نقد و بررسی بازی سنگ تاریکی (ماجرایی ترسناک)

موسیقی بازی کلیت مبهم و دلهره‌آوری دارد که با عناصر شنیداری ترسناکی مثل ناله‌ و خرناس کشیدن هیولا اثرگذاری آن دوچندان می‌شود. هیولاهای بازی و جو برخی از مراحل می‌تواند برای کودکان ترسناک و وحشت‌‌‍‍‌آور باشد؛ پندراگون با آن هیبت و غده‌های روی بدنش؛ هاند که با چشم‌های قرمزش در دل سیاهی پنهان شده و والراگ، دستِ درازِ سیاه و ترک خورده‌ای که با چشم همیشه دقیقش بازیکن را می‌پاید. علاوه بر این‌ها قطع کردن دست و پاشش و نمایش خون نیز می‌تواند جزو عناصر ترسناک دیداری بازی شمرده شود. بازی می‌تواند حس کنجکاوی و پویایی را در بازیکن تحریک کند و او را مجبور کند محیط را به دنبال یافتن سرنخ مو به مو بگردد. 

آغاز؛ انجمنی که قرار است دخترک را نجات دهد
سنگ‌ تاریکی روایتگر داستان پدریست که برای دخترش همه کار می‌کند؛ دختر خانواده درگیر یک بیماری سخت شده است و پدر نیز به هر دری می‌زند تا پول جور کند و او را درمان کند. داستان از جایی شروع می‌شود که در روزی از روزها، پدر ناامید و از همه جا رانده برگه‌ای را پیدا می‌کند که روی آن نوشته شده به انجمن ملحق شو تا دیگر نگران هزینه‌های درمان دخترت نباشی. اما این انجمن یک تفاوت اساسی با دیگر گروه‌ها دارد؛ این گروه یک انجمنِ هیولاییِ نمادین است که رئیسی ماسک‌دار و بدشکل به نام شوماخر دارد. شوماخر صاحب سنگ تاریکی است؛ جواهری شیطانی که به وسیله‌ی آن می‌تواند تمام سیاهی‌ها و هیولاها را مثل عروسک خیمه شب بازی تحت کنترل خود بگیرد.

انجام؛ انجمنی که بلای جان دخترک شد
پدر که نیاز زیادی و فوری به پول داشت و همچنین فکر می‌کرد با یک انجمن خوب طرف است، که از سنگ تاریکی برای اهداف درست و صلح‌آمیزی استفاده می‌کند، قبول کرد در قسمت ساخت و تعمیر تجهیزات انجمن شروع به کار کند. مدتی نگذشت که فهمید از کار او و سنگ تاریکی برای ساخت سلاح و تهدید دنیا استفاده می‌شود نه برای کارهای خوب پس تصمیم به فرار گرفت. او پس از درگیری با آراگون (دست راست شوماخر) از انجمن می‌گریزد و خودش را به دخترش می‌رساند ولی حیف و صد حیف که به جای او با جسد بی‌جانش مواجه می‌شود. اکنون هفت سال از آن ماجرا گذشته است و پدر آمده تا انتقام دخترش را از انجمن و شوماخر بگیرد و سنگ تاریکی را از بین ببرد.

معماهای خوب؛ بزن بزن حوصله سر بر
بازی یک گیم‌پلی ۱۲ مرحله‌ای دارد که در برخی از آن‌ها بازیکن معما حل می‌کند و در برخی با دشمنان مختلفی مبارزه می‌کند. معماهای بازی آنقدر جالب و جذاب هستند که بتوانند کشش لازم را برای دنبال کردن ادامه‌ی ماجرا ایجاد کنند حتی با وجود گنگ و نامفهوم بودن برخی از آن‌ها. بازیکن در قسمت‌های مختلف گیم‌پلی باید یکسری بازی ریز و میز (مینی‌گیم) مثل مارپیچ را انجام دهد که در نوع خودش خلاقیت قابل ملاحظه‌ای است. بازی علاوه بر معمایی و فکری بودن یک جنبه‌ی مبارزه‌ای و دارای زد و خورد هم دارد که ناپخته و مصنوعی است و آنچنان که باید و شاید جذابیت‌آفرین نیست.

نوا و نما
سنگ تاریکی موسیقی‌های جذاب و گوشنوازی دارد که با توجه به موقعیت‌ به خوبی تغییر می‌کند؛ در زمان مبارزه، بازیکن کاملاً حس هیجان می‌کند؛ در برخی از مراحل با یک موسیقی مبهم مواجه می‌شود و در قسمت‌هایی نیز فضا احساسی می‌شود. بازی از نظر عناصر دیداری مثل فضاسازی و چینش اجزای محیط به اندازه‌ی موسیقی آن قابل تعریف و تمجید نیست ولی جذابیت‌های خودش را دارد و بازی‌ساز توانسته تا حدود زیادی آنچه در ذهنش بوده را پیاده کند.