکه‌ها جذب شوند. کلاه ایمنی آیتم دیگریست که در واقع جان اضافه‌ای به شما می‌دهد تا در صورت برخورد موانع دیرتر ببازید. آیتم x2 هم سکه‌ها را برایتان دوبرابر می‌کند.
به غیر از آیتم‌های مذکور، صندوق‌هایی در مسیرتان ظاهر می‌شود که با جمع کردن تعدادی از آن‌ها می‌توانید بعداً بازشان کنید و جایزه‌اش را دریافت کنید.

بومیِ خوش رنگ و رو
مهدیار بدو محصول تر و تمیزی از لحاظ فنی و هنری است. بازی از این جهات در سطح بهترین نمونه‌های خارجی خود قرار دارد. گرافیک جذاب بازی با خیابان‌هایی که نماد شهر تهران هستند، همگی با دقت و ظرافت طراحی و مدل‌سازی شده‌اند. شخصیت مهدیار هم اینبار در حضور سه‌بعدی خود پس از چندین بازی ماجرایی، خوش چهره و جذاب ظاهر شده است.
صداگذاری بازی اشکال خاصی ندارد و یک موسیقی زمینه مدام به گوش می‌رسد و حداقل می‌توان گفت اذیت‌کننده نیست.

در مجموع مهدیار بدو محصول خوش ساختی است که رانرهای ایرانی را به استاندارد قابل قبولی رسانده و به خوبی توانسته از پتانسیل شخصیتی مجازی به نام مهدیار در سبکی دیگر استفاده کند.