نقد و بررسی بازی قصر

قصر مانند بیشتر آثار مشابه خود، یک سرگرمی تکراری ولی جذاب است که می‌تواند کودکان و بزرگسالان بسیاری را با خود همراه سازد. تبلیغات بازی که هنگام اتصال به اینترنت، گاه و بی‌گاه و بالاجبار به بازی‌باز نمایش داده می‌شود هرچند فقط دارای محتوای فارسی زبان و ایرانی هستند ولی خالی از اشکال و خطر نیستند و باید مورد توجه خاص والدین قرار بگیرد. و در پایان بد نیست به محدودیت سنی در نظر گرفته شده برای بازی که داشتن حداقل ۳ سال سن است‌ اشاره شود. 

یک دستورالعمل برای همه‌ی مراحل بازی
در بازی قصر، بازیکن باید با غول چراغ جادو همسفر شود و به این طرف و آن طرف برود؛ اقیانوس‌ها را بپیماید و مبهوت آسمان پرستاره‌ی شب شود. با اینکه قصر ۱۱ فصل و ۸۰۰ مرحله دارد ولی نسخه‌هایی که بازی‌ساز برای چطور گذراندن آن‌ها پیچیده است هیچ فرقی با هم ندارد؛ در همه‌ی مراحل بازی، بازی‌باز باید با تعداد محدودی فرصت انتخاب، چند چیز مشخص مثل توپ یا جعبه را نابود کند و مراحل را یکی پس از دیگری طی کند. بوسترهایی مثل بمب و فشفشه و مانند این‌ها هم در بازی وجود دارند که سازنده برای زدن حرکات ترکیبی، باز کردن گره کار و جالب شدن اثر به آن اضافه کرده است. متأسفانه بازی در همان اوایل کار و در مرحله‌ی ۱۰ گیر می‌کند که در نتیجه‌ی آن بازیکن هرچه تلاش می‌کند نمی‌تواند چکش را انتخاب کند و به ادامه‌ی کارش برسد. نکته‌ی دیگر بازی، نداشتن منوی مراحل هر فصل است که تقریباً چیزی عادی و مرسوم بین همه‌ی آثار هم‌سبک و سیاقش است.

نوا و نما
موسیقی پس‌زمینه‌ی منو و مراحل بازی بسیار دوست‌داشتنی و جذاب است و به خوبی می‌تواند گوش‌های مخاطب را نوازش کند. استفاده از نوای سازهای سنتی ایرانی یکی از نقاط قوت درخشان بازی است. قصر از نظر گرافیکی و طراحی کاملاً قابل قبول و راضی‌کننده ظاهر شده است و تصاویر به کار رفته در آن رنگ و لعاب و دلربایی خاص خودشان را دارند. در یک کلام همه چیز در بحث صدا و تصویر همان است که باید باشد.