نقد و بررسی بازی سرباز ابدی

خشونت بازی چندان قابل توجه نیست و اثری از خون دیده نمی‌شود و از این نظر، محتوای آسیب‌رسان شدیدی در اثر رؤیت نمی‌شود.

بازی به دلیل گیم‌پلی روان و نسبتاً جذاب خود می‌تواند اوقات زیادی از بازیکن را تصرف کند، به همین دلیل تعیین یک محدودیت زمانی جهت تجربه‌ی بازی توسط فرزند توصیه می‌شود. 

روند بازی:
«سرباز ابدی» به عنوان یک بازی موبایلی با زاویه دید اول‌شخص و البته سبک محبوب تیراندازی تلاش دارد تا بازیکن را وارد دو نوع چالش در مبارزه با نیروهای دشمن کند. چالش اول، مراحل داستانی است که در پنج بخش جریان دارند و بازیکن را در نقش حاج احمد متوسلیان قرار داده تا با به دست گرفتن یک اسلحه کلاشنیکف و در مواقع دیگری، سلاح‌هایی از جمله تک‌تیرانداز، اقدام به دفاع از موضع خود و شکست دشمن کند؛ البته علی‌رغم نام گرفتن این بخش به نام «داستانی»، شاهد روایت داستان مشخصی نیستیم و تنها بازیکن باید تلاش کند تا در اسرع وقت با استفاده از سلاح در دست خود، نیروهای دشمن را از میان برداشته و مرحله را به پایان ببرد؛ در واقع اصلاً خط داستانی‌ای وجود ندارد که وقایع خاصی در چارچوب آن رخ دهند که از این نظر، با نقطه‌ی ضعف بزرگی روبرو هستیم. از سوی دیگر، حاج احمد از کمک سایر همرزمان خود در به عقب راندن دشمن بهره می‌برد که البته به دلیل هوش مصنوعی ضعیف آن‌ها، باید در اغلب بازی به پیشروی به صورت تک‌نفره پرداخت.

چالش دوم، وجود مراحل بی‌نهایت است که در سبک آشنای بقا در جریان هستند و بازیکن باید طی موج‌های مختلفی از هجوم دشمن، مقاومت کرده و تمامی آن‌ها را از پای دربیاورد. این بخش نیز اندکی سرگرم‌کننده است و در تجربه‌ی اول می‌تواند بازیکن را به خود جذب نماید. گیم‌پلی در حد شلیک و خشاب‌گذاری طراحی شده و عمق خاصی پیش روی بازیکن قرار نمی‌دهد و از این نظر، سرباز ابدی یک اثر معمولی است. اما از سوی دیگر، سازندگان هیچ تلاشی برای ایجاد یک صداگذاری موثر برای شخصیت حاج احمد انجام نداده‌اند و در طی مراحل نیز، اطلاعات خاصی از او و سرگذشتش به ما داده نمی‌شود؛ به همین دلیل، بازی از نظر تاریخی نیز ارزش چندانی ندارد؛ در واقع، مشخص نیست که اصلاً بازیکن در مبارزه با چه جبهه‌ای از چه دشمنی است که برای مخاطب خود، مبهم جلوه می‌نماید.

صداگذاری و گرافیک بازی:
«سرباز ابدی» از یک فضاسازی تقریباً معمولی بهره می‌برد؛ موسیقی متن تنها در یک قطعه ساخته شده و علی‌رغم زیبا بودن اما پس از مدتی برای بازیکن، تکراری جلوه کرده و او را خسته می‌نماید. صداگذاری سلاح‌ها قابل قبول است و شلیک با آن‌ها می‌تواند برای مخاطب از لحاظ شنوایی، جذابیت زیادی داشته باشد. از سوی دیگر، گرافیک بصری بازی با سطوح مختلف جزئیات تلاش کرده تا فضای قابل قبولی از جبهه به نمایش بگذارد اما در کل، با یک گرافیک بسیار معمولی روبرو هستیم که به نظر، تلاشی برای عمق بخشیدن به آن صورت نگرفته است.